cancel culture

Rewizjonizm historyczny właściwy dla wokizmu, jak to się czasem krytycznie określa, jest szansą dla naszej postoświeceniowej kultury na odzyskanie sensu wiedzy jako przeżywanej zbiorowej pamięci, w której naturalnie miesza się przeszłość z teraźniejszością, dostarczając punktów odniesienia, łącząc znaki, symbole, wskazówki ponad przepaścią czasu.

Korporacje zaangażowały się w regulowanie warunków, w jakich przebiegają debaty publiczne – aż do poziomu wyrzucania z hukiem z pracy ludzi.

Cancel culture to odwrotność debaty uniwersyteckiej. Jej miarą jest cisza nigdy niewygłoszonych wystąpień mówców, których nie zaproszono lub których udział odwołano. Zamiast bronić prawa do zabierania głosu i wymagać od ludzi szerzących nieprawdę lub podsycających animozje i wrogość, aby uzasadnili swoje poglądy i ponosili odpowiedzialność za wynikające z nich krzywdy, cancel culture woli się mścić, uciszając oponentów.

Czy można włoskie doświadczenie uogólnić, odnieść do innych krajów Europy? Przyspieszenie i zradykalizowanie rewolucji kulturowej wywołują w wielu krajach reakcję obronną, zwłaszcza w czasach, kiedy ryzyko utraty życia lub co najmniej ekonomicznych podstaw egzystencji jest realną groźbą.

Antyk pojawił się w czasach oświecenia jako „ponowne odkrycie” czystszej, nadrzędnej formy kultury europejskiej. Od tamtego czasu powszechnie funkcjonuje jako usprawiedliwienie rasizmu, kolonializmu, imperializmu i faszyzmu.

Jak możemy myśleć o przebaczeniu, nie kwestionując faktów przeszłości? Odpowiedź jest prosta: nie jesteśmy w stanie wymazać faktów, więc należy czerpać z nich naukę i próbować iść dalej.

Wolność mówienia jedynie tego, co nieszkodliwe, nie jest wolnością, o którą warto walczyć.

W „marszu przez instytucje” kluczową rolę odgrywają różnego rodzaju mniejszości, głównie tzw. mniejszości seksualne.

Dziś nie mamy do czynienia z myślą Platona lub Arystotelesa w czystej postaci, bo dzieje filozofii – najogólniej mówiąc – to epopeja ścierania się platonizmu i arystotelizmu, różnych ich modyfikacji, harmonizacji, a czasem także zakwestionowań. Od czasu do czasu w tej historii pada hasło powrotu do korzeni, często połączone z odrzuceniem narosłych przez stulecia interpretacji i korekt.