Holokaust

Zniszczenie przedwojennego świata polskich Żydów przez Niemców, jak też niebezpieczeństwa czyhające na Żydów po rozgromieniu Trzeciej Rzeszy sprawiły, że dawne Polin/Pojln przestało być postrzegane przez większość Ocalonych jako spokojna przystań – pisze prof. Grzegorz Berendt.

Budowa obozu. Jeszcze w 1940 r. w „Gazecie Żydowskiej” można było przeczytać idylliczny tekst Rozmyślania na cmentarzu, o spokojnym żydowskim miejscu na Krzemionkach, gdzie wokół hali ceremonialnej i murów cmentarnych rozciągały się zielone wzgórza, trawy, „krajobraz jak w górach”. Rzeczywiście, obóz usytuowano w naturalnej głębinie pomiędzy dwoma rozległymi wzniesieniami Krzemionek. Teren był nierówny, górzysty i kamienisty, ze wzgórzami sięgającymi 230-250 m n.p.m., w części bagienny i malaryczny. 

W dyskusji na forum ONZ o tym jak zdefiniował termin „ludobójstwo”, Lemkin preferował pominięcia grup politycznych. Argumentował, iż nie należy ryzykować losów konwencji przy wprowadzaniu idei, co do których świat jest głęboko podzielony.

Spisane przez Jana Karskiego relacje zostały przekazane rządom Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Nigdzie nie spotkały się z większym zainteresowaniem. Tylko „New York Times” z 25 listopada 1942 roku opublikował na 10 stronie krótki tekst o niemieckim planie zamordowania 250 tysięcy polskich Żydów. Tylko tyle i aż tyle.

Działalność paszportowa tzw. Grupy Ładosia charakteryzowały brawura, elastyczność – i szereg paradoksów.

W najnowszym wydaniu tygodnika „Wszystko Co Najważniejsze”prof. Michał KLEIBER, redaktor naczelny pisma w tekście o e-polityce twierdzi, że stoimy dzisiaj przed wielkim wyzwaniem dotyczącym prawidłowego funkcjonowania demokracji. Tym wyzwaniem jest oczywiście technologia i nowe media, ale także wszystko, co wiąże się z cyfrowym obliczem tego aspektu naszego życia.

Możliwe było sformułowanie bezpodstawnego oskarżenia o wymordowanie przez Polskę i Polaków 3 milionów Żydów. Dziś jeszcze takie oskarżenia spotkały się z oporem i wzbudziły powszechne oburzenie. Ale co będzie za kilka lat? – pisze Stanisław ŻARYN Polska od wielu lat jest ofiarą niesłusznych oskarżeń bazujących na historii II wojny światowej oraz niesprawiedliwych interpretacjach dotyczących stosunku Polaków do Żydów. Co roku publikowane są nieuprawnione stwierdzenia, które mają przekonać opinię publiczną, że Polacy ponoszą część winy za Holokaust. Tezy zawarte w ostatnim…

Holokaust, którego Auschwitz jest głównym miejscem i symbolem, był zbrodnią wyjątkową w całych dziejach ludzkości. Nienawiść, szowinizm, nacjonalizm, rasizm, antysemityzm przybrały tu postać masowego, zorganizowanego, metodycznego mordu. Nigdy indziej ani nigdzie indziej nie przeprowadzono eksterminacji ludzi w podobny sposób.

Głównym podejrzanym w sprawie wydania Żydów w ręce niemieckie był Józef Lasek, pełniący w czasie okupacji niemieckiej funkcję rejonowego komendanta straży pożarnej w Gniewczynie Łańcuckiej. Jednak historia ta rozpowszechniana przez media okazała się zafałszowana i nieprawdziwa, a rzucane oskarżenia na konkretne osoby opierały się na krążących pogłoskach i plotkach, nie znalazły żadnego potwierdzenia.

Motywacja religijna – obok więzów rodzinnych – była jedną z najsilniejszych w ratowaniu życia bezbronnej ludności żydowskiej w czasie Holokaustu. Pozostawało przeświadczenie, że wolą Bożą jest ratowanie Żydów od zagłady. Wypływało to również ze świadomości, że Bóg mówi w V przykazaniu Dekalogu: „Nie zabijaj”. Nie można więc było zgodzić się na morderstwo innych osób, tym bardziej bezbronnych.