Z okazji Walentynek 2023 został opracowany specjalny ranking ulubionych filmów Polaków. Powstał on na podstawie wypowiedzi polskich Internautów z ostatnich trzech lat pod kątem najczęściej wymienianych filmów o miłości. Niekwestionowanym zwycięzcą jest “Titanic”, kolejne miejsca zajęły “Śniadanie u Tiffany’ego” i “Dirty Dancing”. Tylko cztery filmy w tym zestawieniu zostały nakręcone po 2000 r., a najnowszy pochodzi z 2005 r. Tym samym jak wynika z rankingu ulubione filmy Polaków, przynależące do kategorii filmów romantycznych, to takie które już widzieli.
.Ulubione filmy Polaków, przynależące do kategorii produkcji romantycznych, to te które już oglądali – wynika z analizy SentiOne dotyczącego okresu od 3 lutego 2020 do 3 lutego 2023. Zdecydowanie największą popularnością cieszą się ikoniczne klasyki, a filmy z ostatnich lat jak na razie nie zakorzeniły się jeszcze w świadomości Polaków.
Najbardziej ulubione filmy romantyczne Polaków: na pierwszym miejscu Titanic
.Ranking popularności romantycznych filmów według polskich internautów z ostatnich trzech lat:
- Titanic (1997)
- Śniadanie u Tiffany’ego (1961)
- Dirty Dancing (1987)
- Przeminęło z wiatrem (1939)
- Pretty Woman (1990)
- To właśnie miłość (2003)
- Dziennik Bridget Jones (2001)
- Pamiętnik (2004)
- Duma i uprzedzenie (2005)
- Casablanca (1942)
Filmowy przebój wszechczasów
.Najczęściej wymienianym filmem o miłości jest Titanic, hit z 1997 r. w reżyserii Jamesa Camerona, który jako pierwszy film w historii zarobił ponad miliard dolarów. Polscy internauci w ciągu ostatnich trzech lat wspominali o nim ponad 153,2 tys. razy, a wzmianki osiągnęły 305 mln wyświetleń zasięgu. Najpopularniejsza wypowiedź na jego temat – post na facebookowym profilu serwisu IMDb z okazji 24. rocznicy premiery – zebrał aż 8 tys. reakcji i niemal 650 komentarzy oraz ponad 5 tys. udostępnień.
Co oglądają Polacy? Film na randkę, pozycja nr 2: Śniadanie u Tiffan’yego, pozycja nr 3: Dirty Dancing
.Drugie miejsce z blisko 85,6 tys. wzmianek i 280 mln wyświetleniami zasięgu zajął klasyk z 1961 r. z jedną z najbardziej kojarzonych ról Audrey Hepburn – Śniadanie u Tiffany’ego. Na trzecim natomiast znalazło się Dirty Dancing z 1987 r., które pojawiło się w niemal 63 tys. wypowiedzi i zyskało 188 mln wyświetleń zasięgu. Najpopularniejsza wzmianka to fragment filmu ze słynną sceną tańca z facebookowego profilu polskiego Netflixa. Chociaż sam post został opublikowany pod koniec 2020 r., to nadal co jakiś czas pojawiają się pod nim komentarze zachwyconych fanów.
Ulubione filmy Polaków to także film z lat 30.
.Kolejnym często wymienianym przez polskich internautów filmem ze słynnym wątkiem miłosnym – prawie 45 tys. wzmianek i 76 mln wyświetleń zasięgu – jest Przeminęło z wiatrem, nakręcona w 1939 r. ekranizacja bestsellerowej powieści Margaret Mitchell z Vivien Leigh i Clarkiem Gablem w rolach głównych. Piąte miejsce zajmuje Pretty Woman, komedia romantyczna z 1990 r. z Julią Roberts i Richardem Gerem – ponad 37,5 tys. wzmianek i 60 mln wyświetleń zasięgu. Co ciekawe, najbardziej popularna wzmianka o tym filmie, która zdobyła niemal 2 tys. reakcji, pochodzi z… facebookowego profilu National Geographic. Post dotyczył samochodu Lotus Esprit, który pojawił się m.in. w tym właśnie filmie.
Filmy, które trzeba obejrzeć
.Ulubione filmy Polaków nie ograniczają się jednak do samej klasyki kina romantycznego, gdyż w rankingu znalazło się również miejsce dla nowszych filmów. I tak na szóstej pozycji znalazł się brytyjski film z gwiazdorską obsadą To właśnie miłość z 2003 r., który dla wielu osób stał się bożonarodzeniowym klasykiem. Był wymieniany 33 tys. razy i osiągnął zasięg 73 mln wyświetleń. Kolejna na liście produkcja, również brytyjska – Dziennik Bridget Jones z 2001 r. – zebrała 24 tys. wzmianek i zasięg na poziomie aż 182 mln wyświetleń. Ósme miejsce zajmuje Pamiętnik, melodramat z 2004 r. (12,1 tys. wzmianek i aż 124 mln wyświetleń zasięgu), a dziewiąte ekranizacja najsłynniejszej chyba książki Jane Austen – Duma i uprzedzenie z 2005 r., z Keirą Knightley i Matthew Macfadyenem (11,4 tys. wzmianek i 10 mln wyświetleń zasięgu). Dziesiątkę zamyka kolejny klasyk starego Hollywood – Casablanca z 1942 r. z Humphreyem Bogartem i Ingrid Bergman.
Nie tylko kobiety są zainteresowane filmami romantycznymi
.Dane pokazują, że rozmowy o filmach z wątkiem miłosnym rozmawiają nie tylko kobiety. Zazwyczaj dyskusje rozkładają się mniej więcej po połowie między kobietami a mężczyznami. Spośród zebranych w rankingu filmów kobiety najczęściej rozmawiały o Dumie i uprzedzeniu oraz Dirty Dancing, a mężczyźni o Casablance i Titanicu. Zazwyczaj większość wzmianek pochodzi z Facebooka, chociaż Casablanca oraz Śniadanie u Tiffany’ego najczęściej były wspominane na Twitterze, a Dziennik Bridget Jones na portalach internetowych.
Najbardziej znany aktor francuskiego kina
.Na temat dorobku aktorskiego jednego z najbardziej znanych reprezentantów francuskiego kina w postaci Louisa de Funèsa na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze Wiesław KOT w tekście “Louis de Funès – Trefniś Pana Boga“.
“Jest pan bardziej znany niż ja!” – krzyknął na jego widok zdumiony prezydent Francji Georges Pompidou. „Pan de Funès dał nam tyle radości i pomagał choć na chwilę zapomnieć o naszym smutnym życiu” – powiedziała nad jego grobem sąsiadka z miasteczka Cellier. Tę opinię można by pomnożyć przez 350 milionów – bo na tyle obliczano wierną publiczność, która nieustannie wracała do jego filmów. Na ten sukces Louis de Funès pracował ciężko przez 40 lat. Mawiał: „Miałem trzy okresy w karierze: pierwszy, kiedy pytałem reżyserów, czy nie mają dla mnie jakiejś drobnej rólki; drugi, kiedy koledzy reżyserzy mówili: »Fufu, mam rolę, która może ci ewentualnie odpowiada«; trzeci, kiedy zaczęto mnie pytać, jaki film chciałbym zrobić”.
“Początkowo nic nie zapowiadało takiego życiowego sukcesu, wręcz przeciwnie. Louis Germain David de Funès urodził się małżeństwu hiszpańskich imigrantów w 1914 roku jako trzecie, najmłodsze i słabowite dziecko. W szkole podstawowej szło mu gorzej niż źle. Podczas lekcji sypały się dwóje, nagany i kary. Porażki odbijał sobie z nawiązką na przerwach, kiedy to w nagrodę za parodiowanie nauczycieli pozyskiwał od kolegów ówczesne uczniowskie skarby – szklane kuleczki. Po ukończeniu szkoły nie było lepiej – zmieniał dziesiątki posad. Raz wyrzucono go za rzucanie spinaczami w ulubionego kanarka dyrektora, a innym razem za rzekomo mimowolne wylanie wiadra wody na głowę kierownika. Nie chciano go nawet w wojsku z powodu zbyt niskiego wzrostu (1,64 m) i zbyt niskiej wagi (55 kg). Jako tako wiodło mu się jedynie na posadzie muzyka w nocnych paryskich knajpach, a zwłaszcza tapera przygrywającego do niemych filmów. Bo chociaż nie umiał czytać nut, to jednak w trakcie klepania w klawiaturę komentował film tak cudacznymi minami, że publiczność pokładała się ze śmiechu”.
“Nie było jednak do śmiechu jego pierwszej żonie, Germaine, która nabierała pewności, iż poślubiła kompletnego nieudacznika. Małżeństwo skończyło się rozwodem. Następną wybrankę, Jeanne Augustine Barthélemy, dziedziczkę literackiego rodu Maupassant, która została z nim do końca życia, zapraszał z gestem do klubów, w których grywał. Zamawiał homara, którą to potrawę skrupulatnie odliczano mu od honorarium. I biedował, biedował, biedował. Ślub z Jeanne w 1943 roku brał w pożyczonym garniturze, a gości zaprosił do restauracji na przyjęcie wzięte na kredyt, który miał spłacać przygrywaniem na pianinie dla gości. W dodatku restaurator go oszukał i zamiast obiecanego kurczaka podał weselnikom kaszankę” – pisze Wiesław KOT.
Filmy nominowane do Oscarów – kryteria wyboru
.Na temat tego jakie kryteria kreatywne, fabularne musi spełniać obecnie dany film, aby Amerykańska Akademia Filmowa rozpatrywała jego nominację do Oscara na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze Wiesław KOT w tekście “Oscarowe schematy. Jak dostać nagrodę za najlepszy film?“.
“Tu warto przypomnieć, co wiadomo od pierwszych edycji Oscarów. Na jurorów z Amerykańskiej Akademii Filmowej ciągle działa najsilniej ten sam zestaw impulsów. Przede wszystkim – kluczowa postać filmu. Najlepiej, jeżeli jest to osoba uciemiężona, która zmaga się z uprzedzeniami i stereotypami oraz ogólną życiową niedolą. Dobrze, gdy taki znękany bohater jest czarny lub pochodzi z kręgów mniejszości narodowościowych. Ostatnio modne są mniejszości seksualne. Dobrze widziane są też choroby – od zawsze alkoholizm, ostatnio preferowany jest alzheimer. Atutem jest też bycie kaleką lub kobietą poddaną opresji (jurorzy chętnie widzą kobiety na ekranie, ale na czerwonym dywanie – już nie. Pierwsza kobieta – Kathryn Bigelow – nagrodę za reżyserię dostała od tych panów dopiero w roku 2009). To filmowe cierpienie powinno zostać odpowiednio uwznioślone, na przykład poprzez rozmieszczone w fabule aluzje do wielkich dzieł literatury czy do klasyków filmowych. I względy ściśle taktyczne – dobrze, żeby film miał premierę pod koniec roku, za który przydziela się Oscary, bo wtedy jurorzy do stycznia czy lutego roku następnego (ustalenie nominacji) lepiej go zapamiętają”.
.”A wszystko zostało oddane potokiem wizualnych metafor. W filmach Jane Campion – w tym, ale też w słynnym Fortepianie (1993) – strona wizualna obrazu opowiada na równi z fabułą o specyficznych aspiracjach, planach i wyborach kobiet. A te, w imię podkreślania własnej natury, nie boją się podejmować życiowego ryzyka, nawet jeżeli prowadzi ono ku niejasnej przyszłości. Ilustrowała to metafora wizualna, którą kończył się Fortepian: ciało kobiety zanurzone w morskich głębinach, uwięzione na linie przytwierdzonej do jej ulubionego instrumentu opadającego na dno. Z kolei ostatnia sekwencja Portretu damy (1996), utrzymana w tonacji czarno-białej, przypominająca szkic czekający na wypełnienie kolorami, staje się wizualną metaforą kobiecości gotowej na przyjęcie rozmaitych możliwości” – pisze Wiesław KOT.
WszystkoCoNajważniejsze/MJ
