zbrodnia katyńska

Historia Ukrainy jest przepełniona okrucieństwem i masowymi grobami tak samo jak historia Polski. Głód i represje stalinowskie w latach 30. oraz okrucieństwa nazistów i Sowietów w czasie II wojny światowej są obecne w literaturze ukraińskiej. Była ona jednak w powojennych dekadach kontrolowana jeszcze ściślej niż literatura polska, a jawne eksploracje doświadczeń ucisku trudno było publikować.

Badanie zbrodni katyńskiej nauczyło mnie wiele o historii Rosji i bezwzględności Kremla. Instytucje dyktatorskie, które umożliwiły masakrę, nie przestają być zagrożeniem. 

Badanie historii epoki sowieckiej, w tym represji i terroru politycznego, oraz upowszechnianie rzetelnej wiedzy historycznej to nasze dążenie do przeciwstawienia się próżni w tej dziedzinie w świadomości społecznej.

Zachodowi często zdarza się nie doceniać wyrafinowania sowiecko-rosyjskiego systemu dezinformacji. Ukraińcy takich złudzeń nie mają. Wiedzą, że Putin toczy wojnę nie tylko z narodem ukraińskim, ale także z jego kulturą i historią. Katyń przypomina nam nie tylko o ciągłości metod stosowanych przez NKWD, KGB i FSB, ale również o tym, w jak dużym stopniu świadczenie o prawdzie, zbieranie dowodów i dokumentowanie faktów zależy od poszczególnych ludzi i instytucji.