Przekonania, postawy i poglądy prezentowane przez Jacka Majchrowskiego i jego współpracowników kształtowały się jeszcze w ubiegłym wieku, w świecie, który mocno różni się od naszego. W roku 2022 stanowią skamielinę. Mentalny skansen, który blokuje rozwój miasta i wprost szkodzi jego mieszkańcom.

W Krakowie nabywcę znajdzie każde nowe mieszkanie. Szacuje się, że około 40 proc. z nich to mieszkania kupowane jako lokata kapitału i pod wynajem. Wielu kupujących nawet nie ogląda tego, za co płaci. Otoczenie, dostęp do żłobka czy szkoły, dojazd – to dla nich kwestie drugorzędne. Krakowskie mieszkania w dużej części nie są budowane po to, by w nich wygodnie mieszkać – lecz po to, by tylko na nich zarobić.

“Jeżeli firma natychmiast nie zdemontuje licznika długu Krakowa, zostaną jej wypowiedziane wszystkie umowy na dzierżawę należącego do miasta pasa drogowego, na którym stoi większość billboardów w mieście” – o ultimatum postawionym przez urzędników Jacka Majchrowskiego pisze Łukasz GIBAŁA. I dodaje: “Wolność słowa jest dla demokracji tym, czym cegła dla domu, czym powietrze dla płuc. Czy w Krakowie jest demokracja? Tak. Do momentu, kiedy nie zaczyna to przeszkadzać rządzącym”.

Każdy z krakowskich problemów to problem do rozwiązania. Jacek Majchrowski miał na to 15 lat — i wystarczy. Kraków potrzebuje „chcenia”. Potrzebuje nowej energii. Tylko z nią można zmieniać to miasto na lepsze.

Polską racją stanu jest budowanie jak najmocniejszej Europy, która nie pozwoli Rosji na agresję. W dzisiejszej Unii będzie to coraz trudniejsze. Tym ważniejsze jest, by Polska była, wspólnie z krajami bałtyckimi, liderem i przewodnikiem na tej pierwszej linii oporu. Geografia i historia każą nam to czynić.

Gdyby Krakowem zarządzali ludzie, którzy chcą, żeby miasto było wygodne, przyjazne dla mieszkańców, czyste i innowacyjne, a do tego mieliby wizję, jak do tego doprowadzić, na pewno nie pominęliby możliwości, jakie daje wykorzystanie energii słonecznej.

Prezydent Majchrowski (który sam porusza się po mieście limuzyną z szoferem) jest tak archaiczny, że nie rozumie, że nowoczesna polityka transportowa polega na tworzeniu alternatywy dla ruchu samochodowego, np. poprzez budowę infrastruktury rowerowej czy rozwijanie transportu publicznego. Trudno się zatem dziwić, że w Krakowie nie przeznacza się na te cele wystarczających środków.

Funkcjonująca od roku 2011 ustawa o odpowiedzialności majątkowej urzędników za rażące naruszenie prawa w praktyce nie działa. Miało być lepiej – jeśli urzędnik, łamiąc albo naginając przepisy podjął decyzję na niekorzyść obywatela, miał zasądzone mu przez sąd odszkodowanie zapłacić z własnej kieszeni. Ale ani jednego urzędnika przez trzy lata obowiązywania tej ustawy w ten sposób nie ukarano.