elity

W najnowszym wydaniu tygodnika „Wszystko Co Najważniejsze” pytamy o historię i sposób, w jaki traktuje ją rosyjski prezydent i kremlowskie elity

„Solidarność” wciągnęła do polityki, a także na jej obrzeża całe tabuny profesorów i artystów, którzy jednak wkrótce potem stali się bardziej kulą u nogi polskiej polityki aniżeli jakimś ożywczym źródłem jej autorefleksji i publicznej debaty.

Kreatorami współczesnego establishmentu są ponadnarodowe korporacje. Te nowe elity nie czują się lojalne wobec konkretnej grupy ludzi, z którą łączyłyby je więzi etniczne czy narodowe. Prowadzi to do głębokiej erozji zaufania społecznego.

Nasze elity biznesowe nie chcą uchodzić za cwaniaków, którzy w sprytny sposób zarobili pieniądze kosztem czyjejś krzywdy. To wielka i zauważalna zmiana. Reputacja nabiera znaczenia i osoby, które uchodzą za skorumpowane, czeka ostracyzm. Wciąż są branże, które mają bardzo nisko ustawione standardy etyczne i gdzie taki model zachowań nie dotarł, ale młode pokolenie ma dużą siłę piętnowania i wymiany doświadczeń.

W stanie wojennym ambasady krajów zachodnich organizowały spotkania intelektualistów. Dziś Ambasada Francji, zapraszając do rozmowy myślicieli o świecie przyszłości, udostępnia eksterytorialną przestrzeń tuż obok gmachu Sejmu RP, udostępnia najlepsze praktyki francuskiej demokracji, umożliwia rozmowę na najwyższym diapazonie polskiej myśli intelektualnej, w resztce polskiej elity.

Media działają tak, jakby chciały rozerwać środek, a środek to klasa średnia, to gwarant konsensusu, spokoju i rozwoju państwa. Rozrywanie, zmniejszanie środka to rozszarpywanie wspólnoty, co powoduje między poszczególnymi biegunami coraz większe nieporozumienia, od których już tylko krok do agresji, na którą media mogą sobie ponarzekać, jeszcze bardziej rozrywając środek.

Występujący we francuskich mediach eksperci znają swoją wartość, wartość swoich słów, dbają o swą reputację i nierozmieniają się na drobne niezależnie czy dotyczy to lotnictwa czy omawiania szans wyborczych kandydatów. Przed programem trudno jest przewidzieć, co powiedzą, nie są przypisani do jednej strony sporu.

Warto dostrzec, że silne rady pracowników mogą stać się efektywnym narzędziem kształtowania postaw obywatelskich w miejscu pracy i poza nim. Rady są też swoistą szkołą aktywności społecznej.

Może nie tam znajdują się elity gdzie jest władza, może jesteśmy w stanie cofnąć mandat społeczny istniejącemu układowi sił? Może w dobie cyfryzacji, gdy wiele procesów społecznych przenosi się do sieci, tam należy szukać miejsca ich powstawania a przynajmniej wspomagania, katalizowania procesów? A może rację mają twierdzący, uważni obserwatorzy przemian generowanych przez świat nowych mediów, że zmiana przyjdzie z sieci? Dlaczego powinniśmy wykluczyć, że elitą polską może stać się Brytyjczyk lub Francuz? Albo już jest nim, już się staje, polski naukowiec, prawnik, artysta pracujący poza Polską?