Jan Paweł II

Obserwując w ostatnim czasie, jak łatwo krytyka może przerodzić się w absurdalne oskarżenia papieża, nie pozostaje nic innego, jak rzetelnie dążyć do ukazania prawdy.

Mówiono, że „aby odgadnąć, nad czym papież pracował czy jaka będzie tematyka kolejnej encykliki, trzeba śledzić, jaką problematyką zajmuje się s. Ehrlich w rzymskich bibliotekach”.

Aby właściwie ocenić wkład Jana Pawła II w przeciwdziałanie nadużyciom seksualnym w Kościele, potrzebne jest rzetelne opracowanie działań podejmowanych przez niego i instytucje watykańskie w latach 90., a także przez episkopaty, które borykały się wówczas z tym problemem.

Eskalacja emocji nie pomoże w ustaleniu prawdy, a wręcz pokazuje, że nie o nią chodzi, lecz o zniszczenie autorytetu Jana Pawła II i o to, by dać upust nienawiści do jego osoby i do jego nauki.

Karol Wojtyła i Gabriel-Marie Garrone podzielali przekonanie, że wiara i rozum winny się wspierać w poznawaniu prawdy, dzięki czemu rozwija się kultura humanistyczna. Szczególną rolą nauki katolickiej jest wskazywanie na wartości duchowe i moralne w dzisiejszym świecie, zagrożonym coraz bardziej procesem dehumanizacji życia społecznego

Bliska i merytoryczna współpraca oraz następstwo pontyfikatów łączą papieża Polaka i papieża Niemca. Magisterium Benedykta XVI stanowi najbliższy kontekst nauczania Jana Pawła II.

Ziemski koniec przyszedł dokładnie tak, jak miał przyjść: w spokoju, zapowiedziany. Wyczekiwany niejako, bo przecież tak jest utkane życie człowieka: kiedyś kończy się tu, na Ziemi i zaczyna tam, gdzie my jeszcze nie mamy dostępu.

Chciałbym wskazać na to, co łączyło Karola Wojtyłę z Francją i jej kulturą oraz jakie znaczenie Jan Paweł II przypisywał francuskiemu katolicyzmowi, a także na rolę, jaką Francuzi, ludzie Kościoła i kultury, odegrali w pontyfikacie polskiego papieża.

Pamiętać o św. Janie Pawle II nie znaczy, by pilnować tylko kolejnych rocznic, lecz przede wszystkim, by stać się realizatorem tego, czym on żył i czemu poświęcił swoje życie.

„Praedicate Evangelium” to nic innego jak przemiana sposobu sprawowania władzy w Kościele.

Przykład rodziny Wojtyłów może inspirować także dzisiaj, kiedy nie brakuje rodzin naznaczonych cierpieniem i różnego rodzaju dramatami. Może inspirować do tworzenia dobra i do wzbudzania nadziei.

„Gdzie są nasze Kościoły, gdy dialog zostaje zerwany, a do głosu dochodzi przemoc zbrojna, przemawiająca językiem śmierci?” – pytał Jan Paweł II na spotkaniu z prawosławnym patriarchą Teoktystem i członkami Świętego Synodu w Bukareszcie (8.05.1999). Pytanie to jest również aktualne wobec trwającego konfliktu na Ukrainie.

Jan Paweł II okazał się wielkim komunikatorem już od pierwszych chwil swojego pontyfikatu, od momentu pojawienia się w Loży Błogosławieństw wieczorem 16 października 1978 roku. Jego spontaniczne słowa w dniu wyboru – „Kardynałowie powołali nowego biskupa Rzymu z dalekiego kraju… Gdybym się pomylił, poprawcie mnie…” – a żarty przy pierwszych wyjściach z Watykanu przyczyniły się do przełamania barier.

Podczas pandemii wraz z globalną sekularyzacją tradycyjnych religii następuje globalna desekularyzacja nowoczesnych społeczeństw. Podczas gdy oficjalne kościoły stają się coraz bardziej zimne, nasze społeczeństwa znalazły się w stanie wrzenia.

Wydaje się, że filozoficzną zasadą porządkującą jego stosunek do świata był personalizm, co owocowało budowaniem życia przede wszystkim na relacjach osobowych – najpierw z osobą samego Boga, a następnie z innymi ludźmi.

Karol Wojtyła – św. Jan Paweł II przyszedł na świat w roku Bitwy Warszawskiej, w wyniku której Polska ocaliła Europę przed sowieckim komunizmem. Doświadczył niemieckiej okupacji i komunistycznej władzy, jaka nastała w Polsce po II wojnie światowej. Spotkanie z dwoma totalitaryzmami – niemieckim i rosyjskim, podobnie jak i doświadczenie bycia robotnikiem głęboko wpłynęły na jego postrzeganie świata – pisze Abp Stanisław GĄDECKI Gdy został papieżem „z dalekiego kraju”, w tym zwrocie odległość nie oznaczała dystansu geograficznego, ale fakt pochodzenia ze…

Na nowo odczytana myśl św. Jana Pawła II stanowi bogaty rezerwuar idei, które mogą nam wszystkim pomóc w lepszym zrozumieniu znaków czasu (zwłaszcza ich sensu), w tym tych związanych z pandemią koronawirusa – pisze prof. Łukasz HARDT Gdy chwieją się mury starego porządku, przychodzi czas na zmianę. Szok pandemii koronawirusa sprawił, że wiele podstawowych zasad konstytuujących fundamenty sytemu gospodarczego zaczyna być poddawanych w wątpliwość. Jeszcze przecież niedawno tak silny jak obecnie wzrost wielkości bilansów banków centralnych mógł być uważany wyłącznie…

Nieustanne napięcie między Janem Pawłem II a niemieckimi biskupami i teologami znajduje swoje odbicie także dzisiaj, w setną rocznicę urodzin Karola Wojtyły.