nato

Upadek Związku Radzieckiego nie doprowadził do spełnienia rosyjskiego marzenia: transformacji w nowoczesny kraj europejski. Rosja nadal pozostaje znaczącą potęgą militarną, ale jest niewystarczająco silna, aby narzucić swoją wolę innym, wykorzystując do tego potencjał wojskowy. Nie może przecież zrazić do siebie takich państw jak Wielka Brytania, która mogłaby odmówić jej dostępu do swoich rynków. Podobnie jak Sowieci w latach 80., Rosjanie są dzisiaj zakładnikami geopolityki i rzeczywistości gospodarczej. To sprawia, że jest im coraz trudniej kontrolować sytuację wokół siebie. Putin oczywiście zdaje sobie z tego sprawę. Rozumie także, które kraje są dla niego ważne. I one też o tym wiedzą.

Toute action provoquant l’érosion de la confiance et de la solidarité aussi bien dans l’Otan que dans l’UE sert les intérêts de leurs ennemis, tous ceux qui veulent contester l’ordre existant pour pousser surtout l’Europe dans une situation dont elle a fait l’expérience au siècle dernier.

Działania powodujące erozję zaufania i solidarności, zarówno wewnątrz tworzącego więź transatlantycką NATO, jak i tworzącej wspólnotę europejską UE, służą jej wrogom, tym, którzy chcą podważyć istniejący ład i wrócić do sytuacji, jakiej Europa doświadczała w ubiegłym stuleciu.

Co przyniesie szczyt NATO oraz rozmowy Erdoğan–Biden, przekonamy się już niedługo, jednak bezsprzecznie w polskim interesie jest to, aby Sojusz był stabilny, a Turcja była jego częścią.

Any actions that erode trust and solidarity, both within the NATO alliance and the EU community, play into the hands of their enemies who want to overturn the existing order and restore the situation that we experienced in the last century, notably in Europe.

Bez względu na to, jak realne wydają się te perspektywy, chińskie obawy dotyczące amerykańskiego zaangażowania w regionie są zauważalne.

Paryż zrozumiał, w jakiej znalazł się sytuacji, i w wielkiej grze strategicznej prowadzonej niejako ponad jego głową pomiędzy Moskwą a Waszyngtonem chciał uzyskać choćby minimalne pole manewru poprzez posiadanie własnej broni jądrowej. Czyli w praktyce poprzez uzyskanie, w razie napaści Sowietów, możliwości wciągnięcia „na siłę” USA i amerykańskiego arsenału nuklearnego w wojnę po swojej stronie.

Wszystkie ćwiczenia konwencjonalne prowadzone przez Amerykę, tzw. gry wojenne, pokazują, że to my wygrywamy, natomiast oni zdecydowanie zwyciężają w wojnie asymetrycznej, partyzanckiej… A zatem – wcale nie trzeba rozbudowywać kosztownej armii konwencjonalnej, lecz należy tworzyć tylko te struktury armijne, które w obecnych warunkach – czyli w świecie zdominowanym przez cybertechnologie – mogą dać rzeczywistą przewagę.

Ani bezpieczeństwu NATO, ani europejskiemu nie służy słabość państw położonych na peryferiach Rosji, będących często obiektem mieszania się Kremla w ich sprawy.

Niemiecka polityka wobec Polski powinna być podobna do polityki wobec państwa Izrael, czyli opierać się na założeniu, że zapewnienie naszego bezpieczeństwa należy rozumieć jako strategiczny element niemieckiej racji stanu.

Prędzej czy później, kiedy Rosja znów otworzy się na świat, możemy potrzebować doświadczenia Ukrainy w sferze transformacji pokomunistycznej, aby pomóc Rosjanom się zmodernizować. Ale dziś Ukraina potrzebuje wielkiego wsparcia. Ukraińcy wiedzą, że walka toczy się nie tylko o ich kraj, ale i o wolny świat.

Postawa odstraszania NATO będzie osłabiona, jeśli region Morza Czarnego pozostanie słabym ogniwem z powodu różnych, czasami sprzecznych poglądów państw przybrzeżnych, jak również braku całościowej strategii Sojuszu wobec regionu Morza Czarnego i ograniczonej roli odgrywanej przez państwa partnerskie, jak Gruzja i Ukraina.

Dziesiątki lat prania mózgu poprzez programy rosyjskiej telewizji państwowej wywarły głęboki wpływ na opinię publiczną. Dla niektórych partii politycznych w Mołdawii neutralność oznacza powstrzymanie się od współpracy z NATO, a dla innych w ogóle brak armii – ostrzega były ambasador Mołdawii w Stanach Zjednoczonych.

Liczba wojsk, jakie są rozmieszczane na flance wschodniej sojuszu wprawdzie nie gwarantuje obrony terytorium w razie pełnowymiarowej agresji, umożliwia jednak – gdyby sam czynnik odstraszania nie zadziałał – takie spowolnienie agresora, by z Zachodu dotarła pomoc o wystarczającej skali.

Wyzwania związane z odrodzeniem geopolityki stanowią poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa międzynarodowego. Aby im sprostać, musimy pozostać prawdziwą wspólnotą zbudowaną na fundamencie prawa i wspólnych wartości.

W Europie zabrakło myślenia politycznego i perspektywicznego nazajutrz po rozstrzygnięciu wyborów w Stanach Zjednoczonych.

NATO nadal zajmuje tradycyjnie centralne miejsce w niemieckiej polityce bezpieczeństwa. Wszystkie rządy federalne w latach powojennych postrzegały Pakt Północnoatlantycki jako coś więcej niż gwarancję bezpieczeństwa i pokoju w Niemczech i Europie. Sojusz stanowił najważniejsze ramy negocjacyjne dla polityki bezpieczeństwa, pozostał też centralnym, zinstytucjonalizowanym łącznikiem dla stosunków transatlantyckich.

Wyzwaniem po Warszawie będzie utrzymanie przez NATO trwałego wysiłku przez lata i dekady. Nie będzie to łatwe. Jeśli osiągniemy względne odprężenie z Rosją, a przynajmniej stabilizację, pojawią się ludzie, którzy będą mówić, że nie potrzeba już odstraszania. A cała wartość odstraszania polega na tym, że promuje ono stabilność.

Kluczem do rosyjskiej strategii jest jej niemoc. Anachronizm strukturalny rewizjonistycznego mocarstwa nie pozwala nawet na nieśmiałe próby reformowania systemu. Algorytm 3N (copyright: Adam Daniel Rotfeld) czyli niepewność, niejasność i nieprzewidywalność, jest niestety skuteczny.