Wojna Światowa

Od św. Augustyna znana jest doktryna „wojny sprawiedliwej”, która głosi, że moralnie dopuszczalna wojna musi być podjęta w dobrej sprawie i powinna być prowadzona przy minimalizowaniu strat wśród cywilów.

Decyzja o domaganiu się odszkodowań do rządu Niemiec wymaga dopełnienia podobnym posunięciem w stosunku do Rosji. Konieczne jest takie zrównujące podejście w zakresie roszczeń reparacyjnych za II wojnę światową.

Z punktu widzenia przebiegu konfliktu zbrojnego ważne są najbliższe 2–3 miesiące. Taką opinię wyraża również wielu ekspertów wojskowych.

Niemieckie skojarzenia z atakiem na Polskę w 1939 r. ograniczają się w dużym stopniu do wyreżyserowanego zdjęcia niemieckich żołnierzy wyłamujących szlaban graniczny w Sopocie, które wciąż – ma się wrażenie – ilustruje co drugi artykuł prasowy o II wojnie światowej w Polsce, i okrętu „Schleswig-Holstein” ostrzeliwującego Westerplatte.

Liczba osób rozstrzelanych na terenie Lasu Wełeckiego jest trudna do ustalenia. Według wstępnych szacunków na terenie Lasu Wełeckiego rozstrzelano od 500 do 1000 osób. Ustalono około 100 nazwisk ofiar.

Pomimo doświadczeń dwóch wojen światowych wciąż pokutuje przekonanie, że gwarantem pokoju są wzajemne powiązania gospodarcze między krajami. Tyle że działania polityków nigdy nie są determinowane wyłącznie przez względy ekonomiczne. W rezultacie powiązania gospodarcze nie służą powstrzymywaniu konfliktów.

Kluczowy moment w wojnie nadszedł pod koniec 1942 roku, kiedy to po raz pierwszy liczba budowanych nowych okrętów po stronie aliantów przewyższyła straty zadawane przez niemieckie U-Booty.

Wojciech Rychlewicz, polski konsul służący w Stambule we wczesnym okresie wojny był – by użyć określenia Arendt – „trybikiem” w urzędowej machinie. Trybikiem, który usiłował wyrwać z ogromnych trybów maszyny Holocaustu pojedyncze ludzkie istnienia. W czasie II wojny światowej uratował według szacunków 2.000 ludzkich istnień przed pewną śmiercią.

Про демократію між народами Європи.

Les Polonais n’ont reçu aucun soutien afin de faire la lumière sur le massacre des officiers polonais perpétré par les Russes à Katyń.

Polacy znają cenę wolności, wiedzą, ile krwi kosztuje niepodległość, jak można ją stracić i jak mocno się za nią tęskni. Znają cenę poświęcenia w imię wolności i niezgody na barbarzyństwo.

¿Por qué para Occidente es tan difícil entender cuán enorme fue la catástrofe de septiembre de 1939 para los polacos y sus consecuencias a largo plazo? La historia de la Polonia del siglo XX no solo es difícil, sino que tampoco les gusta a los grandes de este mundo.

Wieso fällt es dem Westen so schwer zu verstehen, welch große Katastrophe der September 1939 für Polen war und welche weitreichenden Konsequenzen er nach sich zog? Die Geschichte Polens im 20. Jahrhundert ist nicht nur schwierig, sie passt auch nicht in das Konzept der Großen dieser Welt.

Si seulement l’Armée rouge avait voulu, elle aurait facilement abattu les bombardiers allemands détruisant Varsovie. Mais un tel ordre n’a jamais été donné.

Foch avait donc eu raison. À cette différence près, que la Seconde Guerre mondiale n’était pas une continuation de la Première. Gdańsk et le corridor n’étaient pas le principal objectif d’Hitler. Sa vision allait au-delà.

Britanniques et Français travaillant sur le décodage du chiffre allemand ont pratiquement abandonné leurs travaux, considérant que c’était mission impossible.

The sacrifice made by the tens of thousands of victims is still alive in the memory of Poles.

The scar of September ’39 was so strong that it has remained to this day.

La France et l’Angleterre n’ont pas répondu militairement à l’agression d’Hitler contre la Pologne le 1er septembre 1939. Elles auraient pu, par une action commune, arrêter l’une des guerres les plus atroces de l’histoire.