wspólnota

Minione dni i tygodnie to czas, kiedy w mediach przeczytać i zobaczyć mogliśmy w zasadzie wszystko. W tej wielości głosów, opinii i stwierdzeń znaleźć można było w zasadzie każdy odcień, każdą skrajność. Ale czy służyło to budowaniu wspólnoty?

Demokracja szlachecka wyrosła na bazie wspólnoty i współpracy elit, a system ustrojowy w państwie polsko-litewskim tę wspólnotę umacniał. Do czasu – pisze Mikołaj MALINOWSKI

Za każdym razem, gdy używane jest pojęcie racji stanu – powinno być ono traktowane jako wezwanie do obywatelskiej troski o państwo, jego niepodległość oraz rozwój. W ujęciu republikańskim racja stanu stanowi immanentną cechę wspólnoty politycznej.

Współczesne rozwinięte społeczeństwa odeszły od rozumienia polityki jako procesu, w ramach którego zgadzamy się na formę wspólnego bycia razem opartego na wspólnym poczuciu dobra.

Narody o długiej historii traktują gospodarkę jako narzędzie umacniania wspólnoty, a w wartościach wspólnotowych widzą źródła trwałego dobrobytu.

Można pogodzić ideę wspólnoty i gospodarki. Dobrze radzące sobie firmy są formą społeczności. Konflikt pomiędzy społecznością a rynkiem nie jest nieusuwalny. Rynek funkcjonuje dobrze wyłącznie w oparciu o sieć relacji społecznych.

Mamy przed sobą ponad trzy lata bez powszechnych wyborów, może warto więc byłoby wykorzystać je dla szeroko rozumianej poprawy funkcjonowania państwa i zwiększenia naszego wspólnego, wielowymiarowego bezpieczeństwa.

Na pytanie o to, jakim językiem mówić, by budować wspólnotę, jest tylko jedna odpowiedź – mówić językiem ku drugiemu człowiekowi. Nie przeciw niemu. Mówić dla niego.

Przez pięć lat Włosi wysłuchiwali w telewizji, w popularnych programach talk-show, jednego, powtarzanego w nieskończoność zdania: „Unia Europejska tego od nas chce”. Zupełnie jakby był to argument ostateczny, z którym nie wolno dyskutować. Wahadło odbiło: na scenę wszedł Salvini i Bracia Włoscy. Zażądano zwrotu suwerenności.

Wierzący w sieci próbują wspólnie coś tworzyć, nie unikając jednocześnie dyskusji o różnicach. Może to być cenna lekcja dla wszystkich, którzy zaniepokojeni stanem polskiej debaty publicznej poszukują nowych modeli komunikowania i dialogu światopoglądowego.

Są momenty w historii, kiedy czujemy się zagrożeni, co prowadzi do wzrostu konformizmu w społeczeństwie. Mamy także tendencję do zgadzania się z ludźmi dookoła nas, zwłaszcza w sytuacjach nowych i kryzysowych. 

„Z Polski przyjdzie wiosna Kościoła” – powiedział br. Roger w Niemczech krótko przed wyborem papieża Jana Pawła II. Brat Roger rozumiał, że z wiary Polacy czerpią odwagę, która pozwala im na takie inicjatywy jak list biskupów, inicjatywy, które wnoszą wkład w budowanie pokoju w Europie.