Już jest nr 47 Wszystko co Najważniejsze - w EMPIKach oraz wysyłkowo w Sklepie Idei
Instytut Nowych Mediów
.Zaczynamy nr 47 „Wszystko co najważniejsze” od pytania: Kto dziś rządzi światem? Kto może powstrzymywać wojny, skierować środki zgromadzone na sytuacje awaryjne do łagodzenia skutków kryzysów, czy to pandemicznych, czy ekologicznych, kto może zmusić państwa do wspólnej refleksji nad losami planety i wprowadzić tak wypracowane środki zaradcze w życie? Odpowiada prof. Branko MILANOVIĆ, jeden z najwybitniejszych ekonomistów świata, autor przełomowych prac o podziale dochodów i nierówności: „ONZ jako organizacja bezpieczeństwa zbiorowego, której podstawowym obowiązkiem jest ochrona integralności terytorialnej jej członków, nie wywiązała się z tej roli – najpotężniejsze państwa po prostu ją ignorują”
„Na stanowisko sekretarza generalnego ONZ wybierano coraz bardziej marionetkowe postaci. Sekretarze po prostu znikali, gdy w grę wchodziły sprawy wojny i pokoju” – pisze prof. Branko MILANOVIĆ.
„Skuteczna obrona armii ukraińskiej, zagraniczna pomoc i ewidentne słabości agresora sprawiły, że pojawiają się obawy, że całkowita porażka Rosji mogłaby sprowokować jej desperackie sięgnięcie po arsenał nuklearny” – o „Ostatnim argumencie Rosji” pisze prof. Michał KLEIBER. „Chociaż prawdopodobieństwo użycia broni jądrowej przez Rosję jest bardzo niskie, to jednak jest ono największe od 60 lat” – zauważa redaktor naczelny „Wszystko co Najważniejsze”.
Nr 47 „Wszystko co Najważniejsze” to po raz kolejny bieżące analizy sytuacji na Ukrainie, ale też roli Niemiec w wojnie Rosji z Ukrainą. Edward LUCAS w artykule „Spóźnione przebudzenie Niemiec” pisze: „Niemcy ponoszą minimalne koszty w porównaniu z Ukraińcami, którzy walczą i giną nie tylko za swój kraj, ale za całą Europę. Leniwe tempo ewolucji niemieckiej polityki zagranicznej uderza jako wyraz rażącego samolubstwa”.
„Jest nadzieja – końca świata nie będzie” – to tytuł intrygującego artykułu prof. Jacka HOŁÓWKI, wybitnego polskiego filozofa i etyka. „Immanuel Kant pisał, że nie warto przyjmować warunków traktatu pokojowego, który nosi w sobie zarodki nowej wojny. Zatem Ukraińcy i wspierający ich Europejczycy nie powinni godzić się na warunki, które każą nowemu pokoleniu na Ukrainie walczyć od nowa o niepodległość własnego kraju”.
Koresponduje z tym tekstem artykuł „Pokój ma dziś twarz wroga” autorstwa Nicolasa TENZERA, najbardziej wpływowego analityka geopolityki pracującego i doradzającego politykom, i piszącego książki, we Francji. Tytułowy pokój to ten, do którego zmuszać chcą Ukrainę niektórzy liderzy Zachodu, nawet kosztem terytorialnych strat Ukrainy na rzecz Rosji. ” Niektóre zachodnie stolice zachowują się tak, jakby bały się porażki Putina, jakby świat bez rzekomo potężnej Rosji wydawał im się większym złem niż powrót do opartego na prawie porządku, do którego doprowadziłoby zarówno zwycięstwo Ukrainy, jak i usunięcie rosyjskiego zagrożenia w wielu częściach świata. Rządy te nie potrafią sobie wyobrazić przyszłości przypominającej kapitulację Niemiec w roku 1945, chociaż okoliczności i warunki takiego rozwiązania byłyby dziś z pewnością inne. Wiele z nich przyjęło chyba za pewnik to, że Rosja jest mocarstwem, któremu „nie wolno pozwolić przegrać” – pisze Nicolas TENZER.
Tymczasem Putin nie próżnuje. „W ostatnich latach rząd rosyjski stworzył politykę historii kraju, której celem jest skonsolidowanie narodu rosyjskiego wokół jednej oficjalnej wersji przeszłości”. Pisze o niej prof. Andriej KOLESNIKOW, sowietolog, szef programu „Rosyjska polityka wewnętrzna i instytucje polityczne’ w Carnegie. Koresponuje z tym tekstem artykuł Aleksandra GURJANOWA, rosyjskiego fizyka i historyka, koordynatora Komisji Polskiej Stowarzyszenia „Memoriał”. Tylko jeden cytat: „Wyraźnie wyczuwalne jest pragnienie władz rosyjskich, by odwołać te wszystkie akty, w których przyznawały się wcześniej do sowieckiego sprawstwa zbrodni katyńskiej”.
.Nr 47 „Wszystko co Najważniejsze” to także sekcja naszego projektu OPOWIADAMY POLSKĘ ŚWIATU. „1 650 000 000, jeden miliard sześćset pięćdziesiąt milionów (dane: raport monitoringu publikacji przygotowany przez PAP), to zasięg tekstów publikowanych przez nas we wrześniu 2022 r. w ponad 70 krajach świata. Są to m.in. teksty o polskich reparacjach, o 17 września, o dewastacji Polski i jej cofnięciu w rozwoju za sprawą podporządkowania wpływom sowieckim. Teksty uznane za ciekawe przez „Le Figaro”, „L’Opinion”, „Le Soir”, „The Chicago Tribune”, „Newsweek”,
„El Mundo”, „La Repubblica”, „Il Messaggero”, „Echo”, „El Debate”, „Observador”, „The Japan Times”, „The Spectator” i wiele, wiele innych. Słowem: przez największe i najpoważniejsze gazety na świecie, docierające do czytelników pod wszystkimi szerokościami geograficznymi. Mapka na stronie 11 nr 47 „Wszystko co Najważniejsze” pokazuje media, w których od 2019 r. publikujemy nasze teksty. Najnowsze wydanie projektu, wokół Narodowego Święta Niepodległości 11 listopada, z kolejnymi tekstami i po raz kolejny z imponującą liczbą publikacji (edycja jeszcze trwa), powiększyło naszą mapkę m.in. o Boliwię, Ghanę, Nigerię. Są już na mapie i Nowa Zelandia, i Timor Wschodni, brakuje tylko Grenlandii. Mam nadzieję, że i tam z polską opowieścią dotrzemy” – pisze Eryk MISTEWICZ.
.Publikujemy w nr 47 „Wszystko co Najważniejsze kilka tekstów, który w ramach tego projektu poznał świat. „O wolności w Europie między Rosją a Niemcami” pisze prof. Wojciech ROSZKOWSKI, o niepodległej Polsce jako fundamencie bezpiecznego Zachodu pisze zaś premier Mateusz MORAWIECKI.
„Świadomość zagrożeń wyrobiła w Polakach specyficzny zmysł geopolityczny – ostrożność, która sprawia, że lepiej widzimy nadchodzące wyzwania i zagrożenia. Przez wieki nauczyliśmy się być czujni” – pisze Mateusz MORAWIECKI.
„Wspólny świat” to cykl tekstów na „Wszystko co Najważniejsze” o przyszłości planety. Autralijski pisarz, prof. Julian CRIBB, pisze wprowadza nowe pojęcie: „katatrofocen”, jak nazywa nową epokę. „Jeśli w antropocenie ludzie stali się siłą geologiczną kształtującą Ziemię, to teraz musimy stać się siłą geologiczną, która cofnie szkody przez nas spowodowane i skoryguje działania nadal tworzące zagrożenia”.
Z kolei ekonomista Alessio TERZI zastanawia się, w jaki sposób historia może pomóc nam uniknąć katastrofy klimatycznej. „Niektóre cywilizacje przetrwały, inne upadły. Jednak żadna z nich nie rozwiązała swoich problemów mrzonkami o postępie moralnym, dobrowolnym niedostatku i wzniesieniu się ponad materializm ekonomiczny. Nie widzę powodu, dla którego tym razem miałoby być inaczej”.
„Jaki internet po Elonie Musku?” – pyta prof. Jeff JARVIS, jeden z najciekawszych analityków świata nowych mediów. „Przewiduję powstanie nowych rodzajów klubów, w których ludzie o podobnych zainteresowaniach lub potrzebach bądź też znajdujący się w podobnych okolicznościach będą mogli gromadzić się, aby ze sobą obcować lub współpracować”. Bardzo ciekawy tekst!
W bloku „Europy zmaganie z wiarą” polecamy teksty prof. Pierre MANENTA o roli religii w życiu państwa, prof. Simona GOLDHILLA o tym, co klasycy dali chrześcijaństwu, prof. Nassima Nicholasa TALEBA („Jesteśmy przekonani o wywodzeniu się chrześcijaństwa z judaizmu, ale mniej oczywisty jest fakt, że działało to częściowo również w drugą stronę”), prof. Josepha BLANKHOLMA („Jednym z dobrych sposobów na zrozumienie religii jest rozłożenie jej na części”), Sohraba AHMARIEGO („Czy Bóg potrzebuje polityki?”) i prof. Jerzego MIZIOŁKA („Warszawa jako nowy Rzym”). Ten ostatni tekst w bloku „Piękno sztuki” sąsiaduje z osobistym ujęciem Racheli Naomi KUDO, wybitnej pianistki, siły muzyki Fryderyka Chopina.
