Polityka to w wielkim stopniu gra pozorów i gotowość do nakłonienia partnerów, by robili to, na czym nam zależy, choć nasi partnerzy mają myśleć, że działają tylko we własnym interesie.

W Izraelu toczy się wojna lub – jeśli ktoś woli – „operacja specjalna”, której cele trudno określić, bo to wojna hybrydowa.

Po upadku komunizmu najpierw stworzyliśmy społeczeństwo obywatelskie, a następnie je zadusiliśmy. Cała oficjalna polityka jest fasadowa, deklaratywna i oparta na fikcji liberalnego państwa dobrobytu.

Mieszkańcy Gazy nie mogą się bronić z honorem, bo są zbyt słabi. Muszą albo liczyć na obronę ze strony społeczności międzynarodowej, albo wzniecić powstanie i ginąć, pociągając za sobą możliwie jak najwięcej ciemiężycieli.

Superkomputer nie pozwoliłby żadnemu intruzowi, by nam psuł humor podejrzeniami, że otaczający nas świat jest fikcją.

Nauki komputerowe w powiązaniu z psychologią kliniczną już wniosły znaczny wkład do zrozumienia moralnych postaw i zachowań. W przyszłości ten związek może się okazać jeszcze ważniejszy.

W obecnym wieku polityka przestała być motywowana ideologią. Z pozoru to dobrze, choć inaczej myślano jeszcze w poprzednim stuleciu. Wtedy komunizm i faszyzm walczyły między sobą i jednocześnie przeciw liberalnej demokracji. Stanowiska polityczne były jasno określone i dość schematyczne, ale wtedy ich rzecznicy gotowi byli jeszcze polemizować ze swymi przeciwnikami, a nie tylko z nimi walczyć.

Arystoteles twierdził, że okrucieństwo to błąd rozumu. Seneka, że to wina płytkich i burzliwych pragnień. Kto lepiej wyjaśnił ludzkie zdziczenie – Arystoteles czy Seneka? Ja sądzę, że ten pierwszy.

Rosja nie jest pierwszym imperium, które głęboko przeżywa ograniczenie swych wpływów i posiadłości. W czasach nowożytnych to doświadczenie spotkało kolejno wszystkich kolonizatorów: Brytyjczyków, Francuzów, Belgów i Holendrów. Wytrącenie ich z roli metropolii kolonialnej raniło ich poczucie dumy, wydawało się bolesne i niesprawiedliwe.

Od św. Augustyna znana jest doktryna „wojny sprawiedliwej”, która głosi, że moralnie dopuszczalna wojna musi być podjęta w dobrej sprawie i powinna być prowadzona przy minimalizowaniu strat wśród cywilów.

Niemcy i Rosjanie źle znoszą zmiany polityczne i wszelką reorganizację, która wymaga inicjatywy.

Istnieją dwie wersje kapitalizmu: nieprzejednana i pojednawcza. Pierwsza służy walce klas i sprzyja spekulantom. Druga pomniejsza znaczenie rynku, ale aktywizuje rozliczne ludzkie uzdolnienia i zainteresowania. Każda jest związana z inną koncepcją rynku – pisze prof. Jacek HOŁÓWKA

Do Warszawy przyleciał kosmita, trochę przypominający każdego z nas budową ciała i poziomem inteligencji. Ma na imię Kosmi i sprawnie posługuje się językiem polskim. Chce się dowiedzieć, jak działa polski system polityczny i czy jesteśmy z niego zadowoleni. Trafił na warszawiaka, który chętnie odpowiada na jego pytania. 

Należy oczekiwać, że władze Unii zechcą zdecydować, jak uniknąć występowania w dwóch rolach jednocześnie: jako strony w sporze i jako instancji nadrzędnej zachowującej neutralność wobec skonfliktowanych stron.

Nie jest naszym obowiązkiem poświęcać się dla innych tylko dlatego, że cierpią. Czasem lepiej pomoże ktoś inny niż my. I czasem pomoc nie jest niczyim obowiązkiem, jeśli poszkodowany sam ściąga na siebie nieszczęście.

Szczęście jest bezwstydnie przereklamowane. Szczęśliwszy jest ten, kto szuka niezależności, od tego, kto szuka szczęścia na przełaj.