Słowacja

Idea świadczenia rodzicielskiego wchodzi na Słowacji do fazy realizacji. Może przyczynić się do rewolucji sprawiającej, że system emerytalny będzie bardziej sprawiedliwy i zrównoważony.

Słowacja znana jest z malowniczych krajobrazów górskich i wiosek, gdzie ciągle silne są tradycje ludowe. Jednak kraj ten oferuje o wiele więcej pięknych, jeszcze nieodkrytych miejsc.

Wystarczy spojrzeć na samą zabudowę Bratysławy, aby poznać jej historię. Piękne zabytkowe kamienice przypominają o tym, że była jednym z ważniejszych miast Austro-Węgier. Ślady przeszłości sięgają jednak jeszcze dalej: do starożytności.

Francja odegrała istotną rolę w kształtowaniu się państwowości w Europie Środkowo-Wschodniej.

Słowacja najlepiej z krajów europejskich radzi sobie z pandemią koronawirusa. Zastosowała najsilniejsze restrykcje zarówno wobec obywateli jak i przedsiębiorstw, z wieloma zakazami i ogromnymi karami, ale dzięki temu dziś może powoli, z wielką uwagą odmrażać gospodatkę.

Słowacja należy do krajów, które jako pierwsze podjęły zdecydowane działania w celu przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się Covid-19.

29 lutego 2020 r. odbędą się wybory parlamentarne na Słowacji. Trwająca kampania wyborcza rozgrywa się w cieniu zabójstwa dziennikarza Jána Kuciaka

Kraje Europy Środkowej i Wschodniej są krajami o innej kulturze. Naznaczeni jesteśmy czymś, co, jak mówił jeden z moich przyjaciół, można określić jako program antywirusowy, który został zainstalowany w naszych głowach w okresie komunizmu. Ten program ostrzega nas przed różnymi niebezpieczeństwami znacznie wcześniej niż osoby z innych krajów, które nie przeżyły tego, co my przeżyliśmy za czasów komunizmu.

Wiosną 1969 roku fenomenalna drużyna czechosłowackich hokeistów ogrywa ZSRR. W Pradze świętuje 100 tysięcy ludzi. Padają hasła „Precz z okupantem”, „Sowieci do domu”. W tłumie pojawiają się prowokatorzy. Dochodzi do ataku na siedzibę Aerofłotu. To będzie koniec Praskiej Wiosny.

Potrzebujemy dojrzałej i podmiotowej współpracy z rodzącą się potęgą. Problem w tym, że Chiny, ale dotyczy to też Rosji, świetnie znają uwarunkowania polityczne, społeczne i kulturowe w Europie Środkowej. Tymczasem u nas sinologia to ciągle prestiżowy, ale niszowy kierunek studiów. Potrzebujemy ludzi z wiedzą o Chinach, zdolnych budować odpowiednią agendę. Nie doktrynalną, lecz profesjonalną. Jednak jeśli mamy współpracować na zasadzie „różnic systemów”, nie powinniśmy tak łatwo odżegnywać się od przypominania o prawach człowieka. Musimy uważać, a można tu się odwołać do tak zwanej czeskiej doktryny Druláka, by naszej polityki wobec Chin nie budowali absolwenci Instytutu Konfucjusza lub stypendyści chińskich programów, niepodlegających kontroli naszych rządów.