Trzeba by zrobić nowy internet, u którego fundamentu będzie postawa użytkowników. To główny oręż. Nie netykieta, nie kultura użytkowników, nie dane. Wola ludzi. Choć w czasie rozwoju sztucznej inteligencji, robotyki i transhumanizmu może to brzmieć jak herezja.
Cyfryzacja to wielka szansa na odrodzenie społeczeństwa obywatelskiego, które jest kręgosłupem każdej demokracji.
Niezależnie od tego, w jakiej części globu mieszkamy, zadajemy sobie często te same pytania związane ze światem wirtualnym.
Bycie pod ochroną Stanów Zjednoczonych doprowadziło Europę do utraty własnych celów strategicznych. Nie zajmowała się swoimi narzędziami cyfrowymi uznając, że skoro stosunki transatlantyckie nie podlegają kwestii, to Amerykanie zawsze tu będą.
Ludzie nie będą płacić za słabą treść. Gdy spadła liczba subskrypcji, spadły ceny reklam. To doprowadziło amerykańskie gazety na krawędź upadku. Z czasem model się zmienił. Czy w Polsce jest publiczność, która ceni treści wysokiej jakości, treści wartościowe?
W przeciwieństwie do Londynu, gdzie mieszkańcy biorą udział w ćwiczebnych ewakuacjach z metra, w Polsce organizuje się ćwiczenia, które służą doskonaleniu współdziałania służb, ale bez udziału istotnego uczestnika wydarzeń: obywatela. Obywatele muszą uczestniczyć w treningach – choćby po to, żeby zdać sobie sprawę z faktu, że banalna awaria może przeistoczyć się w poważną sytuację kryzysową, jeśli jej uczestnicy nie będą się stosować do zaleceń.
Szeroko rozumiana cyfryzacja będzie w najbliższych latach głównym czynnikiem zmian społecznych i gospodarczych. Będzie to dotyczyło także zmian politycznych.
Jesteśmy w kluczowym momencie budowania gospodarki cyfrowej. Zniesienie barier cyfrowego rozwoju UE pozwoli firmom europejskim na czerpanie korzyści płynących z istnienia dużego europejskiego rynku, umożliwiając podjęcie równej konkurencji z globalnymi liderami gospodarki cyfrowej. Strategia Jednolitego Rynku Cyfrowego to także duża szansa dla Polski.
Ministerstwo Cyfryzacji nie potrafi sobie poradzić z projektem pl.ID, więc kurczowo chwyta się nowego projektu mDokumenty, który ma przynieść sukces propagandowy.
Skoro wydano olbrzymie pieniądze na dowód osobisty z warstwą elektroniczną, to w jakim celu pchamy się teraz w kolejne rozwiązanie, i to równoległe, niekompletne i mniej bezpieczne niż dotychczas opracowane? Jaki jest cel tego projektu?
O Światowym Kongresie Mobilnym, o rewolucji 5G, o gnającym świecie nowych mediów i technologii i tworzenia zrębów przyszłego Gigabit społeczeństwa – z Barcelony pisze Michał BONI.
20 października 2016 r. ukazała się na stronie Ministerstwa Cyfryzacji „Koncepcja wdrożenia polskiego dowodu osobistego z warstwą elektroniczną” z prośbą o zgłaszanie uwag. Taki dokument zawsze wzbudza moje żywe zaciekawienie i nadzieję, że prace rozpoczęte wiosną 2007 r. (!) zostaną zrealizowane. Jaka jest jego jakość?
Gdy pod koniec 2015 roku czytaliśmy założenia leżące u podstaw utworzenia Ministerstwa Cyfryzacji, mieliśmy nadzieję na zrealizowanie projektów, które były zaniedbywane przez ostatnie osiem lat. Dziś wyłania się obraz przedłużających się prac i wielu słów, które nie przekładają się na efekty.
Mamy do czynienia z cichym przyzwoleniem administracji na połknięcie danych osobowych przez banki, o co od dawna zabiegały bezskutecznie. Teraz otrzymały to na tacy, konsumując najwartościowsze zasoby państwa (dane obywateli) i słuchając komplementów pod swoim adresem, choćby przy realizacji programu 500+ przy wsparciu banków.
Jeśli chodzi o miejsca pracy, „internet wszystkiego” będzie kluczowym motorem zatrudnienia. Same postępy w obliczeniach w chmurze powinny stworzyć do 2020 r. dodatkowe 2,5 mln miejsc pracy w Europie.
Depapieryzacja jest istotnym celem, bez którego administracja ze swoimi usługami, też i sądowa, nigdy nie wyjdzie ze starego modelu biurokracji w stronę nowoczesnych, sieciowych, interaktywnych usług, także dających obywatelom większe poczucie uczestnictwa w procesach decyzyjnych. A to jest warunkiem odświeżenia demokracji w Europie – i budowy via internet nowego modelu demokracji uczestniczącej.
