dyplomacja

Współczesny świat obserwowany z perspektywy ONZ jest przestrzenią pełną podziałów, rywalizacji, napięć i konfliktów, a także uderzających obszarów ubóstwa, katastrof humanitarnych i łamania podstawowych praw człowieka.

Związek polityczno-wojskowy z Francją pozostawał dla kolejnych rządów w Warszawie fundamentem polskiej strategii i polityki zagranicznej.

Był ostatnim apostołem wspólnoty europejskiej, wspólnoty w duchu Schumana i Adenauera. Wspólnoty wartości. Unia Europejska, jeśli zostanie sprowadzona tylko do kwestii finansowych, stanie się martwą organizacją na wzór np. stowarzyszenia hodowców gołębi pocztowych. Ale wartości, o których mówił profesor, były tymi, które pierwotnie przyświecały ojcom Europy.

Sztukę dyplomacji kulinarnej do perfekcji opanowały kraje takie jak Korea Południowa, Tajlandia, Malezja oraz Peru.

Niemalże dekada starań polskich Żydów o szersze uchylenie drzwi do Palestyny przez Brytyjczyków okazała się bezskuteczna.

Lista Ładosia. Jak Polska dyplomacja i organizacje żydowskie ratowały 3262 Żydów podczas Holokaustu.

Polacy jechali na paryską konferencję pokojową w Wersalu z postulatami o wiele ambitniejszymi niż te realne, w pełni zdając sobie z tego sprawą. Jednak nawet mimo tego, wiele istotnych terenów ostatecznie nie weszło w skład terytorium Polski w granicach, których oczekiwaliśmy.

Polska w momencie wybuchu wojny posiadała za granicą 10 ambasad i 20 poselstw, jak również rozbudowaną sieć zawodowych i honorowych urzędów konsularnych. Póżniej polska dyplomacja działała przy polskim emigracyjnym rządzie, tworzone były struktury analityczne MSZ, powstawały kolejne ambasady i konsulaty

W wieku 45 lat Gladwyn Jebb był już uznawany za legendę Biura Spraw Zagranicznych. Swoim wyglądem i postawą nadawał nowe znaczenie określeniu „arystokrata”. Był wysoki, smukły, elegancko ubrany i całkowicie pewny siebie, miał również oryginalne pomysły i lubił interesujących i mało znanych ludzi.

Po zakończeniu misji żołnierze powrócą do swoich krajów, rodzin, znajomych. Emocje, jakie wzbudziliśmy w ich sercach, wiedzę, którą uzyskali, odwiedzając ważne dla naszego kraju miejsca, poznając naszą historię, zabiorą ze sobą.

Wszystkie sieci kin we Francji odmówiły umieszczenia filmu o Polakach ratujących Żydów w swoich planach pokazów. Sprawa jednostkowa; sprawa, jakich wiele. Oburzenie francuskiej Polonii ze wszech miar uzasadnione.

Polski historyk dyplomacji Edward Pałyga obrazowo napisał, że „protokół uchodzi za liturgię dyplomacji. Kryjąca się poza nim treść musi być dostatecznie ważna, a przekonanie o jej doniosłości dostatecznie silne, w przeciwnym bowiem razie – zewnętrzne przejawy protokołu musiałyby się wydać niezrozumiałym fetyszem lub niedorzecznością”. Mniej uroczyście nazywa się go często gramatyką dyplomacji międzynarodowej.

Dżihadyzm kwitnie. Napięcia w stosunkach z Rosją rosną. Porozumienie między Iranem i grupą E3+3 (Wielka Brytania, Francja i Niemcy oraz Chiny, Rosja i USA) wciąż jest nieosiągalne, a polityka wewnętrzna każdego z uczestników negocjacji wprowadza dodatkowe komplikacje w i tak bardzo złożony proces. Łatwo więc o wniosek, że świat stopniowo traci stabilność. Ubiegły miesiąc przyniósł jednak kilka optymistycznych wydarzeń, warto więc przyjrzeć się im przez chwilę, by nie popaść w pesymizm.

O stosunkach pomiędzy Francją i Polską premier Valls powiedział, że są wyjątkowe. W deklaracjach oficjalnych przypomniał w tym kontekście, że Francja, której firmy zainwestowały dotąd w Polsce około 20 miliardów euro tworząc blisko 200 000 miejsc pracy, pragnie towarzyszyć Polsce w kolejnych etapach rozwoju przemysłu i techniki, czy to w wykorzystywaniu energetyki jądrowej, czy w produkcji uzbrojenia według najnowszych technologii.

Putin o niczym innym nie myślał w swojej polityce od 1999 roku, jak o przyszłej wielkiej Rosji. Za to racjonalny Zachód myślał, że kupując od Putina gaz i ropę nie tylko robi świetny interes, ale pomaga zrozumieć rosyjskiemu przywódcy oraz milionom Rosjan, na czym polegają wszelkie dobrodziejstwa płynące ze status quo.

Nasze narody nie należą do tych, które łatwo zapominają o przeszłości, ryzykując przez to – jak mawiał Churchill – jej powtórne przeżycie. Natomiast bogatsze o pamięć o przeszłości budują swą przyszłość. Francja i Polska są razem w Sojuszu Północnoatlantyckim, razem w Unii Europejskiej, razem działają na rzecz bezpieczeństwa i obronności, bo w tej dziedzinie nasze kraje należą do tych, które, w Europie, przywiązują najwyższą wagę.

Amerykanie i Polacy mają wiele wspólnego. Hałaśliwą demokrację. Umiłowanie ludzkiej wolności. Dumę z historii. Patriotyzm. Pracowitych i innowacyjnych obywateli. Gotowość do stawania w obronie przyjaciół, niezgodę na to, by zostawiać kogokolwiek na polu walki.