estonia

Bardzo istotny jest dotychczasowy stosunek do Rosji. Premier Kaja Kallas nie tylko głośno krytykuje reżim Putina, ale również pochodzi z kraju, który ostrzega Zachód przed rosyjskim imperializmem od trzydziestu lat. Premier Mark Rutte w przeszłości ucieleśniał merkantylizm, który stał się nieodłączną częścią holenderskiej polityki zagranicznej.

Około 12 tys. osób straciło dach nad głową z powodu pożaru w obozie dla uchodźców w Bangladeszu, który jest uznawany za największy obóz uchodźców na świecie.

Inicjatywa Trójmorza, wyraźnie wsparta przez Stany Zjednoczone, jest solą w oku dla Niemiec i Rosji, które pragną, jak dawniej w historii, traktować ten region jako sferę swojej ekspansji, a także dodatkowo wyodrębnia państwa, które ze względów geograficznych i politycznych mogą tworzyć nową sieć powiązań, od państw, które leżą na uboczu, jak Bałkany Zachodnie, lub borykają się z mniejszym lub większym uzależnieniem od Rosji, jak Białoruś, Ukraina i Mołdawia

W poniedziałek z niemieckiej bazy pod Rostockiem w Meklemburgii (Bundeswehra) do Polski wyruszył transport pierwszych dwóch z trzech obiecanych baterii systemu obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej. 

Popołudniowe Espresso: Polska i Czechy pomagają Ukrainie – wspólne wydanie Echo i Wszystko co Najważniejsze

Przegłosowana rezolucja potępia działania militarne Federacji Rosyjskiej przeciw Ukrainie, nielegalną aneksję okupowanych ukraińskich terytoriów oraz pseudoreferenda. Rezolucja wskazuje też, że parlament Estonii uznaje władze Rosji za „reżim terrorystyczny

Baltic Pipe ruszy zgodnie z planem, czyli na dniach, a zakładana przepustowość to około 800 mln metrów sześciennych gazu do końca roku.

Konflikt Rosji z Ukrainą niepokoi całą Europę. I my w naszej części Europy jesteśmy nim zaniepokojeni, ale nie wpadajmy w panikę. Estonia i wszystkie kraje bałtyckie przygotowywały się na taki obrót spraw przez ostatnie trzy dekady, od momentu odzyskania niepodległości.

Wspominając komunistyczne ofiary, mówiąc o tym, że młodzi Litwini powinni o nich pamiętać przy wyborze drogi życiowej, podkreślając konieczność dbania o więzy rodzinne i tradycję, Ojciec Święty musiał zaskoczyć wielu. Zwłaszcza tych, którzy uważali go za rewolucjonistę. A co, jeśli to nie rewolucja, lecz Ewangelia?

Franciszek, lecąc do Wilna, musi zdawać sobie sprawę, że jego obecność w tych krajach będzie postrzegana jako wsparcie udzielone młodym demokracjom, znajdującym się w obliczu zagrożenia ze Wschodu. 

Les pays baltes se sont libérés des célébrations martyrologiques, emplies de pathos et de sentiment de danger, quoique le danger soit bel et bien réel.

Nie powinniśmy być zaskoczeni tym, że pięciu przywódców państw świętujących z nami obchody 100-lecia estońskiej niepodległości to absolwenci kilku „narodowych uczelni”.

Niegdyś przybyło tu wielu polskich studentów, kiedy rosyjski car zamknął polskie uniwersytety po powstaniu listopadowym. Do czasu uzyskania przez Polskę niepodległości studiowało w Tartu kilka tysięcy Polaków, zdobywając wykształcenie, by stać się lekarzami, prawnikami, nauczycielami i rolnikami. Największe polskie stowarzyszenie, Polonia, powstało tutaj, w Tartu, 190 lat temu.

Rok 2018 mógłby być okazją do nowego otwarcia we wspólnych relacjach. I to właśnie Polska, ze względu na swój status największego państwa regionu, powinna zainicjować takie działania.

Wzrost liczby I-wyborców wynika z wielu czynników, ale przede wszystkim wygody i bezpieczeństwa – zaufania dla systemu. Wbrew pozorom estoński system głosowania online jest dużo bezpieczniejszy niż głosowanie tradycyjne. Powodzenie I-głosowania wynika z szerokiej implementacji technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz kultury korzystania z tych rozwiązań. Polska jest dwie, trzy dekady za Estonią w zakresie oferty publicznych e-usług.

Od 2005 roku w Estonii można oddawać głosy przez Internet z dowolnego miejsca na świecie toteż nie wymaga to wysiłku i czasu. Estończycy oddali 176 tys. głosów przez Internet (19,6% elektoratu, ponad 30,7% oddanych głosów). E-głosy przełożyły się na wyraźny wzrost frekwencji, która wyniosła 64,2%.

Estońska Policja Bezpieczeństwa (Kaitsepolitsei, odpowiednik naszej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego) w swoich rocznikach regularnie ujawnia nazwiska stanowiące zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa. Estonia pamięta również protesty w 2007 roku zorganizowane przeciwko przeniesieniu pomnika czerwonoarmisty, które przerodziły się w zamieszki. Osoby, które wówczas organizowały te zajścia nadal próbują aktywizować mniejszość, jednak z mizernymi skutkami. Wiosną br. zorganizowano dwie demonstracje, które miały być wyrazem poparcia dla kremlowskiej polityki. Na obu pojawiło się łącznie ok. 50 osób.

Czujemy instynktownie, podobnie jak wtedy, podobnie jak czuło poprzednie pokolenie, że rozpoczęła się nowa era, że chcemy za wszelką cenę wierzyć w stare koalicje i trzymamy się ich w nadziei, że wszystko to jakoś przeminie. Że Krym zostanie oddany, że nie będziemy musieli dalej stosować sankcji ani podnosić wydatków na obronność.