grecja

Świat jest coraz bardziej wyspecjalizowany, wręcz hiperwyspecjalizowany, w którym istnieje ryzyko, że można wiedzieć wszystko o niczym. Musimy wypełnić to, co niektórzy nazywają sztuką syntezy, nauką o całości, wizją całości, tak aby człowiek był całością.

apożyczali pomysły ze Wschodu i z Zachodu, przestrzegając zasady, która mówi, że nowe zawsze opiera się na starym

Jesteśmy chrześcijanami, jesteśmy Europejczykami dzięki dziedzictwu starożytności. Skąd zatem pomysł, aby „wymazać antyk” z programów szkolnych, z uniwersytetów? Jakie są powody tego nagłego ataku?

Znów wprowadzono trzytygodniowy lockdown i system SMS-ów uprawniających do wyjścia. Mocno dyskusyjna jest ta pandemiczna wersja wolności, ale po takim roku sił na dyskusję coraz mniej, także u pozytywnie nastawionych do życia Greków.

W całej historii NATO największe ryzyko konfliktu wewnątrzsojuszniczego zawsze wynikało ze wzajemnych stosunków Grecji i Turcji.

Przetrzymując Macedonię Północną w poczekalni, UE szkodzi swoim strategicznym interesom i ryzykuje utratę entuzjastycznego zwolennika.

Czy Platon mógł mieszkać i studiować filozofię egipską w Heliopolis? Czy mógł zrozumieć i upiększyć egipskie idee w swoim dorobku? Niektórzy nie uważają żadnego z tych pomysłów za naciągany. Twórczość Platona przypadła na czas intensywnej współpracy wojskowej i dyplomatycznej między Egiptem a Atenami, a w obliczu agresji wojsk perskich. Co więcej, Ateńczycy głęboko podziwiali Egipt. W tej starożytnej cywilizacji widziano stabilne i czcigodne antidotum na chaotyczny system polityczny demokratycznych Aten.

Historia gastronomii sięga zamierzchłych czasów. Tymi, którzy odkryli techniki kulinarne, rozwinęli je i wzbogacili, byli Grecy. Dla nich jedzenie to nie tylko zaspokojenie głodu, to także sposób życia, zdrowie, długowieczność, rozrywka, dobre relacje, przyjemność zmysłowa.

O tych samych wydarzeniach inni będą mieli różne zdania, a historię trzeba ciągle interpretować na nowo. Przez co zawsze będzie temat do dyskusji — i dobrze.

Tydzień pobytu na greckich wyspach dostarczył zupełnie innych wrażeń, niż czas spędzony w okolicach Aten i na Peloponezie. Olśniewające bielą i pastelowymi kolorami, wąskie uliczki największego miasta na Mykonos – Chory, są wymarzonym miejscem do spacerowania, bowiem urzekają lokalną atmosferą. Uroku dodają wiatraki, które są symbolem wyspy.

Rozdający karty uświadomili sobie, że grecki rząd za chwilę w pełni skapituluje wobec żądań trojki, uznali, że to dobry moment, by narzucić Grecji poniżający, pozbawiony wyobraźni i zgubny model Treuhandu. W punkcie zwrotnym europejskiej historii naszą innowacyjną alternatywę wrzucono do kosza. Nadal tam leży i można ją wyciągnąć.

Grecy maja dość. Dość dyktatu Europy. Tak – oszukiwali; tak – źle gospodarowali pieniędzmi; tak – żyli ponad miarę na kredyt (tani kredyt, na który nie było ich stać, ale który dostawali. Wiedzą to. Ale teraz, kiedy Europa, mająca straszną twarz znienawidzonej Angeli Merkel poucza, dyktuje warunki, straszy – grecka ulica mówi: dość. Bez względu na konsekwencje.

Niemal wiek temu, pod koniec I wojny światowej, John Maynard Keynes sformułował ostrzeżenie, które jest aktualne również dzisiaj. I wtedy, i obecnie, kraje-wierzyciele (głównie USA) domagały się, by zadłużone kraje wywiązywały się ze swych zobowiązań. Keynes wiedział, że w powietrzu wisi tragedia. „Czy rozczarowane społeczeństwa Europy zechcą przez kolejne pokolenie żyć tak, by część codziennych osiągnięć oddawać na spłatę zagranicznego zadłużenia?” – pytał.

Z Koryntem, z którego otrzymałam niedawno pocztówkę, kojarzą mi się tylko dwie rzeczy: sławetne córy Koryntu oraz nowotestamentowe Listy do Koryntian św. Pawła. Nie podejmę się karkołomnej i zdanej na porażkę próby pogodzenia tych dwóch wątków.

“Prezydencja grecka przypada na szczególny dla tego kraju moment – Grecja nadal walczy z bardzo trudną sytuacją gospodarczą, choć powoli wychodzi już z największych kłopotów”