wielkanoc

To będzie raczej krótki tekst. Bo nadzieja albo jest, albo jej nie ma, stan pośredni nie istnieje. Tymczasem dziś nadziei potrzebujemy jak tlenu, bo rok 2020 zdaje się powtarzać, a widoków na zmianę nie ma.

Obecny atak na chrześcijaństwo wydaje się silniejszy i głębszy. Jego bazą teoretyczną jest nowy ateizm, a jego czterej jeźdźcy to – Richard Dawkins, Sam Harris, Christopher Hitchens i Daniel Dennett.

W swojej lekarskiej pracy niejednokrotnie stykam się z cierpieniem, a nawet śmiercią chorujących dzieci, dlatego wiem, jak trudno się z tym pogodzić i jak potrafi to boleć.

Pandemia koronawirusa gwałtowanie wyrwała nas z większego niebezpieczeństwa na jakie narażeni są poszczególni ludzie i cała ludzkość: z iluzji wszechmocy.

25 marca 2020 roku, w święto Zwiastowania Pańskiego, Bazylika Bożego Grobu została zamknięta. Jej ponowne otwarcie nastąpi dopiero po ustaniu pandemii wywołanej koronawirusem. Tak więc niech w te święta towarzyszy nam pozdrowienie: Na przyszły rok przy Grobie Pański!

Zatrzymajmy się na chwilę, by odetchnąć. Zajrzeć w siebie. Połączyć zmysły z umysłem. Posłuchać którejś z pasji Jana Sebastiana Bacha czy „Mesjasza” Haendla. I spojrzeć na drugiego człowieka bez względu na to, czy jest przeciwnikiem politycznym, czy ma inny kolor skóry i wyznaje inną religię — przez pryzmat cierpienia, doświadczenia odrodzenia i zwycięstwa życia.

Pytam uczniów, o co właściwie toczy się proces Jezusa. Zapada dłuższa cisza. Dlaczego arcykapłan, starsi i uczeni w Piśmie pragną śmierci Nauczyciela z Galilei? Czy jest aż tak źle ze znajomością ewangelii? W szkole to, co związane z religią, w jakiś sposób przestaje być literaturą.

Nikt nie chce życia zmieniać. Nie jesteśmy zainteresowani konkretnymi zobowiązaniami, bo wtedy musielibyśmy przestać kłamać, a my kochamy to robić.