Bóg

Jeżeli tedy wszechświat jest na tyle uładzony w swoim wewnętrznym schemacie przyczynowania, na ile tego wymaga twierdzenie Meyera, to Bóg – Pierwsza Przyczyna – istnieje!

Debata, która została zorganizowana w Paryżu przez redakcję „Le Figaro”, odbiła się szerokim echem. Wybitni intelektualiści mieli sposobność do dyskusji na takie tematy, jak wiara, zanikanie chrześcijańskiej matrycy w dzisiejszej Europie oraz – co wydaje się szczególnie interesujące – to, co może zająć jej miejsce.

Jeśli na ziemi jest cokolwiek, co ze swej natury musi wyrażać centralność Boga, to jest to Msza Święta. Kardynał Ratzinger przypomniał tę prawdę.

Rozterki i wątpliwości, które coraz głębiej naznaczają samoświadomość Europejczyków – „kim jesteśmy?” – wynikają w dużej mierze z jednego, jak mi się wydaje, powodu, o którym mówi się mało lub wcale: Europejczycy nie wiedzą, co sądzić o chrześcijaństwie i co z nim począć. Utracili jego znajomość i praktyki. Nie chcą już o nim słyszeć.

List św. Pawła do chrześcijan w Filippi od wieków cieszy się wielką popularnością. Tak jak w Liście do Filemona, apostoł pisze tutaj z wielkim uczuciem oraz ujawnia bardzo dużo na własny temat.

Istnienie Boga ma wyjaśnienie. Wyjaśnienie leży w Jego własnej naturze jako tego, co jest czystą rzeczywistością, jest proste, czyli niezłożone, i jest Samoistnym Istnieniem – pisze prof. Edward FESER

Kiedy myślimy o Europie, mamy do czynienia z kulturami, które były przez setki lat katolickie, a obecnie w sposób radykalny podważają swoje korzenie, dążą do ich dekonstrukcji. Dlatego też musi w Europie dojść do odnowienia misyjnego życia Kościoła – mówi Thomas Joseph WHITE OP w rozmowie z Jarosławem KUPCZAKIEM OP.

Czy rzeczywiście inicjatywa taka miałaby sens? Czy w ogóle możliwe byłoby uporządkowanie tak wielu intuicji i pytań w całość jednego, spójnego, soborowego oświadczenia, aby w ten sposób nadać Kościołowi kierunek w jego dalszej drodze przez tysiąclecia?

Jak biskup Hippony oceniłby naszą sytuację? Z pewnością znalazłby na współczesnym Zachodzie „zgromadzenie rozumnych istot połączonych wspólną zgodą co do przedmiotu ich miłości”, a mianowicie umiłowanie nieskrępowanej wolności osobistej i bogactwa.

Gdyby wiara pozostała sama, bez miłości, bez nadziei, byłaby tylko pustą spekulacją teologiczną.

Postęp. Maszyna. Moloch. Antychryst. Technium. Wszyscy szukamy tu po omacku, próbując uchwycić coś, czego nie widzimy, ale czego wpływ możemy odczuć, jeśli podkopiemy fundamenty wszystkiego, co znamy.

Fakt, że Bóg jako stwórca świata jest wobec niego transcendentny, czyli całkowicie inny i różny, umożliwia czynienie cudów, czyli szczególnych ingerencji w stworzone dzieło.

Nie możemy być uzależnieni od amerykańskiego Big Techu. To kluczowa kwestia dla odrębności kultury europejskiej.

Są pytania, których bez pomocy nauki nie dałoby się w ogóle postawić. A jednocześnie ona sama jest faktem filozoficznym, domaga się wyjaśnień filozoficznych. Przy pewnej interpretacji nauka może być filozofią.

Na jakiej podstawie można utrzymywać, że chrześcijaństwo oferuje wiarygodny sposób postrzegania rzeczy?

Proponuję, byście zrobili ćwiczenie. Wymieńcie 10–20 rzeczy, które wam nie pasują. Ponarzekajcie – jak zwykle – na państwo, na prezydenta, na szefa, na nasze drogi, na żonę, na męża, na dzieci. Pozwólcie sobie głośno ponarzekać. Potem spróbujcie poczuć, co dzieje się w waszym sercu. Kiedy narzekacie, ono napełnia się ciemnością.

W chrześcijaństwie nie chodzi o cudowność. Na tym nie zbudujemy naszej wiary, bo w chwili, kiedy będzie się nam walić w życiu, zaczniemy pytać: Boże, gdzie jesteś? Ostatecznie chodzi o to, żeby nie stracić wiary, czyli świadomości obecności Boga w życiu.

Amazonia jest ogromna. Terytorialnie moja parafia jest jak całe Mazowsze. Nie ma żadnych dróg, jedynymi szlakami komunikacyjnymi są rzeki. Do kilkudziesięciu wiosek należących do misji mogę dotrzeć tylko łodzią.

Siedzieliśmy w pubie wraz z zespołem niemieckich matematyków, moją sąsiadką była sekretarka tego zespołu. W pewnej chwili zapytała: „Jak wy możecie z nami w ogóle rozmawiać?”. Myślała o von Hagensie, Ilse Koch i całej perfekcyjnie zorganizowanej machinie narkotyzującej umysły Niemców.