niepodległość

Konflikt w tak dużym i niejednorodnym narodzie jak polski jest nieunikniony. Nie ustrzegli się go nawet Ojcowie Niepodległości.

Dla nas, Polaków, ten dzień – 11 listopada – jest dniem radości, jest dniem dumy, jest dniem chwały – stwierdził prezydent Andrzej DUDA.

Najnowsze wydanie „Wszystko co Najważniejsze” przygotowaliśmy z myślą o dzisiejszym Święcie Niepodległości. 11. listopada to w końcu dzień szczególny: mówimy „niepodległość”, myślimy Józef Piłsudski. Ale przecież wywalczona wówczas Polska to coś więcej, niż jedna osoba. To historia wielu pokoleń Polaków, którzy wymarzyli sobie własny kraj.

Historia XX wieku pokazuje jasno: największe potworności dotykały Europę wtedy, gdy na mapie nie było państwa zwanego Polską.

Gdyby państwa Trójmorza nie musiały zmagać się z konsekwencjami agresywnego imperializmu rosyjskiego i liczyć na większe rozumienie na Zachodzie, z całą pewnością mogłyby wzmocnić potencjał wolności w świecie.

„[…] Nie ma już żadnych okupantów. Jesteśmy sami panami i gospodarzami” – cieszył się w listopadzie 1918 roku warszawski polityk i publicysta Ignacy Baliński. Świeżo odzyskaną wolność Polska musiała jeszcze obronić przed Rosją – tak jak dziś robi to Ukraina.

Napoleon zajmuje szczególne miejsce w dziejach Polski, jest też obecny w polskim hymnie narodowym. Istnieje ponadto mało znana opowieść strażnika życia cesarza w jego drodze do Paryża w grudniu 1812 r. – pisze prof. Jerzy MIZIOŁEK

Po tym, jak latem 1920 r. wojska polskie zatrzymały Armię Czerwoną pod Warszawą, wahadło przechyliło się na korzyść Polski. Mocarstwa zachodnie wolały suwerenne państwo polskie niż ZSRR.

Często się mówi, że w przypadku Polski to właśnie czas zaborów pokazał, jak silne i trwałe są nasza kultura i tożsamość. Podobnie jest w przypadku Hawajów. Byłoby błędem lekceważyć rodzimą kulturę tych wysp i uznawać takie porównanie za niestosowne.

Vogliamo che conosciate la straordinaria storia della Polonia, perché non solo è uno dei Paesi con più esperienza storica al mondo, ma ne trae anche la forza per lottare per il valore umano più universale – la libertà!

Nous voulons que vous connaissiez l’incroyable passé de la Pologne – un des pays les plus marqués par l’histoire, mais qui en tire la force de lutter pour la valeur humaine la plus universelle – la liberté.

We want to tell you about the extraordinary history of Poland, a country that has not only suffered as few other countries have, but also knew how to use the experience as a source of strength to fight for the most universal human value – freedom.

Traktat Ryski był ostatnią kluczową umową, którą Polska negocjowała w roli podmiotu na arenie międzynarodowej na niemal 80 lat. Kolejnym dokumentem o takim znaczeniu był dopiero akt przystąpienia do NATO w 1999 r.

La Polonia non era sulla mappa dell’Europa quando Maria Curie-Skłodowska, la prima polacca e la prima donna a ricevere il premio Nobel, ha chiamato l’elemento che ha scoperto „polonio” e ha iscritto in modo permanente la presenza „polacca” nella tavola periodica degli elementi chimici – Jarosław SZAREK Senza il proprio stato, nel XIX secolo non solo abbiamo costruito una cultura, una scienza ed un’economia nazionale, ma abbiamo anche creato uno stato d’animo che ha permesso a diverse generazioni nate in…

Gdy opowiadam Francuzom o Polsce, mówię o ogromnym poświęceniu i o tym, że każda polska rodzina straciła kogoś w tej wojnie. Mówię o tym, że Polacy mają w genach geny wolności, solidarności, wsparcia dla innych.

Wystawę „Ściany Totalitaryzmów. Polska 1939-1945” można oglądać na Pl. Piłsudskiego do 30 września 2019. Honorowy patronat nad wystawą objął Prezydent RP Andrzej Duda.

Pierre Mendès France był po wojnie premierem Francji w latach 1954–1955 i mentorem kariery politycznej François Mitteranda. To dzięki otrzymanym od Polaków dokumentom Pierre Mendès France przedostał się z Francji Vichy do Londynu.

Dla okupanta było jasne, że warunkiem skutecznej germanizacji Polaków jest likwidacja polskiej inteligencji. Polscy naukowcy emigrowali zarówno w trakcie wojny, jak i po niej, nie znajdując w powojennych czasach realnego socjalizmu możliwości realizowania swych naukowych ambicji. Była to olbrzymia strata – odbudowa polskiej nauki byłaby z pewnością dużo szybsza, gdyby z wywołanej wojną emigracji powróciły do kraju setki znakomitych badaczy.

Wybór Francji na pierwszą siedzibę rządu generała Władysława Sikorskiego był całkiem naturalny. Od czasu utworzenia na terenie Francji w 1917 r. polskiej tzw. Błękitnej Armii oraz podpisania porozumień politycznych i wojskowych w 1921 roku Paryż był najlepszym sojusznikiem Warszawy w Europie.

Niechęć brytyjskich i francuskich przywódców do konfrontacji z Hitlerem wynikała z przyjęcia całkowicie błędnego założenia, że nazistowski dyktator, podobnie jak oni, z pewnością zrobi wszystko, aby uniknąć straszliwej powtórki z lat 1914–1918.

Polacy znają cenę wolności, wiedzą, ile krwi kosztuje niepodległość, jak można ją stracić i jak mocno się za nią tęskni. Znają cenę poświęcenia w imię wolności i niezgody na barbarzyństwo.

Pierwsze powojenne szacunki mówiły o ponad 516 tys. zrabowanych bądź zniszczonych polskich obrazów, zabytków, wycenianych łącznie na kilkadziesiąt miliardów ówczesnych dolarów.

Wstyd to przyznać, ale jestem przekonany, że prezydent Stanów Zjednoczonych nie był zainteresowany tym, co Karski miał mu do przekazania. Ten brak reakcji zapowiadał to, co się stało po wojnie. Alianci uznali, że konieczność pokonania Niemców jest ważniejsza niż niepodległość Polski. Milczenie, które zapadło w Londynie i Waszyngtonie nad raportami O’Malleya i Karskiego, przesądziło o losie Polski na ponad cztery powojenne dekady.

Niechęć Francji do interwencji zbrojnej wynikała z przyczyn politycznych i społecznych. Po tym, jak całe pokolenie młodych Francuzów poniosło straty w pierwszej wojnie światowej, ludzie nie chcieli znowu przelewać krwi, zwłaszcza w obronie dalekiej Polski.

Niemcy bombardowali Warszawę każdego dnia.

Samoloty latały wahadłowo między dwoma warszawskimi lotniskami, biorąc kolejne bomby i zrzucając je na zabudowania. Wykonywały w ciągu jednego dnia nawet 132 przeloty. Gdyby Armia Czerwona chciała, mogłaby je bardzo szybko unieszkodliwić, bo tych sztukasów było raptem sześć! Potem zresztą jeden z nich został zestrzelony przez powstańców. A wojska byłego sojusznika Hitlera stały za rzeką i patrzyły na śmierć miasta.

Rozbiór kraju pomiędzy Niemcy i Rosję Sowiecką był dla Polaków doświadczeniem klęski, ale także nieużyteczności wszelkiej Realpolitik.

Dlaczego tak trudno zrozumieć na Zachodzie, jak wielką katastrofą były dla Polaków wrzesień 1939 r. i jego dalekosiężne konsekwencje? Historia Polski XX wieku jest nie tylko trudna, ale także nie jest w smak wielkim tego świata.

Aby zrozumieć Polskę, że o coś nam wciąż chodzi, że czegoś ważnego dla nas bronimy, proszę, abyście zrozumieli naszą historię. Nasze, aż do poziomu szaleństwa, umiłowanie wolności. To, jak dobrze rozumiemy bohaterstwo, solidarność z innymi. Jak wiele czerpiemy z naszej historii i tożsamości.