W prezentyzmie teraźniejszość stała się najważniejszą kategorią, która determinuje porządek w naszym życiu, a wraz z nim również indywidualizm. Nie przewidzieliśmy jednak, że najważniejszym skutkiem rozwijającego się indywidualizmu będzie narastająca samotność.
Wszystko Co Najważniejsze jest tym, czym były tygodniki opinii, zanim nastał czas internetu z jego pośpiechem i bylejakością.
Zrobiliśmy ten projekt dla siebie. Aby mieć co czytać w sobotę i niedzielę. Aby nie tracić czasu na przedzieranie się przez treści w mediach, które w epoce clickbajtu coraz bardziej odsuwały się od meritum, a często niestety także od prawdy.
Informację zamieniamy w Wiedzę – poszukując najlepszych Autorów, tworząc intelektualną przystań.
Dziś “Wszystko Co Najważniejsze” to kilka tysięcy tekstów 1482 Autorów. Autorów wybitnych, niebanalnych. Spotykamy się przy okazji spotkań i debat, jesteśmy też partnerami ważnych wydarzeń intelektualnych w Polsce i za granicą: Kongresu Polska Wielki Projekt, Forum Ekonomicznego w Krynicy, Science: Polish Perspectives w Londynie czy Kongresu 590. Realizujemy też własne projekty we współpracy z partnerami.
Nasz projekt rozwija się. Poza wersją on-line, jesteśmy obecni w EMPIKach w całym kraju, w renomowanych księgarniach, z wersją papierową: magazynem opinii “Wszystko Co Najważniejsze”.
Zapraszamy do lektury i współpracy,
Prof. Michał KLEIBER
Redaktor naczelny
wraz z Zespołem Redakcyjnym
Proponuję, byście zrobili ćwiczenie. Wymieńcie 10–20 rzeczy, które wam nie pasują. Ponarzekajcie – jak zwykle – na państwo, na prezydenta, na szefa, na nasze drogi, na żonę, na męża, na dzieci. Pozwólcie sobie głośno ponarzekać. Potem spróbujcie poczuć, co dzieje się w waszym sercu. Kiedy narzekacie, ono napełnia się ciemnością.
O losach polskiego państwa opiekuńczego po roku 1990 zdecydowały dwa czynniki: dominacja neoliberalnej ideologii i presja zachodnich sojuszników.
Niski wiek emerytalny jest w Polsce nie do utrzymania. Jedyny wybór, który mamy, to wrócić do jego podnoszenia i zapobiec katastrofie albo zwlekać, aż zostaniemy do tego zmuszeni przez kryzys. Im dłużej będziemy odkładać decyzję o podniesieniu wieku emerytalnego, tym trudniej będzie ją podjąć inaczej niż pod presją kryzysu.
Nie zrobiono praktycznie nic dla reformy systemu wsparcia dla ludzi źle sytuowanych, niepełnosprawnych, z rodzin niepełnych i patologicznych. Nie podjęto żadnej reformy prawa pracy ani reformy systemu wynagradzania za pracę, mimo że to są najważniejsze elementy przebudowy rynku pracy na bardziej sprawiedliwy i dostosowany do współczesnych warunków świadczenia pracy.
Aby osiągnąć nowoczesne państwo dobrobytu należy zlikwidować umowy śmieciowe i zapewnić bezpieczeństwo ekonomiczne i socjalne, stawiając je na dwóch nogach. Pierwszą z nich są powszechne świadczenia pieniężne. Drugą zaś dobrze funkcjonujące usługi publiczne.
Chiny porzucają strategię dostosowywania się do bieżącej sytuacji na rzecz strategii narzucania warunków innym państwom.
Na bilans brexitu jest stanowczo za wcześnie, jednak już dziś widać wyraźnie, że skrajne scenariusze pisane przez obie strony sporu o członkostwo Wielkiej Brytanii w UE nie sprawdziły się.
Duża część Francuzów nawet nie wie, że Białoruś istnieje jako samodzielne państwo. Przecież nawet sama nazwa tego państwa to sugeruje. To jeden z powodów, dla którego duża część Europejczyków postrzega Białoruś jako część Rosji.
Prawda naukowa ma dla każdego z nas charakter „zewnętrzny”, prawda humanistyczna odnosi się zaś bardziej do naszych wewnętrznych przeżyć i przemyśleń. Czy ktoś miałby odwagę uznać którąś z tych prawd za ważniejszą od drugiej?
“Trzeba umieć zagrać nokturny, mazurki, etiudy i ballady, a ich dobre wykonanie wymaga nienagannej techniki, całkowitej przejrzystości, genialnego dźwięku i ogromnego serca – dopiero wszystkie te cechy tworzą znakomitego pianistę. Jeśli potrafisz się nimi wykazać, to potem możesz zrobić już wszystko”.
Każdy dzień był jak chodzenie po linie nad Niagarą. Jeden zły krok, światło włączone w niewłaściwym momencie, płacz, jakikolwiek błąd – i koniec.
OD REDAKCJI: Każdy miesiąc zaczynamy od rekomendacji tego, co w najbliższym czasie warto zobaczyć, usłyszeć, przeżyć w intelektualnej i kulturalnej stolicy kontynentu. Wybór tego, co najważniejsze!
Zapowiedź wytyczenia Polarnego Jedwabnego Szlaku – trzeciej osi projektu nowego Jedwabnego Szlaku –, jako uzupełnienie dla korytarza euroazjatyckiego i drogi morskiej indyjsko-pacyficznej, potwierdza plany mocnej i trwałej obecności w Arktyce, wspartej większym zaangażowanie inwestycyjnym. Jeśli dodamy do tego działania o charakterze analitycznym i eksperckim, zawiązywanie porozumień z państwami regionu a także otwierające się możliwości na płaszczyźnie energetycznej, rozumiemy, że polityczne i strategiczne znaczenie Chin w Arktyce będzie rosło.
Pod względem liczby zakażeń koronawirusem Brazylia jest na niechlubnym drugim miejscu na świecie po Stanach Zjednoczonych, z ponad 12,2 mln potwierdzonych przypadków i ponad 300 tys. zgonów związanych z COVID-19.
W XIX w. nacjonaliści nieśli sztandar liberalizmu: byli demokratami, patrzyli w przyszłość i wierzyli w postęp. Dziś już tak nie jest.
Czasem rozmawiam ze strażakami. Jest jeszcze wiele niewiadomych. Czy wieże zostaną pożarte przez płomienie? Czy stawią opór? Czy się zawalą? Kiedy czasem moje oko opuszcza aparat, patrzę na wieże. Zauważam ruchy latarek strażaków walczących z ogniem i ich sylwetki niby zjawy. Wieże grożą zawaleniem w każdym momencie.
Głoszenie i dawanie świadectwa o Chrystusie, gdy dokonuje się z poszanowaniem dla sumień, nie narusza ludzkiej wolności. Wiara jest bowiem propozycją pozostawioną wolnemu wyborowi człowieka. Dlatego i ja postanowiłem złożyć swoje małe świadectwo dotyczące postaci ubogiego kapłana z Neapolu, ojca Dolindo Ruotolo.
Rośnie dziś na świecie liczba osób uważających, że „życie w atmosferze zmian, a w warunkach pandemii w szczególności, jest przyszłością świata”.
W chwili, w której się rodzisz, zaczynasz umierać. Możesz umrzeć za 50 lat, za 10, może jutro lub nawet dziś. Lecz bez względu na to, kiedy to nastąpi, śmierć czeka każdego człowieka, bogatego czy biednego, starego czy młodego, wierzącego czy niewierzącego.
Dzięki nowym technologiom nie straciliśmy wolnej woli; zyskaliśmy czas, z którym jeszcze nie wiemy, co robić. Życie jest inne, a to, co inne, bywa niepokojące. Nie znaczy to jednak, że jest szkodliwe.
Powszechnie uznawany dowód szczepienia dałby zaszczepionym możliwość powrotu do normalności sprzed pandemii.
Paszporty szczepionkowe nie tworzą nierówności. One jedynie odsłaniają je i podkreślają. Jeśli chcemy, aby eksperyment paszportowy się udał, będziemy musieli być w stanie spełnić szereg warunków.
Są pytania, których bez pomocy nauki nie dałoby się w ogóle postawić. A jednocześnie ona sama jest faktem filozoficznym, domaga się wyjaśnień filozoficznych. Przy pewnej interpretacji nauka może być filozofią.
W warunkach polityki merytokratycznej, eksperckiej i prowadzonej przez „niezależne instytucje”, demokratyzm utracił swą żywotność. Ta rezygnacja spowodowała wyalienowanie się instytucji liberalnych, które zyskały pozademokratyczną samodzielność.
Debata polityczna w Polsce zdominowana jest przez nurty mające postkolonialną mentalność. Jedni nie potrafią docenić tego, co rodzime na tle światowych zjawisk. Drudzy zaś działają tak, jakby Polska była wyspą i organizmem samowystarczalnym.
Wymuszone tabu to „trzy T”: Tajwan, Tybet i Tiananmen, ostatnio jeszcze Ujgurzy i Hongkong.
W przypadku polityki społeczno-gospodarczej i związanych z nią wydatków publicznych prawdziwe jest powiedzenie: „pokaż, na co chcesz wydać pieniądze, a powiem ci, kim jesteś i jakiej chcesz Polski”.
Zanim poprosimy kogoś o pomoc, powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytanie, jak sami możemy sobie pomóc. Jeśli Irak lub iraccy politycy nie pójdą po rozum do głowy, to żadna pomoc Zachodu nas nie uratuje.
Jak włączyć cztery biblijne narracje: opowieści o Hiobie, Samsonie, Abrahamie i Marii z Betanii, w filozoficzne rozważania nad problemem cierpienia?
Czy we współczesnym procesie politycznym stoicyzm może być pomocny? Owszem, i to aż w pięciu aspektach. Niech będzie to vademecum, jeżeli dojdzie do sytuacji, w której będziesz musiał zareagować na jakąkolwiek polityczną dyskusję lub krytyczną sytuację.
W swojej lekarskiej pracy niejednokrotnie stykam się z cierpieniem, a nawet śmiercią chorujących dzieci, dlatego wiem, jak trudno się z tym pogodzić i jak potrafi to boleć.
Chociaż spodziewamy się, że Polska wyjdzie z kryzysu związanego z pandemią koronawirusa z mniejszą liczbą blizn niż wiele innych krajów, analiza przeprowadzona przez OECD identyfikuje szereg głównych wyzwań dla polityk publicznych.
