Putin's text distorts historyPutin’s article is another attempt by Russia to use plots of history in the current imperial policy and to build a new security structure in Europe based on the West-Russia agreement.
Wszystkie konflikty wzniecane przez Rosję i jej sojuszników wpływają negatywnie na nasze bezpieczeństwo. To najważniejsze wyzwanie stojące dziś przed Europą i Stanami Zjednoczonymi, niezależnie od wszystkich spraw, które nas dzielą.
Zachód wykazuje się reaktywnością, ospałością w nakładaniu sankcji i brakiem czytelnego planu. Zbyt często Zachodowi nie udaje się przewidzieć działań Kremla, zrozumieć jego intencji czy w pełni pojąć dynamiki bezpieczeństwa w krajach euroazjatyckich.
Czy stajemy w obliczu dramatycznych wydarzeń? Nie można tego wykluczyć. Wszystko jest niepewne – z tym że znacznie bardziej niż zwykle.
W przypadku Rosji ważniejsze od pytania, kiedy nastąpi zmiana systemu władzy w tym kraju, jest pytanie, w jakim kontekście międzynarodowym ta zmiana będzie się dokonywała.
La Russie de Poutine - le test décisif pour l’EuropeUn jour, la Russie sera libre, car telle est la volonté du peuple russe, en particulier de sa jeunesse. Mais tous les dissidents nous le demandent; renforçons notre action contre le régime, notamment en arrêtant Nordstream 2 et en appliquant un régime de sanctions étendues contre le premier cercle de Poutine et tous ceux coupables ou complices d’atteintes graves aux droits de l’être humain.
Putinowska władza postrzegana jest dziś jako bezalternatywna. Ale to nie daje gwarancji, że obecny prezydent będzie długo rządził krajem. Otoczenie kremlowskiego przywódcy nie raz odsuwało go od władzy, by w ten sposób zabezpieczyć własną pozycję.
Putin nie ma wielkich międzynarodowych celów. Wszystko, co go interesuje, to możliwości monetyzowania międzynarodowej pozycji Rosji.
Powrót Nawalnego do Rosji jest problemem dla tamtejszego reżimu – który musi zająć stanowisko. Na kilka miesięcy przed wyborami do Dumy rząd Miszustina stoi przed alternatywą: okazać słabość (wypuszczając Nawalnego) czy też dać ujście represjom wobec niego, czyniąc go bohaterem opozycji.
Proces upadku reżimu Putina może trwać nawet kilka lat, ale nie mam wątpliwości, że już się rozpoczął. Rosyjskie służby (FSB, GRU) to zwykli nieudacznicy.
Przy poprzednich wyborach komisje nie miały obiekcji dosypywać kart do głosowania, chociaż śledziły je zainstalowane w punktach wyborczych kamery. Teraz żadnych kamer nie było, to i możliwości „malowania głosów” były większe.
Gdy wysiłki rządów w wielu krajach świata koncentrują się na walce z pandemią koronawirusa, Rosja prowadzi działania propagandowe i dezinformacyjne, wykorzystując COVID-19 do własnych celów politycznych. Kreml dąży do zniesienia sankcji nałożonych po agresji na Ukrainę. Jednocześnie atakuje te kraje, które mogą stać na drodze planom Moskwy. Wśród celów działań propagandowych znajduje się Polska.
Konflikt w Idlibie i spory pomiędzy Moskwą a Ankarą zostały zamrożone na czas walki z pandemią. Przyszłość relacji turecko-rosyjskich zdeterminuje to, jak oba kraje poradzą sobie z epidemią COVID-19
Insolence of Putin’s RussiaThere is no grain of truth in the accusations aimed at Poland that its cooperation with Hitler led to the outbreak of World War II.
Naród rosyjski – największa ofiara Stalina, jednego z najokrutniejszych zbrodniarzy w historii świata – zasługuje na prawdę. Głęboko wierzę w to, że naród rosyjski jest narodem ludzi wolnych – i że odrzuca stalinizm, nawet gdy władza prezydenta Putina stara się go zrehabilitować. Nie ma zgody na zamianę katów z ofiarami, sprawców okrutnych zbrodni z niewinną ludnością i napadniętymi państwami. W imię pamięci o ofiarach i w imię wspólnej przyszłości musimy dbać o prawdę.
Francuska dyplomacja zawsze próbowała prowadzić dialog z Rosją (i vice versa), ponieważ wiele palących kwestii polityki światowej wymaga współpracy Moskwy i Paryża. Nie rozwiążemy problemu Syrii jedynie poprzez format z Astany (Rosja, Iran, Turcja), tym bardziej że Stany Zjednoczone nie są obecnie zbytnio ukierunkowane na współpracę. Paryż jest niezbędny. Podobnie w przypadku porozumienia atomowego z Iranem z 2015 roku: tylko Rosja i Francja mogą stanowić przeciwwagę dla napięcia wywoływanego przez Amerykanów. Nie powinno nas więc dziwić, że oba kraje szukają zacieśnienia stosunków we wszystkich tych sprawach, w których ich interesy są zbieżne.
Donald Trump rządzi od półtora roku. Nie spotkał się jednak w tym czasie z Orbánem, którego negatywny wizerunek w Waszyngtonie, ugruntowany za administracji Baracka Obamy, wciąż się utrzymuje. Orbán uchodzi również zdecydowanie za najbardziej prorosyjskiego przywódcę UE, co dodatkowo utrudnia mu dotarcie do Trumpa.
Wojna w Czeczenii była pierwszym sygnałem alarmowym, który, nie licząc reakcji paru intelektualistów, w ogóle nie został zauważony. O zajęciu przez Rosję części Gruzji również zająknęło się niewielu. To, co dzieje się w Syrii – najgorsza wojna eksterminacyjna XXI wieku – obnaża brak sumienia Zachodu. Możemy dziś mówić o trzech formach klęski Europy i wolnego świata: intelektualnej, praktycznej i doktrynalnej – pisze Nicolas TENZER.
Powodzenie mistrzostw będzie miało wpływ na całą czwartą kadencję Putina: zamachy Państwa Islamskiego, bojkot dyplomatyczny ze strony Zachodu, skandale finansowe, puste stadiony i demonstracje opozycji mogą popsuć szyki Putinowi, który szuka nowej energii po 20 latach u władzy. I odwrotnie: wizerunkowy sukces pod okiem światowych mediów, w całkowicie zmodernizowanej Moskwie, może wzmocnić międzynarodową pozycję Putina.
Dziś można było zająć Krym, wkroczyć na teren wschodniej Ukrainy, spacyfikować Czeczenów, ale każde z tych działań było rozpaczliwym krzykiem: „Zacznijcie nas doceniać, zobaczcie w nas imperium” (chociaż w działaniu XIX-wieczne), była to prowizorka, a nie długofalowa polityka.
