religia

Nawet jeśli w ewolucję nie jest wpisany jakiś ostateczny kres, nadal możemy pytać się o konkretne stany spoczynku poszczególnych procesów ewolucyjnych, których jesteśmy świadkami. Moglibyśmy zwłaszcza zapytać, czy gatunek ludzki wciąż jeszcze ewoluuje.

Wybraliśmy niezmienne i powtarzalne rytuały, po czym sprawdziliśmy, czy mogą one przyczynić się do złagodzenia lęku w sytuacjach niepewności. Badania te pomogą nam zrozumieć, czemu religia nadal stanowi tak ważną części naszego życia, uwzględniając zarówno jej dobre, jak i złe strony.

Podobnie jak trzydzieści lat temu Kościół w Polsce szukał swojej społecznej drogi pomiędzy socjalizmem i liberalizmem, tak dzisiaj szuka swojej tożsamości pomiędzy coraz bardziej niereligijną kulturą a żywą wiarą. Katolicka odpowiedź na te wyzwania, choć nie w sposób bezpośredni, rysuje się coraz wyraźniej. I paradoksalnie nie jest to wybór pomiędzy dwoma przeciwieństwami.

Zrozumiałe jest «zaskoczenie i poczucie frustracji u chrześcijan, którzy, jak na przykład w Europie, przyjmują wyznawców innych religii, umożliwiając im sprawowanie kultu, a którym zabrania się praktykowania religii chrześcijańskiej w krajach, gdzie owi wyznawcy, stanowiący większość», uczynili ze swej religii jedyną dopuszczalną i uznawaną. Niestety, zasada wzajemności nie jest wprowadzana w życie ani respektowana.

Czy Platon mógł mieszkać i studiować filozofię egipską w Heliopolis? Czy mógł zrozumieć i upiększyć egipskie idee w swoim dorobku? Niektórzy nie uważają żadnego z tych pomysłów za naciągany. Twórczość Platona przypadła na czas intensywnej współpracy wojskowej i dyplomatycznej między Egiptem a Atenami, a w obliczu agresji wojsk perskich. Co więcej, Ateńczycy głęboko podziwiali Egipt. W tej starożytnej cywilizacji widziano stabilne i czcigodne antidotum na chaotyczny system polityczny demokratycznych Aten.

Jedną z przyczyn tego, że nie lubi się Polski we Francji, jest według Zemmoura nasz katolicyzm. Widzi on źródło tej niechęci w nieustannie przegrywanej konfrontacji katolickiej niegdyś Francji z protestanckimi potęgami. Miało to utrwalić schemat: nowoczesny protestantyzm przeciwko zacofanemu katolicyzmowi. A Polska jest katolicka i – szczególnie ostatnio – nie chce się tego wstydzić…

Chrystus nie był członkiem żadnej partii politycznej, choć jest wielu takich, którzy chcieliby go widzieć w tej roli. Kościół nie może być lewicowy czy prawicowy; to anachronizm i swoisty oksymoron. To powinna być wspólnota wiernych, dla których głównym spoiwem jest Ewangelia. Jeden z głównych twórców teologii wyzwolenia, biskup Hélder Câmara, mówił: Gdy daję biednym chleb, nazywają mnie świętym. Gdy pytam, dlaczego biedni nie mają chleba, nazywają mnie komunistą.

Zbudowaliśmy polski dom, ale nie zadbaliśmy, aby go zbudować na fundamencie podstawowych wartości, uznawanych przez ogół obywateli. Pozwolę sobie podjąć próbę nazwania tych wartości.

Tekst Piotr BARONA z 2005 r., z przepastnej szuflady Autora, publikujemy w dziesięć lat później.

Celem tych nowych „antydreyfusowców” jest „uderzyć w dwutysiącletnią instytucję, która się zestarzała i jest teraz tragicznie niepewna między swoją tradycją a ziemskim «aggiornamento», ze zniesieniem niektórych jej fundamentów, takich jak celibat, troska o dusze, niezależność kultu i jego administrowanie przez konsekrowane duchowieństwo, sakrament osobistej spowiedzi, wykluczenie kobiet z święceń, moralność seksualna, autorytet w dziedzinie kultury i ludzkości, zaufanie wiernych, hierarchia, począwszy od biskupa Rzymu, papieża.

Franciszkowe reformy wzbudzają wiele emocji.

Jednym z podstawowych pytań filozoficznych jest pytanie o pochodzenie i naturę zła. To jedno z wielkich pytań o nasz świat i relację między człowiekiem a naturą. Zło bowiem można wywodzić z ludzkiej natury i dopiero normy kulturalne mają cywilizować człowieka, ograniczając jego zakusy. Dla innych zło skaziło ludzką naturę u zarania rodzaju ludzkiego, przychodząc jakby z zewnątrz – ze świata właśnie. Wielkie księgi naszej kultury opisują to symbolicznie jako grzech pierworodny, wskazując jednocześnie na relację między człowiekiem a jego zachowaniem, zachowaniem człowieka a jego wpływem na kształt świata. Z kwestią zła ludzkość mierzy się od samego początku. I jak pokazuje przypadek Alfiego – często bezskutecznie.

Istnieje w Polsce nie tylko stereotyp „Czecha Szwejka”, ale również „Czecha ateisty”. Warto bliżej przyjrzeć się temu zagadnieniu, gdyż rzeczywistość mocno odbiega od naszych wyobrażeń.

Franciszek z pewnością należy do papieży, który jest wolny od patrzenia w statystyki. Nie jest naukowcem, wielkim profesorem, choć perfekcyjnie ma opanowane jezuickie ćwiczenia duchowe. Jeśli już interesowałaby go jakaś statystyka, to nie ta, ilu ludzi uwierzyło w Chrystusa za jego pontyfikatu. Papież pochyliłby się nad liczbą owiec, które pogubiły się i wróciły do stada. Pochyliłby się nad liczbą tych, którymi Kościół już dawno się nie interesował.

Pytam uczniów, o co właściwie toczy się proces Jezusa. Zapada dłuższa cisza. Dlaczego arcykapłan, starsi i uczeni w Piśmie pragną śmierci Nauczyciela z Galilei? Czy jest aż tak źle ze znajomością ewangelii? W szkole to, co związane z religią, w jakiś sposób przestaje być literaturą.

Trudno dziś dostrzec na Bliskim Wschodzie jakichkolwiek potencjalnych utalentowanych reformatorów islamu, a w oczekiwaniu na ich pojawienie się chrześcijanie mogą ulec całkowitej eksterminacji.

Jeśli chodzi o powołania kapłańskie, marketing, zarządzanie i reklama tu nie zadziałają. Bo mamy do czynienia z trudną bądź co bądź obietnicą oraz – jak by nie patrzeć “żniwem Pana”. To On powołuje, a nie spot. Ale jesteśmy pewni, że Pan zaszczepia w ludziach to powołanie. I chcemy złapać z nimi kontakt. I to jest argument, by korzystać z nowoczesnych form komunikacji.

“Po głosowaniu z balkonu dla publiczności ktoś zawołał: assasins! (mordercy!) Bo jak inaczej można określić postępowanie belgijskiego parlamentu? Jakież rozeznanie w odniesieniu do decyzji o przerwania własnego życia ma 12-letnie dziecko?”