Porażka republikanów jest całkowicie zawiniona, a u jej podstaw leży wieloletnie przyzwolenie na nadużycia władzy. To korupcja klasycznych partii politycznych napędzała każdego miesiąca poparcie dla Frontu Narodowego.

Współczesna Francja ma silne instytucje, lecz czeka na odrodzenie klasy politycznej i konieczne reformy społeczno-gospodarcze. Bez wątpienia proces ten byłby pożyteczny nie tylko dla Francji, ale dla całej Europy.

Zbyt dużo jest w tej sprawie deklaracji bez pokrycia, które bardzo źle świadczą o jakości kultury państwowej. Za głośnymi deklaracjami nie poszły żadne działania, a polscy prawnicy nadal działają bez rzeczywistego wsparcia ze strony władz. W chwili obecnej samotnie toczą bój o należyte wykonanie wyroku przez ZDF.

Dziesięciolecie Ośrodka „Pamięć i Przyszłość” mieszczącego się w Centrum Historii Zajezdnia, najciekawszym obiekcie muzealnym współczesnej Polski; miejsca zafascynowania opowieścią; muzeum narracyjnego; muzeum z duszą.

Camus odrzucał nienawiść i wołał o sprawiedliwość. Jako obywatel republiki wolał sprawiedliwość w imię przyszłości społeczeństwa. W imię tego, by nigdy nie tolerowano zdrady, by zawsze stawano po stronie sprawy człowieka i odróżniano dobro od zła.

Zwycięstwo Francoisa Fillon i porażka Nicolasa Sarkozy’ego dowodzą, że francuski sympatyk centroprawicy zachowuje się racjonalnie. Szuka skutecznego rywala dla Marine Le Pen i chce by kandydat pozostawał wierny wartościom prawicy.

Nowa, proponowana procedura ma wszelkie znamiona postępowania nadzorczego i arbitralnego. Wyrasta z nieufności wobec państw i będzie wywoływać dodatkowe napięcia. Nie ma też podstawy traktatowej.

Papież z Ameryki Łacińskiej nie jest skoncentrowany na europejskich problemach, z papieskiego punktu widzenia nasz kontynent jest obszarem dostatku i ma zobowiązania wobec biedniejszej części ludzkości. Z pewnością jednakże pielgrzymka papieża Franciszka bardziej niż poprzednie uzmysławia nam, że Polska jest częścią wielkiej wspólnoty narodów i nie może przejmować się wyłącznie swoimi problemami.

Trzeba powiedzieć wyraźnie: zamiary przeciwników integracji są całkowicie sprzeczne z naszym narodowym interesem. Ci, którzy chcą byśmy zostali jako jedyny kraj naszego regionu sam na sam z Rosją Putina, działają na szkodę Rzeczypospolitej.

Polska dysponuje wolnościową tradycją prawną, wyczuloną na przestrzeganie praw człowieka w skali międzynarodowej. Mogłaby z powodzeniem odgrywać rolę promotora praw człowieka, animując współpracę z państwami, które mają identyczne doświadczenie walki z totalitaryzmem komunistycznym. Powrót do roli promotora praw podstawowych nie będzie jednak możliwy bez rozwiązania kryzysu wokół Trybunału Konstytucyjnego.

Pomysły wyglądające na odważne, takie jak nowy traktat europejski proponowany przez Sarkozy’ego czy zgłoszone przez Bruno Le Maire’a referendum na nowo definiujące relacje Francji z UE, to hasła mające na celu mobilizację obywateli przed wyborami prezydenckimi. Mają sprawić wrażenie, że francuska centroprawica nie straciła panowania nad sytuacją i potrafi zaradzić zjawiskom kryzysowym.

Współpraca środowisk akademickich wrocławskich uczelni mogłaby dać miastu perspektywy rozwojowe. Potrzebna jest jednak konsolidacja, integrowanie zasobów i stanowcze odrzucenie interesów partykularnych. Siła egoizmów dała o sobie znać podczas starań o ulokowanie nad Odrą Europejskiego Instytutu Technologicznego. W przyszłości zyski utracone z powodu braku kooperacji będą jeszcze większe.

Publicystyka prawicowa w Polsce popełnia błąd, idąc za katastroficznymi wizjami Houellebecqa i ciesząc się z tego, że jako Polska nie doświadczamy skutków kryzysu kulturowego Europy Zachodniej. To podejście, które daje wątpliwą satysfakcję. Mielibyśmy więcej satysfakcji, gdyby dwie kluczowe dla państwa instytucje, wojsko i policja, cieszyły się w Polsce podobnym szacunkiem, i miały jakość porównywalną z tą, jaką mają nad Sekwaną.

Nowa dyrektywa antyterrorystyczna nakłada sankcje za gloryfikowanie aktów terrorystycznych, umieszczanie w sieci zdjęć ofiar w celu zastraszania ludności, podróżowanie i ułatwianie podróży w celach terrorystycznych, uczestnictwo w grupie przestępczej, werbunek, świadczenie i otrzymywanie szkoleń w tym zakresie, wreszcie za różne formy udzielania pomocy finansowej grupom terrorystycznym.

„To instytucje V Republiki wygrały z Frontem Narodowym. Blok partii klasycznych, który na początku V Republiki powstrzymywał dynamikę Francuskiej Partii Komunistycznej, dziś działa skutecznie wobec Frontu Narodowego. Wolno sądzić, że mechanizm ten zablokuje także Marine Le Pen w drugiej turze wyborów prezydenckich (2017)” – pisze Kazimierz M.Ujazdowski.

Myśl chrześcijańska widząca ludzkość jako zjednoczoną rodzinę narodów – z największą siłą odpowiadała na niebezpieczeństwo egoizmu narodowego i klasowego. Nic dziwnego, że prekursorów integracji europejskiej: Schumana i Gasperiego ukształtowała chrześcijańska tradycja myślenia o sprawach publicznych. Te same przesłanki legły u podstaw myśli polskich biskupów.

Jedna z innowacji traktatu lizbońskiego — Europejska Inicjatywa Obywatelska (EIO) — znajduje się w stanie kryzysu. Traktat dał grupie co najmniej miliona obywateli UE z przynajmniej siedmiu państw członkowskich prawo do zwracania się do Komisji Europejskiej z wnioskiem o podjęcie działań prawnych. Nowe prawo prezentowane było jako wyraz demokratycznego otwarcia. Niestety, praktyka odbiega od deklaracji traktatowych.

V Republika z silną władzą prezydenta, osłabieniem pozycji partii politycznych i wszechwładzy parlamentu jest ustrojem, który daje Francji możliwość zajęcia wyróżnionej pozycji w Europie. To udany projekt budowy państwa, dzięki któremu można panować nad swoim losem, to ustrój z przywództwem państwowym i z władzą, która nie ucieka od odpowiedzialności.

Mons ukazało niegdysiejszą siłę własnej kultury i tradycji górniczych, które uwarunkowały wybór drogi artystycznej jednego z największych malarzy europejskich. Byłoby dobrze, gdyby ludzie odpowiedzialni za dyplomację kulturalną w Polsce mieli tyle samo wiary w polskie dziedzictwo i jego żywotność.

UMP zwyciężyło nad kompromitującą się lewicą. By za dwa lata powtórzyć zwycięstwo w wyborach prezydenckich i parlamentarnych, partia Sarkozy’ego musi pokonać trudniejszą przeszkodę — przezwyciężyć własne słabości i dokonać rzeczywistej odnowy wewnętrznej.