Innowacje

Nowy europejski plan na rzecz innowacji służyć ma przyspieszeniu rozwoju całej Europy.

apożyczali pomysły ze Wschodu i z Zachodu, przestrzegając zasady, która mówi, że nowe zawsze opiera się na starym

Po dekadach rynkowego fundamentalizmu wiemy na pewno, że bez środków publicznych nie pojawiłoby się wiele przełomowych lub inkrementalnych innowacji, a gdyby się pojawiły, to z dużym opóźnieniem i z uszczerbkiem dla społecznego dobrobytu. Wiemy jednak również, że nie wystarczy posługiwanie się metaforami „państwa stratega” czy „państwa przedsiębiorcy”, aby administracja danego kraju dokonywała trafnych wyborów, w jakie obszary i w jakie podmioty gospodarcze inwestować środki publiczne.

Badania naukowe i innowacje odgrywają kluczową rolę w strategii rozwoju i zatrudnienia Unii Europejskiej. Stymulowanie działań w tych sektorach pozwoli opracować odpowiednie rozwiązania umożliwiające sprostanie istotnym wyzwaniom, takim jak zmiany klimatyczne, bezpieczeństwo energetyczne, zdrowie publiczne, warunki życia i pracy.

Nowe sposoby współpracy pomiędzy ekosystemami innowacji w regionie Trójmorza mają szansę odegrać zasadniczą rolę w procesie budowania wspólnych inicjatyw w sektorach cyfrowym, energetycznym i rozwoju infrastruktury transportowej – pisze prof. Meelis KITSING.

Bank centralny dowiódł swojej skuteczności w ograniczaniu skutków ekonomicznych pandemii i dowiedzie jej ponownie, prowadząc roztropną politykę przywracania gospodarki na ścieżkę szybkiego wzrostu przy zachowaniu stabilności cen i równowagi makroekonomicznej.

Polska nauka to nie tylko historia, ale także teraźniejszość. Polscy naukowcy są obecni w najważniejszych ośrodkach naukowych na świecie.

Czas po pandemii Polska wykorzystuje do takiej przebudowy systemu gospodarczo-społecznego, aby był bardziej odporny na następne kryzysy, bardziej sprawiedliwy, pozwolił nam wejść na nowy poziom rozwoju.

Badania prowadzone w polskich stacjach polarnych cieszą się zasłużoną, wysoką międzynarodową renomą i stanowią istotny wkład naszego kraju w światowe badania o kluczowym znaczeniu dla przyszłości naszej planety.

W Korei Południowej liczba robotów na 10000 zatrudnionych w przemyśle wynosi 855, tym tropem podąża też Japonia z 364 robotami, a za nią Niemcy (346) i Szwecja (277). Francja pozostaje znacznie w tyle z 177 robotami na 10000 pracowników w przemyśle, łudzona chyba przekonaniem, że masowa imigracja będzie zapewniać tanich pracowników.

Albo wspólnie zapanujemy nad przyszłością, albo nieprzewidywalna przyszłość zapanuje nad nami. Uniwersytet wciąż pozostaje kluczowym elementem w procesie tworzenia się społeczeństwa wiedzy.

Rewolucje w innowacjach, takie największe, tym razem mogą mieć miejsce na peryferiach. Mamy więc szansę. Robić coś tylko dobrze albo nawet doskonale to nie jest recepta na innowacje. Próbować, mylić się i ponownie próbować, kombinować, pozwolić myślom z różnych dziedzin zapładniać się. Wstawać po upadku, otrzepać się z kurzu wcześniejszych nieudanych prób i działać z podniesioną głową. To nie jest proste – ani psychologicznie, ani wizerunkowo.

Podstawą agencji informacyjnej, medium, firmy, korporacji, która chce prowadzić swoją działalność w sposób innowacyjny, jest zróżnicowany i zgrany zespół.

Dominujący w naszym kraju model kariery, w którym absolwent uczelni robi w niej doktorat, potem habilitację, aby w końcu zostać tam profesorem jest antyinnowacyjny, prowadzi do skostnienia myśli naukowej, a także sprzyja tworzeniu patologicznych układów osobowych.

Potrzebujemy miejsca dla naukowców na swobodny rozwój ich badań. Chodzi o stworzenie odpowiedniego środowiska, które zachęci ludzi do wymyślania najlepszych projektów. Badaczom nie można powiedzieć, co mają robić, gdyż w ten sposób zabijemy naukę. Świetne i rewolucyjne rozwiązania i odkrycia nie są na życzenie. Musimy zapewniać naukowcom swobodę prowadzenia badań, bez obciążania ich biurokracją.

Pojawienie się FMR w Europie Środkowo-Wschodniej miałoby duży wpływ na geopolitykę. Ale czy Wolny Rynek Robotyki sprzyjałby Unii Europejskiej, czy raczej by z nią konkurował?

Funkcja nauki w technologii jest taka sama jak funkcja doświadczenia w nauce: eliminowanie błędów.

Transformacja polskiej gospodarki w tzw. przemysł 4.0 nie zajdzie autonomicznie jedynie poprzez nasycenie przestrzeni publicznej, prywatnej i przemysłowej nowymi technologiami kupowanymi przy spadających cenach. Zwycięzcami będą ci, którzy potrafią wykorzystać swoje kompetencje do sprzęgnięcia ich z nowymi technologiami, w szczególności spełniającymi warunek wykładniczo skalującego się rynku. Wymaga to oczywiście odwagi i umiejętności podejmowania decyzji w szczególności dotyczących wprowadzania do dzisiejszych ciągów technologicznych, zaburzających je i silnie modyfikujących, procesów wywodzących się właśnie ze sztucznej inteligencji, technologii przyrostowych czy nowych materiałów. Za tymi procesami musi nadążać otoczenie prawne.

Synteza doświadczeń oznacza, że potrafimy do jednej przestrzeni włożyć wiedzę, inspirację, doświadczenie, pochodzące z różnych światów.

W przeciwieństwie do Londynu, gdzie mieszkańcy biorą udział w ćwiczebnych ewakuacjach z metra, w Polsce organizuje się ćwiczenia, które służą doskonaleniu współdziałania służb, ale bez udziału istotnego uczestnika wydarzeń: obywatela. Obywatele muszą uczestniczyć w treningach – choćby po to, żeby zdać sobie sprawę z faktu, że banalna awaria może przeistoczyć się w poważną sytuację kryzysową, jeśli jej uczestnicy nie będą się stosować do zaleceń.