Zasada ostrożności zabija. Zabija ludzi, ale także przemysł. Kroki podejmowane przez Komisję Europejską sprawią, że innowacje – a więc miejsca pracy i zamożność obywateli – przeniosą się na inne kontynenty.
Jesteśmy chrześcijanami, jesteśmy Europejczykami dzięki dziedzictwu starożytności. Skąd zatem pomysł, aby „wymazać antyk” z programów szkolnych, z uniwersytetów? Jakie są powody tego nagłego ataku?
Nie ukrywajmy, kłopotów w Unii jest rzeczywiście wiele, ale liczba zwolenników negocjacji i wprowadzania racjonalnych zmian w jej funkcjonowaniu bez podważania samej wspólnotowej idei stanowi ciągle zdecydowaną większość w populacji całej Wspólnoty.
Szwajcaria wydaje się oazą zdrowego rozsądku. Wyborcy potrafią blokować rozdawnictwo socjalne. Nie ma wojen ani rewolucji. Nie pali się bibliotek, wielu mieszka tam, gdzie mieszkał ojciec i dziad. Nie przesuwano dawno granic ani nie bombardowano niczego. To oczywiście szczęście, ale szczęściu temu trzeba było też pomóc.
Konfederacja Szwajcarska obchodzi w tym roku 730 lat swojego istnienia
Badania naukowe i innowacje odgrywają kluczową rolę w strategii rozwoju i zatrudnienia Unii Europejskiej. Stymulowanie działań w tych sektorach pozwoli opracować odpowiednie rozwiązania umożliwiające sprostanie istotnym wyzwaniom, takim jak zmiany klimatyczne, bezpieczeństwo energetyczne, zdrowie publiczne, warunki życia i pracy.
Dane z całego świata potwierdzają, że elastyczne i niezależne kraje, takie jak Izrael, Singapur czy Wielka Brytania, potrafiły działać szybko w czasie pandemii, szczególnie w zakresie szczepień.
Istotnym filarem europejskiej kooperacji mógłby się okazać Trójkąt Weimarski. Warto doprowadzić do jego odrodzenia. Bliska współpraca Polski, Niemiec i Francji mogłaby się okazać czynnikiem wzmacniającym UE. Zwolennikiem tego formatu jest też Armin Laschet.
Jeśli ktoś roznosi zarazę, może podlegać z tego tytułu nawet dotkliwym restrykcjom, czyniącym z jego swobód na czas choroby niemal zupełną fikcję.
Działania powodujące erozję zaufania i solidarności, zarówno wewnątrz tworzącego więź transatlantycką NATO, jak i tworzącej wspólnotę europejską UE, służą jej wrogom, tym, którzy chcą podważyć istniejący ład i wrócić do sytuacji, jakiej Europa doświadczała w ubiegłym stuleciu.
W tym roku ze względu na pandemię Kongres Polska Wielki Projekt został podzielony na dwie części. Pierwsza, majowa, niejako zwiastun części głównej, jesiennej, zostanie poświęcona kwestii bezpieczeństwa.
Europa jest zapóźniona w sferze prywatnych inwestycji w sztuczną inteligencję: 2,4–3,2 mld euro wobec 6,5–9,7 mld euro w Azji i 12,1–18,6 mld euro w Ameryce Północnej.
Obserwując to, co dzieje się na ulicach Paryża, jakie są jego przedmieścia, drżą na myśl, że Warszawa mogłaby stać się dziś Paryżem Północy. A dla ludzi głęboko wierzących Polska jest już nie tyle przedmurzem, co ostatnim Okopem Świętej Trójcy, ostatnim depozytariuszem cywilizacji łacińskiej.
Pandemia zadziałała jak katharsis. Uwolniła aspiracje i frustracje związane z linią podziału społecznych i politycznych instytucji, rolą państwa, miejscem narodu francuskiego w Europie oraz przyszłością europejskiego modelu i wspólnej waluty.
Duża część Francuzów nawet nie wie, że Białoruś istnieje jako samodzielne państwo. Przecież nawet sama nazwa tego państwa to sugeruje. To jeden z powodów, dla którego duża część Europejczyków postrzega Białoruś jako część Rosji.
Na bilans brexitu jest stanowczo za wcześnie, jednak już dziś widać wyraźnie, że skrajne scenariusze pisane przez obie strony sporu o członkostwo Wielkiej Brytanii w UE nie sprawdziły się.
Zawieranie wspieranych przez USA sojuszy regionalnych, takich jak Trójmorze, stało się ważną częścią strategii obronnej Europy Wschodniej.
Wciąż nie ma we Francji podstawowych dzieł dla zrozumienia istoty polskiego ducha, dla zrozumienia Polaków. Nie ma “Przedwiośnia”, “Lalki”, poezji Leśmiana, “Popiołów”, ani nawet “Trylogii”.
Europa, jak kiedyś Ruch Państw Niezaangażowanych, chce się trzymać swoich wartości i czerpać korzyści ze współpracy zarówno z USA, jak i z Chinami. Ale łączenie sprzecznych wpływów to nie lada wyzwanie.
Nie ma wątpliwości, że św. Jana Pawła II należy uznać za współpatrona Europy. Będąc jedną z najwybitniejszych postaci XX wieku, był także jednym z niewielu, którzy rozumieli, że można być jednocześnie wspaniałym patriotą i Europejczykiem.
Świat przypomina coraz bardziej globalną wioskę, gdzie każdy mieszka w domu o innej wielkości i innym standardzie. Wiemy, że nie uda nam się żyć w zgodzie, jeżeli w sąsiednim domu dojdzie do kłótni.
