Po II wojnie światowej, w czasie której była więziona w jednym z niemieckich obozów zagłady, nie mogła wrócić do Polski, bo ta znalazła się za żelazną kurtyną. Mogła dalej zajmować się sztuką swojego ukochanego artysty, Michała Anioła, i innych włoskich twórców, ale uznała, że teraz są pilniejsze obowiązki – wspieranie polskich badań naukowych. Resztę swojego długiego życia poświęciła, mieszkając w Rzymie, wydawaniu dokumentów źródłowych dotyczących Polski, znajdujących się w archiwach Watykanu.