wojna

Przypadek ukraińskich uchodźców w Polsce pokazuje, że mimo znalezienia schronienia nadal są oni pod silnym oddziaływaniem traumy wojennej.

W wojnie na Ukrainie dziką kartą są Ukraińcy. Prezentują heroiczny opór, suwerenność i samostanowienie godne ich sąsiada, Polski – kraju, który nie jeden raz podejmował romantyczne i często skazane na niepowodzenie starania o niepodległość.

Po klęsce powstania warszawskiego w październiku 1944 r. zrujnowane, kompletnie bezludne miasto widmo zyskało status twierdzy, do której można było wjechać tylko w dzień pod zbrojną eskortą. Wojska sowieckie stały na prawym brzegu Wisły, a na lewym jej brzegu postępował rabunek, palenie lub wysadzanie w powietrze kolejnych gmachów przez wyspecjalizowane oddziały.

Na spotkaniu z przedstawicieli służb wywiadowczych Wielkiej Brytanii i Francji Polacy podzielili się wiedzą na temat zdolności deszyfrowania niemieckich depesz, co było dla przedstawicieli zachodnich służb zaskoczeniem. Tym bardziej, że mimo posiadania specjalistów takich, jak choćby ojciec sztucznej inteligencji, Alan Turing, nie byli w stanie złamać Enigmy.

Kreml traci kontrolę nad sytuacją. Ani jeden element początkowego planu inwazji na Ukrainę nie przetrwał zderzenia z rzeczywistością.

To, że te dwa dni – Święto Niepodległości Ukrainy i pół roku od agresji Rosji – nałożyły się, może dawać nam nadzieję na przyszłość.

Szczególnie ważnym wyzwaniem jest zapewnienie gotowości i zdolności do samodzielnej obrony w razie trudności w uruchomieniu reagowania sojuszniczego.

Jak pokazuje obecna sytuacja w Europie – wojna na Ukrainie i zapędy szowinistycznej i imperialistycznej Rosji – zbrojenie się jest obiektywną koniecznością – pisze prof. Witold POKRUSZYŃSKI

13 sierpnia 1920 roku rozpoczęła się bitwa, która przeszła do historii jako Bitwa Warszawska. Z czasem została uznana za jedną z najważniejszych bitew w dziejach świata. Historia, która biegła coraz szybciej, zatrzymała się. Polskie sukcesy wojenne spowodowały, że Lenin nie został prezydentem zjednoczonej europejskiej republiki sowieckiej ze stolicą w Moskwie.

Karna ekspedycja Rosji na Ukrainę już dziś nie przebiega według inicjatywy Putina. Zdaniem prof. Stanisława KOZIEJA Polska musi obserwować, jaka będzie kolejna, trzecia faza wojny i prognozować z jakim zagrożeniem może mieć do czynienia.

W jednej z najciekawszych debat tegorocznego Kongresu Polska Wielki Projekt wzięli udział ks. prof. Bernard BOURDIN, Christoph SCHILTZ, Nicolas TENZER i prof. Zdzisław KRASNODĘBSKI.

Henri Guaino nie powiedział nam, jak rozumie Rosję: czy jako normalnego partnera stosunków międzynarodowych, czy jako imperium, które chce żyć kosztem życia innych – pisze prof. Wojciech ROSZKOWSKI.

Tekst Eryka Mistewicza w „Le Figaro” („82 ans et 400 km séparent Boutcha de Katyń”, który opublikowaliśmy także w wyd. 41 „Wszystko co Najważniejsze”) wywołał we Francji falę polemik. Wśród nich zwraca uwagę tekst Henri’ego GUAINO prezentujący zdecydowanie odmienne stanowisko.

Transportem zboża z Ukrainy oraz wizyta Nancy Pelosi na Tajwanie mają potencjał, aby zmienić krajobraz świata w najbliższych tygodniach.

Jesteśmy w momencie próby wmanewrowywania Rzeczypospolitej w takie konstrukcje geopolityczne, by przestała być elementem spoistości UE i NATO, lecz stała się krajem, którego polityka będzie prowadziła do destabilizacji i braku zaufania w naszym regionie.

Z punktu widzenia przebiegu konfliktu zbrojnego ważne są najbliższe 2–3 miesiące. Taką opinię wyraża również wielu ekspertów wojskowych.