facebook

22 maja o godz. 21:45 wejdzie w życie 7-dniowe zawieszenie broni między sudańską armią a Siłami Szybkiego Reagowania (RSF). Obie strony potwierdziły, że będą przestrzegać rozejmu, który może zostać przedłużony za zgodą obu stron.

Toksyczność mediów społecznościowych sprawia, że łatwo jest zapomnieć, jak magiczna była ta innowacja w momencie jej powstawania.

Platformy technologiczne muszą zrozumieć, że ich decyzje mają wpływ na każdy aspekt życia społecznego.

Inżynierowie Facebooka dodali przycisk „wrr”, ponieważ zdali sobie sprawę, że ludzi znacznie częściej przyciągają posty, które ich złoszczą. Tymczasem złość dla stoika jest kwintesencją niezdrowej emocji, osłabiającą nasz charakter.

Mówimy tu o w pełni alternatywnej rzeczywistości łączącej różne wirtualne światy, w której awatary, czyli nasze reprezentacje w cyfrowym świecie chodzą na spacery, trzymając za rękę swojego partnera, spotykają przyjaciół, podróżują po całym świecie czy rozmawiają z odległymi o tysiące kilometrów znajomymi – lista możliwych wykonywanych przez nas czynności jest tu oczywiście nieskończona i przewyższa nasze dzisiejsze działania w realnym świecie.

Konsekwencją naszych nieczystych intencji w projektowaniu sieci i odnajdujących swoją manifestację w konstrukcji internetu jest dzisiaj zyskujący popularność postulat rozdzielania świata analogowego i wirtualnego. Zakładamy zatem coraz częściej, że życie dziejące się „w komputerze” to sfera on-line, a to, co dzieje się poza nim, to sfera off-line.

Odpowiedzialność w mediach społecznościowych nie istnieje, nie jest bowiem potrzebna. Social media służą bardziej jako narzędzie kreacji niż lustro rzeczywistości.

Tym, którzy chcieliby scedować odpowiedzialność za obronę demokracji na platformy, proponuję wyobrazić sobie, jak by się czuli, gdyby Twitter nie był kontrolowany przez Jacka Dorseya, ale magnatów medialnych pokroju Ruperta Murdocha czy Juliana Sinclaira Smitha. Uważam, że powinniśmy się skoncentrować na zasadniczym problemie siły platform zamiast na tym, kto w danym momencie je kontroluje.

Nie możemy być uzależnieni od amerykańskiego Big Techu. To kluczowa kwestia dla odrębności kultury europejskiej.

Patrząc na rozpiętość tematyczną, zakres merytoryczny europejskiej agendy cyfrowej, ambitne podejście w tym zakresie, charakteryzujące zarówno prezydencję francuską, jak i obecną Komisję Europejską, można być pewnym, że obecne półrocze będzie ważnym okresem w UE dla otoczenia regulacyjnego i biznesowego w obszarze szeroko rozumianej tematyki transformacji cyfrowej.

Być może nie myślimy o polityce jak o „modelu biznesowym”, ale politycy nieustannie wykorzystują podatność społeczeństwa na reakcje histeryczne, „sprzedając” obywatelom zarówno samą histerię, jak i remedia na nią.

Co się jeszcze może zepsuć? W zasadzie wszystko. Ostatnio powiało strachem, gdy na całym świecie padł Facebook. Był moment, gdy obawiano się, że awaria jest terminalna i przepadną wszystkie zdjęcia z wakacji, filmiki z kotami i wybuchy hejtu. Po paru godzinach program wrócił, awaria pewnie już została zapomniana. Ale koniec był bliski.

Skończyły się czasy, gdy internet był synonimem wolności. To wyświechtany frazes, który miał zastosowanie na samym początku rewolucji cyfrowej. Żeby dzisiejszy użytkownik internetu poczuł się może nie wolny, ale przynajmniej świadomy tego, co dzieje się z jego danymi w sieci, musi przebrnąć przez nieskończenie wiele regulaminów, próbując zrozumieć konsekwencje nie zawsze klarownych zapisów. Kto z czystym sumieniem może przyznać, że ma pełną kontrolę nad swoimi danymi? Oczywiście, istnieje wolna wola, powie ktoś. Ale czy zawsze mamy pełną świadomość tego, co tak naprawdę wybieramy?

Zastanówmy się w jaki sposób to my, a nie nawet najdoskonalsze technologie, decydować będziemy o zasadach naszego funkcjonowania w społeczeństwie przyszłości?

Bycie pod ochroną Stanów Zjednoczonych doprowadziło Europę do utraty własnych celów strategicznych. Nie zajmowała się swoimi narzędziami cyfrowymi uznając, że skoro stosunki transatlantyckie nie podlegają kwestii, to Amerykanie zawsze tu będą.

Michał Kosiński prowadzący Centrum Psychometryczne na Uniwersytecie Cambridge bada, jakie informacje pozostawiamy w sieci, jak można je wykorzystać do tworzenia profili konsumenckich i wyborczych, jak przewidzieć zachowania użytkownika Internetu. Przy okazji zwraca uwagę na konieczność wypracowania standardów w zapewnieniu pełnej kontroli nad gromadzeniem i udostępnianiem innym swoich danych.

AFP zaczęła walczyć z dezinformacją na polskim rynku medialnym. Współpracując z Facebookiem, nie tyle prowadzi realną walkę z globalnym zjawiskiem fake news, ile próbuje narzucać liberalną polityczną poprawność.

Rynek idei nie może spełniać swojej funkcji jeśli jest zalany fake news i jeśli opinie, uznawane za politycznie niepoprawne i niezgodne z polityką Facebooka, Twittera czy Google’a, nie są dopuszczane do głosu albo zakrzykiwane obelgami, a ich autorzy zaszczuwani.