We wrześniu 1939 r. Polska wybrała rozwiązanie wybitnie kosztowne, ale innego po prostu nie było. Każda inna możliwość była tylko gorsza.

Teza historyków doby PRL o „wielkim zwycięstwie”, jakie odnosiła Polska w Poczdamie dzięki poparciu ZSRR, nie ma oparcia w rzeczywistości.

Dlaczego wojsko rosyjskie opuściło Polskę dopiero w 1993, a nie w 1989 roku?

Podczas II wojny światowej nie było wydarzenia równie znaczącego, jak konferencja teherańska. Zaprogramowała ona polityczne skutki tego wielkiego konfliktu.

Dopóki w polskich granicach stacjonowały rosyjskie wojska, Polska była państwem zmierzającym do niepodległości, ale jeszcze nie niepodległym.

As long as Russian troops stationed on the Polish territory, Poland was a country aspiring to independence, but not yet independent.

Tant que les troupes russes étaient stationnées à l’intérieur des frontières polonaises, la Pologne était un pays sur la voie de l’indépendance, mais pas encore indépendant, écrit le professeur Marek KORNAT

Decyzja, przed jaką stanął generał Sikorski 30 lipca 1941 r., była jedną z najtrudniejszych jakie przychodziło samodzielnie podejmować polskim mężom stanu jeśli nie w całej historii Polski, to na pewno w jej porozbiorowej i dwudziestowiecznej dobie.

Jak rozmawiać dziś o rzezi wołyńskiej, by nie wspierać rosyjskiej propagandy, a jednocześnie nie porzucić prawdy i pamięci o ofiarach zbrodni?

Comment parler aujourd’hui du massacre de Volhynie pour ne pas soutenir la propagande russe et en même temps ne pas abandonner la vérité et la mémoire des victimes du crime ? – s’interroge le professeur Marek KORNAT

Come parlare oggi del massacro di Volinia per non sostenere la propaganda russa e allo stesso tempo non abbandonare la verità e la memoria delle vittime del crimine? – si chiede il professor Marek KORNAT

Як сьогодні говорити про Волинську різанину, щоб не підтримувати російську пропаганду і водночас не відмовлятись від правди та пам’яті жертв злочину? – запитує проф. Marek KORNAT

‘How can we discuss the Volhynian Slaughter today without supporting Russian propaganda and still preserving the truth and honouring the victims?’ asks Professor Marek KORNAT

Stalin zostawił po sobie chore marzenie o tym, by państwo, którym rządził, było wielkie. Państwo Stalina było gigantycznym więzieniem, ale owo chore marzenie o wielkości oddziałuje na wyobraźnię Rosjan do dzisiaj.

Osiem kluczowych miesięcy wystarczyło, aby zmienić percepcję z kraju rządu Vichy do jednego z największych zwycięzców tej wojny.

Im więcej w społeczeństwie ukraińskim będzie się mówić o Wielkim Głodzie, a mniej o tzw. Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, tym lepiej. Oby tocząca się obecnie wojna rosyjsko-ukraińska umocniła jeszcze ten proces kształtowania się antysowieckiej (i defensywnie antyrosyjskiej) orientacji narodu ukraińskiego.

Decyzja o domaganiu się odszkodowań do rządu Niemiec wymaga dopełnienia podobnym posunięciem w stosunku do Rosji. Konieczne jest takie zrównujące podejście w zakresie roszczeń reparacyjnych za II wojnę światową.

Polaków i Ukraińców łączy coś o wiele większego niż polityka. Nasze narody scala najtrwalsza i najpiękniejsza wartość, którą jest wspólnota losu. Historia Ukrainy i Polski od 2022 roku jest pisana w zasadzie na nowo.

Rewolucja rosyjska 1917 roku i powstanie systemu sowieckiego stanowiły doniosłe wyzwanie poznawcze i polityczne, rzucone przedstawicielom nauk społecznych z niemal wszystkich narodów wolnego świata.

De Gaulle był wyznawcą idei Europy narodów, Europy ojczyzn, Europy pomnej swej chrześcijańskiej tożsamości, Europy rozumianej jako wspólnota wartości. Kaczyński w dzisiejszej Europie pozostaje jednym z głównych protagonistów tej wizji.

L’ordinamento interno del Paese non può arrivare dall’esterno. Deve essere un atto proprio e il frutto del pensiero dell’élite politica autoctona.

The political system of a country cannot be constituted from outside its borders. It must evolve in the country itself, stemming from the original ideas developed by local political elites.

Malgré tous ses défauts, cette constitution apparaît, au milieu de la barbarie prusso-russo-autrichienne, comme la seule œuvre de liberté que l’Europe orientale ait jamais créée par elle-même. Et elle fut inspirée uniquement par la classe privilégiée, à savoir les nobles.

Wewnętrzne urządzenie kraju nie może przyjść z zewnątrz. Musi być czynem własnym i owocem własnej myśli rodzimych elit politycznych.

.Impressionné par la nouvelle de la signature à Moscou, le 23 août 1939, d’un pacte de non-agression germano-soviétique, l’écrivain roumain Mihail Sebastian a noté dans son Journal : « C’est un coup terrible. La politique mondiale a brusquement changé de cap. » On ignore s’il dévinait qu’un protocole secret supplémentaire a aussi été signé, dans lequel les deux pays décidaient des changements territoriaux en Europe centrale et orientale. Hitler s’est ainsi assuré les meilleures conditions pour attaquer militairement la Pologne. À son…

Sowiecką politykę zagraniczną definitywnie tłumaczy fundamentalna doktryna bolszewicka o drugiej wojnie imperialistycznej, która nadchodzi i jest nieunikniona. Należy ją wyzyskać dla umocnienia państwa komunistycznego i zapewnić mu możliwości ekspansji terytorialnej i poszerzenia wpływów poza jego granicami.