Idea świadczenia rodzicielskiego wchodzi na Słowacji do fazy realizacji. Może przyczynić się do rewolucji sprawiającej, że system emerytalny będzie bardziej sprawiedliwy i zrównoważony.
To ekonomia jest jednym z fundamentów suwerenności. Są dziedziny gospodarki, w których polskie firmy już teraz zaliczane są do grona globalnych czempionów.
Narody o długiej historii traktują gospodarkę jako narzędzie umacniania wspólnoty, a w wartościach wspólnotowych widzą źródła trwałego dobrobytu.
Krajowy Plan Odbudowy może odbudować w Polsce dużo więcej niż tylko gospodarkę.
Polska musi się rozwijać. Musimy budować nowe mosty, nowe drogi, przywracać połączenia kolejowe i oczekujemy co roku, że średnia pensja będzie rosła.
Polska regularnie notuje wyższe roczne tempo wzrostu PKB niż Niemcy. Jeśli ten trend się utrzyma, to w ciągu kilkunastu lat nasza gospodarka może osiągnąć poziom porównywalny z poziomem gospodarki niemieckiej.
Niski wiek emerytalny jest w Polsce nie do utrzymania. Jedyny wybór, który mamy, to wrócić do jego podnoszenia i zapobiec katastrofie albo zwlekać, aż zostaniemy do tego zmuszeni przez kryzys. Im dłużej będziemy odkładać decyzję o podniesieniu wieku emerytalnego, tym trudniej będzie ją podjąć inaczej niż pod presją kryzysu.
Nie zrobiono praktycznie nic dla reformy systemu wsparcia dla ludzi źle sytuowanych, niepełnosprawnych, z rodzin niepełnych i patologicznych. Nie podjęto żadnej reformy prawa pracy ani reformy systemu wynagradzania za pracę, mimo że to są najważniejsze elementy przebudowy rynku pracy na bardziej sprawiedliwy i dostosowany do współczesnych warunków świadczenia pracy.
W przypadku polityki społeczno-gospodarczej i związanych z nią wydatków publicznych prawdziwe jest powiedzenie: „pokaż, na co chcesz wydać pieniądze, a powiem ci, kim jesteś i jakiej chcesz Polski”.
Byłe kraje Europy Wschodniej, za czasów komunizmu zwane demokracjami ludowymi, są na drodze coraz większego wzrostu gospodarczego i coraz lepszych warunków życia. To prawdziwy boom. Jednym z najbardziej znamiennych przykładów są Czechy, które prześcignęły w zamożności obywateli takie państwa jak Hiszpania czy Włochy. Jaka jest ich recepta na sukces? Bardzo prosta: liberalizm gospodarczy.
Bunt przedsiębiorców w Polsce ograniczony jest do sektorów, których część będzie dotknięta trwałą zmianą strukturalną spowodowaną pandemią, podczas gdy reszta odrodzi się w sposób naturalny.
Przeszliśmy drogę od regionu, który przez długi czas prawie nie istniał w świadomości głównych aktorów światowej sceny. Staliśmy się regionem, który jest jednym z najbardziej dynamicznie rozwijających się obszarów globu i aspiruje do kategorii cywilizacyjnych centrów.
Logo z uśmiechem jest wprost odwrotnością zadowolenia pracowników i pracownic Amazona – na całym świecie. Akcja „Make Amazon Pay” w ub.r. połączyła związki zawodowe całej planety przeciwko gigantowi w ogromnych akcjach strajkowych.
Pomimo doświadczeń dwóch wojen światowych wciąż pokutuje przekonanie, że gwarantem pokoju są wzajemne powiązania gospodarcze między krajami. Tyle że działania polityków nigdy nie są determinowane wyłącznie przez względy ekonomiczne. W rezultacie powiązania gospodarcze nie służą powstrzymywaniu konfliktów.
Pełna absorbcja funduszy Next Generation EU Fund spowoduje „skok w nadprzestrzeń” rozwoju gospodarczego, odrabiając straty z okresu minionej epoki, a w średnioterminowej perspektywie plasując Polskę wśród pięciu najsilniejszych gospodarek regionu.
Dziś na globalnych platformach możemy wyszukać informacje, wezwać taksówkę, zarezerwować nocleg, zamówić jedzenie, zrobić zakupy, ale coraz częściej również zrealizować płatności i opłacić rachunki. Wielkie platformy coraz odważniej wchodzą w sektor finansowy, zarezerwowany dotychczas głównie dla banków. Coraz więcej osób zadaje sobie pytanie, kto wygra w tej rywalizacji: bigtechy czy banki?
Optymizmem napawa fakt, że w ciągu ostatnich 30 lat Polska przechodziła przez różne kryzysy zawsze lepiej niż inne kraje. Relatywnie elastyczna struktura gospodarki pozycjonuje nas w awangardzie gospodarek europejskich, które przy odpowiednim wsparciu systemowym mogą wykonać „skok w nadprzestrzeń” rozwoju gospodarczego, realizując założenie odrobienia strat okresu minionej epoki.
Państwa Europy Południowej i Środkowo-Wschodniej pozostają w tyle pod względem rozwoju technologicznego i transformacji strukturalnej w kierunku odchodzenia od przemysłu ciężkiego i nieefektywnych metod organizacji, wątpliwe jest więc, że uda im się dogonić peleton, działając w pojedynkę – pisze Christopher A. PISSARIDES Przemysł 4.0, czwarta rewolucja przemysłowa, cyfryzacja – wszystko to pojęcia odnoszące się do jednej zasadniczej zmiany w dzisiejszej gospodarce. Chodzi mianowicie o pojawienie się i wprowadzanie nowych metod produkcji, opartych na technologiach cyfrowych, automatyzacji, robotyce, sztucznej inteligencji (AI),…
Rządy poszczególnych krajów wyraźnie skręcają w kierunku większego interwencjonizmu. Oczywiście nie oznacza to, że należy już ogłaszać koniec kapitalizmu czy koniec liberalizmu – choć słychać takie komentarze dotyczące interwencji państwowych. Należy je traktować raczej jako reakcję na głos poszczególnych społeczeństw, które domagają się pomocy od swoich rządów.
Znaleźliśmy się na nieznanych wodach i nie możemy zakładać, że wszystko, co proponujemy, jest idealne. Mamy tego świadomość. Obserwujemy też, jakie rozwiązania proponuje się w innych państwach. Cały czas pracujemy nad kolejnymi rozwiązaniami. Musimy być gotowi reagować elastycznie i szybko.
