media

Jednym z głównych wyzwań współczesnej edukacji jest duchowość ludzi, których sposób myślenia zmienia się, ponieważ żyją w środowisku cyfrowym.

Odpowiedzialność w mediach społecznościowych nie istnieje, nie jest bowiem potrzebna. Social media służą bardziej jako narzędzie kreacji niż lustro rzeczywistości.

Dobrze zaprojektowana infografika nawet z zupełnie nieciekawego tematu potrafi zrobić atrakcję przyciągającą wzrok i wzbudzającą refleksje. W nieprzebranym gąszczu chaotycznych informacji docierających do nas każdego dnia rzut oka na ciekawą ikonografię skrótowo przedstawiającą jakiś interesujący nas temat jawi się nam często jako intelektualna ulga.

Mamy wielu ekspertów, wiele centrów nauczania e-learningowego, wiele uczelni od lat oferuje wykłady na ten temat, także w formie nagrań. Wystarczyło skorzystać z doświadczenia osób, które zajmują się tym od lat ale nie zrobiono tego. Takie konsultacje spokojnie można było zorganizować nawet przed dniem obowiązywania rozporządzenia o zdalnym nauczaniu.

Podstawą agencji informacyjnej, medium, firmy, korporacji, która chce prowadzić swoją działalność w sposób innowacyjny, jest zróżnicowany i zgrany zespół.

Skoro wiara jest relacją, to jej głoszenie jest po prostu, tylko i aż, spotkaniem. Trzeba mówić z człowiekiem, a nie przemawiać do ludzkości. Karmić człowieka prawdą, a nie zapychać informacją.

Fottorino soutient que la presse écrite a perdu sur le court terme, mais qu’à la longue elle tirera son épingle du jeu. En effet, elle permet aux lecteurs de garder leur concentration sans les perturber par des pubs incessantes. Il y a enfin des gens qui ne veulent plus lire que des titres chocs, en plus sans lien avec le contenu de l’article. La surenchère de sensations d’un jour a, certes, fait taire le besoin de présenter des tendances de long terme et les dessous des phénomènes qui nous entourent, mais il existe toujours. Sans doute pour un cercle plus restreint, mais d’autant plus fortement.

Ludzie nie będą płacić za słabą treść. Gdy spadła liczba subskrypcji, spadły ceny reklam. To doprowadziło amerykańskie gazety na krawędź upadku. Z czasem model się zmienił. Czy w Polsce jest publiczność, która ceni treści wysokiej jakości, treści wartościowe?

Media publiczne trzeba wynaleźć na nowo, powiedzieć trzeba jasno, że istniejący model wyczerpał swoje możliwości. Media publiczne w Polsce stoją w obliczu problemów, których rozwiązania nie można odkładać ad Kalendas Graecas.

AFP zaczęła walczyć z dezinformacją na polskim rynku medialnym. Współpracując z Facebookiem, nie tyle prowadzi realną walkę z globalnym zjawiskiem fake news, ile próbuje narzucać liberalną polityczną poprawność.

Widz nie dowie się nic ani o Rzeczpospolitej obojga narodów, ani o jej rozbiorach, ani o (złożonej) historii Prus królewskich czy o Krzyżakach – słowem, nie dowie się nic o Polsce i o Polakach. Jedyny przekaz to to, że Hitler Polskę zaatakował, gdyż ta była odpowiedzialna za podział terytorium „niemieckiego”.

Wpływowy francuski dziennik L’Opinion jest naszym partnerem nad Sekwaną. Polscy czytelnicy otrzymują sporą dawkę tekstów z Francji, z kolei dziennikarze Wszystko Co Najważniejsze przygotowują co kilka miesięcy dodatki prezentujące we Francji, oczywiście w języku francuskim, teksty polskich intelektualistów i liderów opinii, przybliżają Polskę. O dzienniku L’Opinion pisze jego redaktor naczelny.

Dziennikarstwo bez udawania, wrogie fałszom, sloganom dla efektu i spektakularnym deklaracjom.  Dziennikarstwo uprawiane przez osoby dla osób, pojmujące siebie jako służba wszystkim ludziom; dziennikarstwo, które nie spalałoby wiadomości, ale angażowało by się w poszukiwanie prawdziwych przyczyn konfliktów, aby sprzyjać ich dogłębnemu zrozumieniu; dziennikarstwo zaangażowane we wskazywanie rozwiązań alternatywnych dla eskalacji wrzasku i przemocy słownej.

Audytor byłby kimś, kto bierze udział w pracach zarządu, ale nie decyduje bezpośrednio, jest jego niezależnym składnikiem, nie członkiem. Bezcennym ekspertem, korzystającym z nadzwyczajnych uprawnień, jakie daje mu właściciel i rada nadzorcza. On nie przeszkadza, lecz wyłącznie pomaga. A jego zatrudnienie nie kosztuje więcej niż w przypadku członka rady nadzorczej lub zarządu, jest wyjątkowe i tylko jedno. Wtedy jest szansa, że jakość bez cenzury, na którą w mediach prawie wszyscy narzekamy, przestanie spadać, a zyski zaczną rosnąć.

Ze zwaśnienia żyje, on się zwaśnieniem żywi. On to zwaśnienie, ten niepokój, to wzajemne wkurzanie się jednych na drugich podtrzymuje. Dzięki zwaśnieniu publicysta może być na fali. Im zwaśnienie większe, tym jego fala wyższa.

Mądra synergia opiniotwórczych – coraz bardziej elitarnych – mediów papierowych i masowego on-line jest przyszłością wpływu, kreowania postaw, budowania opinii publicznej.

Dlaczego młodzi dziennikarze boją się dziś pytania „DLACZEGO?”. Czy dlatego, że to wstyd? Bo to przyznanie się do tego, że się nie wie? Czy może obawa, że nie wypada nie wiedzieć? Nie chcę wierzyć, że po prostu nie ma w nich już ciekawości. Albo, co gorsza, nigdy nie było. Ale czy wtedy mogą mówić, że są dziennikarzami?

Żyjemy aktualną chwilą, próbujemy ją wyciskać jak cytrynę. Tracimy umiejętność koncentracji, bo wydaje się nam, że robienie tyko jednej rzeczy jednocześnie nie wystarczy. Ważnych momentów już nie przeżywamy, bo przede wszystkim myślimy o tym, by dzielić się nimi z innymi. Produkujemy terabajty treści, które natychmiast zamieszczamy na Facebookach, Twitterach i Instagramach. Robimy miliony zdjęć, które mają uwiecznić moment, którego nawet nie poczuliśmy. Czy jest jeszcze miejsce dla wysokojakościowych mediów? Tak!

Unia Europejska rzeczywiście przyszła po Orbána. A nie jest on znany z tego, że przebacza, czy nadstawia drugi policzek. Nie myślę, żeby doszedł do tej strony w Biblii. Ma teraz kolejne cztery lata na grę i na miejscu unijnego aparatu zacząłbym się martwić.

Daniel Křetínský skupuje nie tylko czeskie media o dużej sile rażenia, jak na przykład poczytny tabloid „Blesk”, ale z przytupem wszedł na francuski rynek medialny, gdzie wykupił kilka tytułów, w tym magazyn „Elle”. „Frekvence”, „Radio Zet!” czy „Europa” – to tylko niektóre z pozostałych tytułów medalnych, którymi w swoim portfolio może pochwalić się Křetínský. Posiada także grupę medialną Czech Media Invest a jego majątek wycenia się na ok. 2,1 miliarda Euro.