komunizm

41 lat temu komunistyczna junta wyprowadziła czołgi na ulice polskich miast. Dziś przywracamy godność ofiarom, a zbrodniarzom wysyłamy jasny sygnał: nie możecie spać spokojnie.

Związek Radziecki miałby więcej strat niż korzyści z interwencji zbrojnej w Polsce na początku lat 80.

Monografia Komuniści w Warszawie. Działalność Komitetu Warszawskiego KPRP/KPP (1918–1938) opowiada historię zawodowych funkcjonariuszy, organizatorów i koordynatorów partii komunistycznej w Warszawie oraz grup robotników, zwykłych jej członków, którzy dali się uwieść ideologii zapowiadającej nową, lepszą i sprawiedliwszą rzeczywistość. 

Istnieją dwie wersje kapitalizmu: nieprzejednana i pojednawcza. Pierwsza służy walce klas i sprzyja spekulantom. Druga pomniejsza znaczenie rynku, ale aktywizuje rozliczne ludzkie uzdolnienia i zainteresowania. Każda jest związana z inną koncepcją rynku – pisze prof. Jacek HOŁÓWKA

Czy to możliwe, żeby liberalny Zachód, sprowadziwszy wolność do legalizmu oraz braku naturalnych i tradycyjnych barier, również nie był wolny, tylko w inny sposób?

Ani w wolnej, niepodległej i demokratycznej Polsce, ani w wolnej Europie nie ma miejsca na pomniki i symbole oznaczone czerwoną gwiazdą.

Rozwój filozofii komunizmu, a do pewnego stopnia również wybuch rewolucji komunistycznej, obciąża sumienie świata zachodniego.

Współczesna Rosja została zbudowana na strukturze sowieckich służb specjalnych. Wojna na Ukrainie jest pierwszą (i miejmy nadzieję ostatnią) zakrojoną na szeroką skalę agresją militarną postradzieckiej Rosji.

Stan wojenny to kolejny punkt w długiej historii kraju, historii hartującej Polaków. I jeśli czasami słyszę pytania, dlaczego Polacy po prostu nie pogodzą się z tworzonymi przez innych warunkami życia, wychowywania dzieci, traktowania rodziny, pracy czy prowadzenia biznesu, powtarzam moim francuskim przyjaciołom: poznajcie polską historię.

„Wolność, wolność!”, rozlegało się na Placu Wacława i na Letnej jesienią 1989 roku, ale w wyjątkowej atmosferze pokoju, zbliżenia i współpracy, w czym wielu dostrzegło wpływ nowo kanonizowanej czeskiej księżniczki z XIII wieku. Ale ilu protestujących naprawdę tęskniło za wolnością, a ilu za standardem życia, który widzieli w zachodnich magazynach lub filmach? Dziś wydaje się, że odsetek członków tej drugiej grupy był znacznie większy, niż mógłby przypuszczać zewnętrzny obserwator w tamtym czasie.

W XIX w. nacjonaliści nieśli sztandar liberalizmu: byli demokratami, patrzyli w przyszłość i wierzyli w postęp. Dziś już tak nie jest.

Komunizm w Europie Środkowo-Wschodniej nie tyle upadł, ile po prostu zbankrutował.

Opinia publiczna w Czechosłowacji w odniesieniu do okupacji tego kraju przez wojska Układu Warszawskiego była przeważnie prosowiecka, co było związane z pozytywnym obrazem Rosji w znacznej części społeczeństw słowackiego i czeskiego jeszcze z okresu odrodzenia narodowego w XIX wieku. Inaczej było w Polsce, która zawsze charakteryzowała się specyficznym poziomem wrogości wobec swojego wschodniego sąsiada.

Nowa lewicowość swój sukces zawdzięcza temu, że kapitał nie tylko dostosowuje się do rewolt arystokratycznych, ale jeszcze ich poszukuje, rozwija je i opłaca. Kapitał jest bowiem wszystkim, tylko nie obrońcą rodziny i tradycji.

Papież przestrzega w encyklice, by w dobie porażki komunizmu wystrzegać się „radykalnej ideologii kapitalizmu”, w której dominuje wiara, że wszelkie problemy zostaną rozwiązane w „swobodnej grze sił rynkowych”.

Ponad granicami. Historia Solidarności Polsko-Czechosłowackiej. I jedno ze spotkań: przy pięknej pogodzie spotkali się z jednej strony Václav Havel, Marta Kubišová, Jiří Bednář i Tomáš Petřivý, a z drugiej Jacek Kuroń, Adam Michnik, Jan Lityński i Antoni Macierewicz. Ten ostatni spóźnił się, chcąc zebranym pokazać świeżo wydrukowany numer Głosu.

Zbrodnia wymordowania rodziny Romanowów stała się w Rosji Sowieckiej publiczną tajemnicą. Bolszewicy robili wszystko, by tę zbrodnię ukryć, karali więzieniem za mówienie o niej. Większość Rosjan bała się poruszać temat losów rodziny carskiej. W 1976 r. geolog Aleksander Awdonin razem z pisarzem Gelim Riabowem przystąpili do poszukiwań w okolicy Jekaterynburga. W 1979 roku w okolicy miasta odnaleźli trzy czaszki i kości. Z uwagi na groźbę restrykcji ze strony władz nie upublicznili wyników swoich poszukiwań. Awdonin uczynił to dopiero po upadku ZSRR, w 1991 roku, zawiadamiając Prokuraturę Generalną Federacji Rosyjskiej.

Symbolicznym dla całego projektu przypadkiem jest wstrząsająca historia Hartmuta Tautza. Ten osiemnastoletni mieszkaniec NRD w 1986 r. postanowił uciec na Zachód przez granicę czechosłowacko-austriacką. 22 metry przed linią demarkacyjną dopadły go specjalnie szkolone psy straży granicznej. Gdy patrol dotarł do ciężko okaleczonego uciekiniera, żołnierze najpierw przeszukali ofiarę i próbowali ją przesłuchać. Dopiero po kilkudziesięciu minutach wezwali ambulans. Młodego człowieka nie udało się uratować. Jego tragiczny los zaprezentowano m.in. w Parlamencie Europejskim, a w miejscu śmierci staraniem PEMC stanął pomnik.