Dziś pocztówka z Grecji przypomina mi z jednej strony o tym, by nie zostawiać pustych stolików, by wykorzystać dany nam czas i spędzić go z najbliższymi, rodziną, przyjaciółmi. Tymi, którzy są dla nas ważni. Spotkać się i porozmawiać. A może razem pomilczeć. Tak zwyczajnie. Prosto. Z drugiej zaś strony ten obraz gorzko wskazuje na moment, kiedy zostają tylko puste krzesła. Kiedy nie zdążyliśmy na czas, bo odsuwaliśmy to, co ważne gdzieś przed siebie, w bliżej nieokreśloną przyszłość, która jakże często nie nadchodzi. Nie zdążyliśmy.