szkoła

Patrząc na tysiące nauczycieli odchodzących z zawodu, rezygnujących dyrektorów szkół i postępujący poziom bezradności prezentowany przez znaczną część absolwentów, można odnieść wrażenie, że oddajemy edukację za bezcen.

Od bardzo dawna zabawki i baśnie wprowadzały strach w życie dzieci. Jak wskazuje Aleksandra PIOTROWSKA w rozmowie z Anną DRUŚ dzieci potrzebują uczyć się także poprzez strach. Dlatego zabawa maskotką taką jak Haggie Waggie powinna być świadomą decyzją dziecka.

We włączaniu w proces edukacji uczniów z Ukrainy nie jest najważniejszy pomiar ich umiejętności poprzez przystąpienie do egzaminów. Najważniejsze jest otoczenie ich troską i zabezpieczanie przed traumą wojenną. W drugiej kolejności ważne jest podtrzymywanie ich osobistej tożsamości i więzi. Egzekwowanie pełnej i sprawnej dwujęzyczności może jedynie zaszkodzić. To nie ten czas.

Stany Zjednoczone coraz bardziej przypominają dziś kraj rozwijający się. Widać to po słabnącej jakości infrastruktury czy szkół .

Ponad roczna nieobecność dzieci w szkołach ma swoje konsekwencje dla ich rozwoju i dla samych placówek edukacyjnych, zarówno na poziomie technicznym, organizacyjnym, jak i psychologicznym i społecznym. Aby lepiej poradzić sobie z negatywnymi skutkami pandemii w sektorze edukacyjnym, należy dokładnie przyjrzeć się temu, co się zmieniło w polskiej szkole.

Współczesny model kształcenia nie jest w stanie reagować wystarczająco szybko na postępujące zmiany społeczne. Nie wystarczy już czekać, aż rozkwitnie tysiąc kwiatów. Musimy stworzyć odpowiednie i przyjazne środowisko, które uwolni pomysłowość nauczycieli i szkół i stworzy podwaliny zmian.

W jakie absolutnie podstawowe kompetencje powinna wyposażać swych absolwentów szkoła?

Jest ważne, by wiedza nie przesłoniła nam świata zwykłych ludzi, by rozum nie stał się obiektem kultu, by moc tworzenia i niszczenia nie dała nam przekonania, że możemy nią dysponować według własnego uznania.

Pozbawianie dzieci możliwości korzystania z powszechnej edukacji to pomysł grupy osób, którą stać na to, by zapewnić dzieciom rozwój w atrakcyjnych i efektywnych warunkach. Tyle że to jest oferta dla wąskiego marginesu.

Ministerstwo edukacji zadbało o bezpieczeństwo w szkołach. Równolegle podejmuje szereg decyzji, by w wielu wymiarach podważyć zaufanie i możliwości realnego działania kadr zarządzających oświatą.

Szkoła zinstytucjonalizowała istniejące od wieków praktyki, stopniowo oferując edukację wszystkim dzieciom. Wiedza i jej przekazywanie stały się par excellence „dobrem wspólnym”, niewyczerpanym bogactwem.

Nauczyciel buduje podstawy motywacji uczniów do nauki poprzez stawianie im (a po części też samemu sobie) atrakcyjnych celów, wyzwań pozwalających uczniom zmierzyć się ze swoimi ograniczeniami, ale też uzmysłowić sobie i skorzystać z posiadanych zasobów. Podążać typową dla siebie drogą aspiracji, marzeń czy ambicji.

Zawód nauczyciela był kiedyś nazywany “najszlachetniejszym z zawodów”. Nauczyciele na całym świecie coraz częściej pracują na umowach niezapewniających im bezpieczeństwa socjalnego, mają coraz więcej zadań, a przestrzeń do ich samodzielnych, zawodowych decyzji jest ograniczana.

Angielskie ministerstwo edukacji zaleca, żeby nie używać takich określeń jak „nadrabianie zaległości”, „gonienie z materiałem” czy „stracony czas”, bo to może wzmocnić w uczniach poczucie, że są rzeczywiście straconym pokoleniem.

Kultura literacka, znajdująca się niegdyś w sercu programów nauczania, na dobre znika ze słownika szkolnego. W debatach nad przyszłością edukacji temat znajomości klasycznych dzieł literackich nie odgrywa żadnej roli. Teraz królują kompetencje.

Tak naprawdę nikt nie był przygotowany na konsekwencje spowodowane koronawirusem i ludzie z niedowierzaniem obserwowali zmiany, które pociągnęła za sobą epidemia. W Mediolanie szkoły zostały pozamykane w ostatnim tygodniu lutego. I przez dłuższy czas nie działo się praktycznie nic. Tak, jakby do nikogo nie dotarło, że to wszystko jest naprawdę i należy inaczej zorganizować wszelkie zajęcia, aby zapewnić dzieciom choćby namiastkę tego, co w normalnych warunkach daje im szkoła – pisze z Włoch Anna GALANT .Po dwóch tygodniach nareszcie coś…

Wpadamy coraz głębiej w schematy i coraz bardziej poddajemy się kolejnym ograniczeniom. Każda informacja przechodzi przez gęste sito naszych przekonań, nawyków i przyzwyczajeń. W efekcie bywa zniekształcona, niekiedy przekłamana.

Gubimy się w gąszczu niewiele znaczących dla rozwoju poszczególnych uczniów danych. Zanurzeni po uszy w tabelach osiągnięć czy rankingach wyników uzyskiwanych w efekcie nauki szkolnej czy uczestnictwu w konkursach zamykamy dla znacznej części dzieci i młodzieży jakąkolwiek szansę na uzyskanie sukcesu edukacyjnego. W efekcie 91% piętnastolatków uważa, że nie posiada żadnych talentów! Po części jest to jedna z przyczyn, dla których stajemy się liderem wśród państw, które notują najwięcej prób samobójczych ludzi młodych. Być najlepszym. Wygrać. Za wszelką cenę wygrać. Tego od dzieci wymagają dorośli.

Nauczyciele domagają się, by zacząć traktować ich z należytym poważaniem. Domagając się takiego oglądu swojej pracy przez innych, warto zacząć w taki sposób patrzeć na swoje profesję przez samych siebie.