Nauczyciel buduje podstawy motywacji uczniów do nauki poprzez stawianie im (a po części też samemu sobie) atrakcyjnych celów, wyzwań pozwalających uczniom zmierzyć się ze swoimi ograniczeniami, ale też uzmysłowić sobie i skorzystać z posiadanych zasobów. Podążać typową dla siebie drogą aspiracji, marzeń czy ambicji.
Zawód nauczyciela był kiedyś nazywany “najszlachetniejszym z zawodów”. Nauczyciele na całym świecie coraz częściej pracują na umowach niezapewniających im bezpieczeństwa socjalnego, mają coraz więcej zadań, a przestrzeń do ich samodzielnych, zawodowych decyzji jest ograniczana.
Angielskie ministerstwo edukacji zaleca, żeby nie używać takich określeń jak „nadrabianie zaległości”, „gonienie z materiałem” czy „stracony czas”, bo to może wzmocnić w uczniach poczucie, że są rzeczywiście straconym pokoleniem.
Kultura literacka, znajdująca się niegdyś w sercu programów nauczania, na dobre znika ze słownika szkolnego. W debatach nad przyszłością edukacji temat znajomości klasycznych dzieł literackich nie odgrywa żadnej roli. Teraz królują kompetencje.
Tak naprawdę nikt nie był przygotowany na konsekwencje spowodowane koronawirusem i ludzie z niedowierzaniem obserwowali zmiany, które pociągnęła za sobą epidemia. W Mediolanie szkoły zostały pozamykane w ostatnim tygodniu lutego. I przez dłuższy czas nie działo się praktycznie nic. Tak, jakby do nikogo nie dotarło, że to wszystko jest naprawdę i należy inaczej zorganizować wszelkie zajęcia, aby zapewnić dzieciom choćby namiastkę tego, co w normalnych warunkach daje im szkoła – pisze z Włoch Anna GALANT .Po dwóch tygodniach nareszcie coś…
Wpadamy coraz głębiej w schematy i coraz bardziej poddajemy się kolejnym ograniczeniom. Każda informacja przechodzi przez gęste sito naszych przekonań, nawyków i przyzwyczajeń. W efekcie bywa zniekształcona, niekiedy przekłamana.
Gubimy się w gąszczu niewiele znaczących dla rozwoju poszczególnych uczniów danych. Zanurzeni po uszy w tabelach osiągnięć czy rankingach wyników uzyskiwanych w efekcie nauki szkolnej czy uczestnictwu w konkursach zamykamy dla znacznej części dzieci i młodzieży jakąkolwiek szansę na uzyskanie sukcesu edukacyjnego. W efekcie 91% piętnastolatków uważa, że nie posiada żadnych talentów! Po części jest to jedna z przyczyn, dla których stajemy się liderem wśród państw, które notują najwięcej prób samobójczych ludzi młodych. Być najlepszym. Wygrać. Za wszelką cenę wygrać. Tego od dzieci wymagają dorośli.
Nauczyciele domagają się, by zacząć traktować ich z należytym poważaniem. Domagając się takiego oglądu swojej pracy przez innych, warto zacząć w taki sposób patrzeć na swoje profesję przez samych siebie.
W jedenastym odcinku Podcastów Wszystko co Najważniejsze Roland MASZKA w artykule “Książka, której się nie wyrzuca”.
Przekonanie o tym, że oddanie środków na szkoły rodzicom i uprawnienie ich do samodzielnego decydowania gdzie i w jakim wymiarze miałyby się uczyć ich dzieci przypomina czasy, w których wielu z nas wierzyło w ideę niewidzialnej ręki rynku. Ale to miraż!
Szkoła uczy pojęć, umiejętności oraz postaw z czasów, kiedy wartości te miały jeszcze jakieś znaczenie. Z czasów, kiedy nauczyciel był wzorem, a uczeń próbował na różne sposoby go naśladować. Kiedy obie strony łączył wspólny język pracy nad rozwojem osoby powoli wkraczającej w dorosłość.
Ruch #noNAT będący próbą zwrócenia uwagi na fakt odebrania osób zatrudnionych w węgierskiej oświacie nie tylko podstaw do względnie przyzwoitej egzystencji, ale przede wszystkim poczucia sensu i znaczenia tego, co robią dla swoich uczniów.
W środowisku nauczycielskim powstał i stale umacnia się ruch pod nazwą Protest z wykrzyknikiem.
Krajobraz edukacji i nauki w całej Europie się zmienia. Współpracujące ze sobą najlepsze uczelnie coraz lepiej wykorzystują swój potencjał, nie tylko zmierzając w kierunku doskonałości naukowej i dydaktycznej, ale też przyjmując na siebie odpowiedzialność budowania społeczeństwa europejskiego.
Nauczyliśmy się myśleć o tolerancji w odniesieniu do odmienności politycznej, religijnej czy rasowej, mówimy o tolerancji w kontekście zmian demograficznych – i wciąż wydaje się nam, że tolerancję definiuje się jak prawo fizyki ujęte w ramkę i zaliczone na klasówce… O szkolnych odcieniach tolerancji pisze Roland MASZKA.
„Pan Tadeusz”, „Głód” czy „Rozmowy w katedrze” nie stanowiły kwestii zaspokojenia wiedzy dotyczącej historii czy tym bardziej podporządkowania się obowiązkowi przeczytania wskazanych przez szkołę lektur. Dla mnie czytanie zawsze było spojrzeniem na uchylone drzwi, wyjściem na klatkę schodową, ścieżkę co przed domem, drogą czy szlakiem niebieskim wiodącym gdzie wzrok nie sięga.
To nie jest dobra zmiana. Minął rok, a przed nami kolejne dwanaście miesięcy wdrażania nowych rozwiązań w polskiej szkole. Już jest trudno, a niewiele wskazuje na poprawę rzeczywistości szkolnej, którą skutecznie dezorganizują rozwiązania minister Anny Zalewskiej.
Nacisk na wykorzystywanie technologii edukacyjnej skazuje nowe pokolenia na próżne ściganie się z maszynami w dziedzinie efektywności, zamiast orientować młodych ludzi na rzeczy, w których człowiek pozostaje niedościgniony, jak rozumienie, kreatywność, empatia czy sport. Najnowszą obsesją w dziedzinie edukacji staje się ponadto mierzalność jej efektów.
Entuzjazm, zaangażowanie, profesjonalizm. Szkoły, nauczycieli i…uczniów. Czy nie tego warto sobie życzyć nadchodzący rok? – pyta Jarosław KORDZIŃSKI.
“Tworząc bibliotekę wiedzy w swoim umyśle, szkolisz go do tego, by rozpoznawał nie tylko określony problem, lecz również różne typy i klasy problemów, tak abyś wiedział, jak szybko poradzić sobie z zadaniem, które pojawia się przed Tobą. Zaczniesz zauważać wzorce, które upraszczają rozwiązywanie problemów, i szybko się przekonasz, że różne możliwe rozwiązania czekają na skraju Twojej pamięci”
