psychologia

150 lat temu Karol Darwin napisał o tym, jak ewoluowała ekspresja u człowieka – wyprzedzając współczesną psychologię o całe stulecie – pisze prof. Ben BRADLEY

Gdy człowiekowi doskwiera samotność, jego organizm uaktywnia układy odpowiedzialne za stres, a ich działanie może z czasem sprzyjać przewlekłym stanom zapalnym i różnorakim problemom zdrowotnym – od chorób serca po choroby przewodu pokarmowego.

Wojna hybrydowa to wojna na różnych poziomach, bez nadmiernej wymiany strzałów – tak, by móc udawać, że żadnej wojny nie ma. Taką wojną może stać się aktualny konflikt między Polską (i NATO) a Białorusią (i Rosją).

Ludzie wierzą zazwyczaj w te teorie spiskowe, które pasują do ich światopoglądu

Gdy chcemy rozwiązywać nowe problemy, musimy dotrzeć do granicy między znanym a nieznanym. Wziąwszy pod uwagę, jak wiele już wiemy, jest to trudne.

Głównym pożytkiem z samotności jest przejściowe odłączenie się od świata zewnętrznego, a to ułatwia proces myślenia.

Zaburzenia zdrowia psychicznego są jednym z najważniejszych problemów zdrowia publicznego wśród dzieci i nastolatków w krajach wysoko rozwiniętych.

Idee faszyzmu i komunizmu były całkiem racjonalne, logiczne, możliwe do udowodnienia, zrozumiałe i… straszliwie błędne.

Od strony biologicznej siła woli zależy od poziomu glukozy, jednak od strony duchowej karmi się sensem. Zajmowanie się czymś, co ma sens, wzmacnia siłę woli, podobnie jak myślenie o wyższych celach i ideałach – pisze Jędrzej STĘPIEŃ W CV, w sekcji „moje najmocniejsze strony”, ludzie najczęściej wymieniają szczerość, poczucie humoru, uprzejmość, kreatywność, odwagę, a nawet skromność, zapominając o samoopanowaniu, cesze leżącej u podstaw największych ludzkich osiągnięć, a pochodzącej wprost z siły woli. Ta celna obserwacja otwiera książkę Willpower napisaną przez…

Bardzo mi brakuje w komunikacji publicznej w Polsce prowspólnotowego sposobu myślenia i działań. Za dużo w nas narracji sportowo-wojennej. Nasza komunikacja zdominowana jest takimi zwrotami, jak „walczymy”, „podejmujemy walkę”, „przegrywamy”.Porównujemy się z innymi, a ponieważ mamy mniej przypadków zachorowań niż Włosi czy Niemcy, uważamy się za lepszych lub lepiej zorganizowanych. Nie tędy droga w budowaniu wspólnoty w czasie kryzysu.

Pandemia COVID-19 to dla naszego społeczeństwa oraz dla nas – psychologów – zupełnie nowe wyzwanie. Nie potrafimy odpowiedzieć na pytanie, jaka czeka nas przyszłość za tydzień, za miesiąc.

Wyraźna większość ludzi żywi przekonanie, że dobre rzeczy zdarzą się z większym prawdopodobieństwem im niż przeciętnej osobie ich płci, w ich wieku, a złe rzeczy raczej zdarzą się innym. Kanadyjski psycholog Neil Weinstein nazwał tę zbiorową iluzję nierealistycznym optymizmem.

Zdolność wyczucia, kiedy trzeba się zagłębić w problem i go rozpakować, jest najlepszą znaną psychologii wskazówką, jak ktoś będzie sobie radził z podejmowaniem decyzji.

Jeśli George Mikes w swojej książeczce o Anglikach pisze, że „ludzie na kontynencie mają życie seksualne, a Anglicy tylko termofory w łóżkach”, to niekoniecznie musi to być powszechne zjawisko, chociaż ta opinia może odzwierciedlać pewną tendencję.

Mechanizmy psychiczne i różne motywacje ukształtowane zostały po to, aby nas skłonić do określonego postępowania, nie ujawniając biologicznego celu tych zachowań, a nie po to, aby nam szkodzić czy zwiększać ryzyko zaburzeń. Ewolucja jest bezkierunkowa i bezcelowa.

Są momenty w historii, kiedy czujemy się zagrożeni, co prowadzi do wzrostu konformizmu w społeczeństwie. Mamy także tendencję do zgadzania się z ludźmi dookoła nas, zwłaszcza w sytuacjach nowych i kryzysowych. 

Każdy z nas jest twórcą. Jeśli tworzysz cokolwiek, jesteś kreatywny. Jeśli nie tworzysz niczego, coś Cię blokuje. Czy pamiętasz, jak w dzieciństwie spędzałeś godziny na rysowaniu, wymyślaniu nowych rzeczy lub budowaniu fortec? Większość z nas zawsze chciała coś stworzyć, ale często o tym pragnieniu zapominała na etapie dorastania.

Od wejścia pokolenia milenialsów na rynek pracy kwestia well-being pracowników jest jednym z kluczowych aspektów nowego dialogu międzypokoleniowego, który już teraz istotnie wpływa na kształt i jakość budowanych przez pracodawców środowisk pracy.