kraków

Remonty trzeba robić, a krakowscy użytkownicy dróg mają wiele cierpliwości i wyrozumiałości dla drogowców. Kiedy jednak wyraźnie widać, że zastosowano nieracjonalne rozwiązania, można tylko zastanawiać się, kto podejmuje takie decyzje i czy naprawdę jeździ po mieście, czy tylko wytycza zmiany palcem po mapie.

W Krakowie tereny nadrzeczne mogą być miejscem edukacji przyrodniczej mieszkańców. Tych młodszych i starszych.

Rok temu do Krakowa przybyły tysiące osób. Po pierwszym szoku dla wszystkich było jasne, że dorośli będą musieli podjąć pracę, aby zdobyć fundusze na życie, a dzieciaki kontynuować naukę. Przypuszczaliśmy, że mało kto, pakując się w pośpiechu i strachu, pomyślał, by zabrać ze sobą komputer. Nie pomyliliśmy się.

Krakowskie media miejskie wydają miliony na promocję dworu Jacka Majchrowskiego. Reprezentując Alternatywę Młodych dla Krakowa wraz ze Stowarzyszeniem Ulepszamy Kraków i Akcją Ratunkową dla Krakowa, złożyliśmy projekt uchwały w sprawie likwidacji spółki Kraków 5020.

Kraków wydaje setki milionów na inwestycje drogowe, zapożycza się na ten cel – i twierdzi, że nie ma pieniędzy na komunikację miejską. Władze miasta zapominają, że transport publiczny to nie usługa dobroczynna, lecz inwestycja w przyszłość, jeden z głównych elementów strategii adaptacji miasta do zmian klimatu. Nie samochód, tylko tramwaj i autobus. Czas na zmiany.

Posadzenie dużego drzewa, które pasuje do otoczenia, to wysoki, ale uzasadniony koszt. Wybudowanie ścieżki dla pieszych jest konieczne, choć coraz droższe. Czy jednak instalowanie trzech designerskich koszy na śmieci na odcinku 10 metrów jest wydatkiem uzasadnionym?

Budowa obozu. Jeszcze w 1940 r. w „Gazecie Żydowskiej” można było przeczytać idylliczny tekst Rozmyślania na cmentarzu, o spokojnym żydowskim miejscu na Krzemionkach, gdzie wokół hali ceremonialnej i murów cmentarnych rozciągały się zielone wzgórza, trawy, „krajobraz jak w górach”. Rzeczywiście, obóz usytuowano w naturalnej głębinie pomiędzy dwoma rozległymi wzniesieniami Krzemionek. Teren był nierówny, górzysty i kamienisty, ze wzgórzami sięgającymi 230-250 m n.p.m., w części bagienny i malaryczny. 

Walka o prawo do własnego miasta nie jest niczym nowym. Od dawna robi się to w Berlinie, Barcelonie, Mediolanie, Wenecji czy Rzymie. Kraków też chciałby mówić własnym głosem, jednak w ostatnich dekadach nasze wyjątkowe miasto stało się własnością patodeweloperów, a Rynek Główny, dawniej należący do poetów i bardów Piwnicy pod Baranami, tętni turystyczną wrzawą. Czy krakowianie mają szansę to zmienić?

Do limitu zadłużenia brakuje nam ok. 200 mln złotych – powiedział prezydent Krakowa Jacek Majchrowski w jednym z wywiadów z okazji 20-lecia swojego panowania. I choć ta informacja przeszła niemal bez echa – jest się o co martwić. Nawet gdy prezydenta na stanowisku już nie będzie, rekordowe długi i odsetki od zobowiązań będą drenowały kieszenie krakowian. 

W Krakowie stawki za przejazdy autobusów wzrosły względem zeszłego roku o 20–25 proc., tramwajów o kilkanaście, a prawdopodobnie od stycznia wszystkie pójdą ponownie w górę. Z podobnymi wzrostami borykają się obecnie właściwie wszystkie miasta, w których działa komunikacja miejska. Czy z kryzysu można wyjść zwycięsko?

W interesie Krakowa jest utrzymanie zaszczytnego tytułu „miasta akademickiego” i czynienie starań, by młodzi ludzie chcieli swoje studia i swoją przyszłość wiązać właśnie z tym miejscem. Kapitał ludzki w tych niepewnych gospodarczo czasach stanowi kluczowy składnik w przemianach, których jesteśmy świadkami.

Kraków jest drugim największym akademickim ośrodkiem w Polsce, zaraz po Warszawie. To 23 uczelnie wyższe, w tym 13 niepublicznych, a studenci to blisko ¼ mieszkańców miasta. Czy miasto z tego korzysta? Ostatnia jego umowa z krakowskimi uczelniami (tylko ośmioma) została podpisana 14 lat temu. Czy wizytówka „akademickości” daje coś studentom?

Przypadek krakowskiej Słonej Wody jak w soczewce ogniskuje urzędniczą krótkowzroczność.

Krakowskim urzędnikom trzeba patrzeć na ręce i pilnować spraw. Za sukcesem stoją zapaleńcy – czy Kraków sprzyja aktywności młodych ludzi, ocenia Łukasz Puła, wnioskodawca kilkunastu projektów Budżetu Obywatelskiego w Krakowie.

Kraków musi zrozumieć, że betonując kolejne tereny, owszem, tworzy nowe miejsca zamieszkania, tylko pytanie, kto tu będzie chciał mieszkać po skończonych studiach?

Stoimy przed szansą zmiany chaotycznie zabudowanego obszaru. Aby tak się stało, trzeba nam jednak odwagi i wizji, a nie tkwienia w urbanistycznym XX-wiecznym zaścianku.

Kraków stawia na Zielony Ład – zapowiedziano ustami zastępcy prezydenta, by następnie przedstawić szereg planowanych proklimatycznych inicjatyw, których chce się podjąć gród Kraka. Przyjrzyjmy się tym dotyczącym transportu.

Krakowscy radni, mimo że ubiegłoroczny budżet miasta został zrealizowany poprawnie, odmówili prezydentowi Jackowi Majchrowskiemu wotum zaufania. Im bliżej wyborów samorządowych, tym mniej zaufania do urzędującego przez dziesięciolecia prezydenta.

Władze Krakowa nie przejawiają troski o stan środowiska. Wszelkie zmiany dotyczące ograniczania smogu, ochrony terenów zieleni i terenów rekreacyjnych zostały wywalczone przez protesty mieszkańców.

To jedna z postindustrialnych pereł dzisiejszego Podgórza, a jednocześnie zielone płuca Krakowa. Prawie 30 lat temu ujęcia do filmowego arcydzieła kręcił tu słynny reżyser Steven Spielberg. Dwa lata temu to niepowtarzalne miejsce wygrało z pomysłami jego rewitalizacji. Jednak kamieniołom Libana ma także swoją tragiczną historię.