kraków

Nazwę NIMBY (Not In My Back Yard – nie na moim podwórku) nauki społeczne odnoszą do specyficznej kategorii protestów społecznych osób.

Krakowskie Zakłady Sodowe SOLVAY powstały w 1906 roku i zostały zlikwidowane w latach 1989–1996 ze względu na negatywny wpływ na środowisko.

Jak dowodzi Mariusz Waszkiewicz, ustawa o ochronie przyrody uzależnia usunięcie drzewa od uzyskania stosownego zezwolenia.

W Krakowie mówi się, że ukochanymi ptakami prezydenta miasta Jacka Majchrowskiego są żurawie, które wyrastają na każdym wolnym skrawku ziemi, jaki jeszcze pozostał. Nie licząc się z nikim, nie zważając uwagi na protesty mieszkańców, deweloperzy dostają pozwolenia na kolejne zabudowy – pisze prof. Joanna HAŃDEREK .W Krakowie patodeweloperka osiągnęła rozmiary absurdu. Osiedla budowane bez oddechu to walka, by wcisnąć na jeden metr kwadratowy tyle betonu, ile się da, wybudować jak najwięcej maleńkich mieszkanek, nie przejmując się komfortem ich lokatorów. To,…

Remonty trzeba robić, a krakowscy użytkownicy dróg mają wiele cierpliwości i wyrozumiałości dla drogowców. Kiedy jednak wyraźnie widać, że zastosowano nieracjonalne rozwiązania, można tylko zastanawiać się, kto podejmuje takie decyzje i czy naprawdę jeździ po mieście, czy tylko wytycza zmiany palcem po mapie.

W Krakowie tereny nadrzeczne mogą być miejscem edukacji przyrodniczej mieszkańców. Tych młodszych i starszych.

Rok temu do Krakowa przybyły tysiące osób. Po pierwszym szoku dla wszystkich było jasne, że dorośli będą musieli podjąć pracę, aby zdobyć fundusze na życie, a dzieciaki kontynuować naukę. Przypuszczaliśmy, że mało kto, pakując się w pośpiechu i strachu, pomyślał, by zabrać ze sobą komputer. Nie pomyliliśmy się.

Krakowskie media miejskie wydają miliony na promocję dworu Jacka Majchrowskiego. Reprezentując Alternatywę Młodych dla Krakowa wraz ze Stowarzyszeniem Ulepszamy Kraków i Akcją Ratunkową dla Krakowa, złożyliśmy projekt uchwały w sprawie likwidacji spółki Kraków 5020.

Kraków wydaje setki milionów na inwestycje drogowe, zapożycza się na ten cel – i twierdzi, że nie ma pieniędzy na komunikację miejską. Władze miasta zapominają, że transport publiczny to nie usługa dobroczynna, lecz inwestycja w przyszłość, jeden z głównych elementów strategii adaptacji miasta do zmian klimatu. Nie samochód, tylko tramwaj i autobus. Czas na zmiany.

Budowa obozu. Jeszcze w 1940 r. w „Gazecie Żydowskiej” można było przeczytać idylliczny tekst Rozmyślania na cmentarzu, o spokojnym żydowskim miejscu na Krzemionkach, gdzie wokół hali ceremonialnej i murów cmentarnych rozciągały się zielone wzgórza, trawy, „krajobraz jak w górach”. Rzeczywiście, obóz usytuowano w naturalnej głębinie pomiędzy dwoma rozległymi wzniesieniami Krzemionek. Teren był nierówny, górzysty i kamienisty, ze wzgórzami sięgającymi 230-250 m n.p.m., w części bagienny i malaryczny. 

Walka o prawo do własnego miasta nie jest niczym nowym. Od dawna robi się to w Berlinie, Barcelonie, Mediolanie, Wenecji czy Rzymie. Kraków też chciałby mówić własnym głosem, jednak w ostatnich dekadach nasze wyjątkowe miasto stało się własnością patodeweloperów, a Rynek Główny, dawniej należący do poetów i bardów Piwnicy pod Baranami, tętni turystyczną wrzawą. Czy krakowianie mają szansę to zmienić?

Posadzenie dużego drzewa, które pasuje do otoczenia, to wysoki, ale uzasadniony koszt. Wybudowanie ścieżki dla pieszych jest konieczne, choć coraz droższe. Czy jednak instalowanie trzech designerskich koszy na śmieci na odcinku 10 metrów jest wydatkiem uzasadnionym?

Do limitu zadłużenia brakuje nam ok. 200 mln złotych – powiedział prezydent Krakowa Jacek Majchrowski w jednym z wywiadów z okazji 20-lecia swojego panowania. I choć ta informacja przeszła niemal bez echa – jest się o co martwić. Nawet gdy prezydenta na stanowisku już nie będzie, rekordowe długi i odsetki od zobowiązań będą drenowały kieszenie krakowian. 

W Krakowie stawki za przejazdy autobusów wzrosły względem zeszłego roku o 20–25 proc., tramwajów o kilkanaście, a prawdopodobnie od stycznia wszystkie pójdą ponownie w górę. Z podobnymi wzrostami borykają się obecnie właściwie wszystkie miasta, w których działa komunikacja miejska. Czy z kryzysu można wyjść zwycięsko?

W interesie Krakowa jest utrzymanie zaszczytnego tytułu „miasta akademickiego” i czynienie starań, by młodzi ludzie chcieli swoje studia i swoją przyszłość wiązać właśnie z tym miejscem. Kapitał ludzki w tych niepewnych gospodarczo czasach stanowi kluczowy składnik w przemianach, których jesteśmy świadkami.

Kraków jest drugim największym akademickim ośrodkiem w Polsce, zaraz po Warszawie. To 23 uczelnie wyższe, w tym 13 niepublicznych, a studenci to blisko ¼ mieszkańców miasta. Czy miasto z tego korzysta? Ostatnia jego umowa z krakowskimi uczelniami (tylko ośmioma) została podpisana 14 lat temu. Czy wizytówka „akademickości” daje coś studentom?

Przypadek krakowskiej Słonej Wody jak w soczewce ogniskuje urzędniczą krótkowzroczność.

Krakowskim urzędnikom trzeba patrzeć na ręce i pilnować spraw. Za sukcesem stoją zapaleńcy – czy Kraków sprzyja aktywności młodych ludzi, ocenia Łukasz Puła, wnioskodawca kilkunastu projektów Budżetu Obywatelskiego w Krakowie.

Kraków musi zrozumieć, że betonując kolejne tereny, owszem, tworzy nowe miejsca zamieszkania, tylko pytanie, kto tu będzie chciał mieszkać po skończonych studiach?

Stoimy przed szansą zmiany chaotycznie zabudowanego obszaru. Aby tak się stało, trzeba nam jednak odwagi i wizji, a nie tkwienia w urbanistycznym XX-wiecznym zaścianku.

Kraków stawia na Zielony Ład – zapowiedziano ustami zastępcy prezydenta, by następnie przedstawić szereg planowanych proklimatycznych inicjatyw, których chce się podjąć gród Kraka. Przyjrzyjmy się tym dotyczącym transportu.

Krakowscy radni, mimo że ubiegłoroczny budżet miasta został zrealizowany poprawnie, odmówili prezydentowi Jackowi Majchrowskiemu wotum zaufania. Im bliżej wyborów samorządowych, tym mniej zaufania do urzędującego przez dziesięciolecia prezydenta.

Władze Krakowa nie przejawiają troski o stan środowiska. Wszelkie zmiany dotyczące ograniczania smogu, ochrony terenów zieleni i terenów rekreacyjnych zostały wywalczone przez protesty mieszkańców.

To jedna z postindustrialnych pereł dzisiejszego Podgórza, a jednocześnie zielone płuca Krakowa. Prawie 30 lat temu ujęcia do filmowego arcydzieła kręcił tu słynny reżyser Steven Spielberg. Dwa lata temu to niepowtarzalne miejsce wygrało z pomysłami jego rewitalizacji. Jednak kamieniołom Libana ma także swoją tragiczną historię.

Jak projektować i rozwijać Kraków w kontekście trwającej za naszymi granicami wojny i przybywających do miasta uchodźców? Jak wykorzystać potencjał tych, którzy zechcą pozostać w Krakowie na stałe? Trzeba postępować zgodnie z zasadami, czyli tak, jak na co dzień w Krakowie się nie postępuje – twierdzi Tomasz URYNOWICZ Bardzo pouczające było dla mnie niedawne spotkanie, które stowarzyszenie „1. Kraków” zorganizowało wraz z Małopolską Okręgową Izbą Architektów. Tematem byli Ukraińcy w Krakowie – i możliwość ich lepszej asymilacji. Chciałbym podzielić się…

Od sześciu lat miało tu funkcjonować wielkie centrum golfowe. Na szczęście, jak to w Krakowie bywa, nikomu się nie spieszyło. Dlatego dziś nie ma pola golfowego, ale za to jest czas na dyskusję o przyszłości tego miejsca. Nie zmarnujmy tej szansy.

Igrzyska europejskie w Krakowie powinny zostać odwołane. Argumentem głównym jest konieczność skierowania wszystkich sił i środków dla pomocy Ukraińcom.

Ważnego zagadnienia – a jednocześnie problemu badawczego – dotyczą pytania: dlaczego tłum demonstrantów zaatakował siedzibę DRN, a nie bu­dynek komitetu partii, który stał nieopodal? dlaczego siłę sprawczą widziano w DRN, a nie w faktycznym ośrodku decyzyjnym w dzielnicy, czyli w KD PZPR?

Kraków jest drugim najbardziej zakorkowanym miastem w Polsce i dwudziestym na świecie.

Pierwsza zbiórka dla Ukrainy ruszyła w Krakowie w piątek, 25 lutego, na miejskim stadionie przy ul. Reymonta. Tylko w ciągu pierwszego dnia zebrano ponad 60 ton darów. Ofiarność mieszkańców była tak duża, że po dwóch dniach magazyny się zapełniły i zbiórka musiała zostać wstrzymana. Ale nie zatrzymało to krakowian, bo do tego czasu własne punkty zbiórek uruchomiły szkoły, przedszkola, firmy i różne lokalne organizacje. W pierwszy weekend wojny takich miejsc było w mieście już blisko 150.

Kraków od lat jest siedliskiem zjawiska, które ostatnio zwykło się nazywać krótko: patodeweloperka. Chodzi o budowanie przez deweloperów bloków bez dostępu do terenów zielonych, bez odpowiedniej komunikacji czy dopuszczanie tak dużej gęstości zabudowy, że sąsiedzi mogą od siebie pożyczać cukier przez okno. Pojawiła się szansa, by z tym skończyć. Rozwiązaniem ma być nowelizacja ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Polityka przestrzenna jest skomplikowana, a czytanie planów miejscowych nie należy do najprostszych czynności. To ona jednak wpływa na naszą codzienność, przekłada się na nasze zdrowie i życie.

Krakowska komunikacja miejska nie jest zła. Są jednak takie aspekty, w których stolica Małopolski jest mocno zacofana, nie tylko w zestawieniu z miastami Europy, lecz nawet z naszym własnym, polskim podwórkiem. Wyliczmy kilka najważniejszych spraw, oceniając jednocześnie, czy jest szansa na zmiany.

Przekonania, postawy i poglądy prezentowane przez Jacka Majchrowskiego i jego współpracowników kształtowały się jeszcze w ubiegłym wieku, w świecie, który mocno różni się od naszego. W roku 2022 stanowią skamielinę. Mentalny skansen, który blokuje rozwój miasta i wprost szkodzi jego mieszkańcom.

To będą, jeśli w ogóle się odbędą, igrzyska jak z Misia. Skromniutkie, choć zadęte, realizowane w ostatniej chwili, przez niewielu poza granicami Polski zauważone. I tylko w TVP usłyszymy prawdopodobnie o spektakularnym sukcesie i zazdrośnikach, którzy chcą go nam obrzydzić – pisze Tomasz URYNOWICZ .Czy projekt Igrzyska Europejskie 2023 miał szansę stać się promocyjnym impulsem dla Krakowa i Małopolski, wspomagającym wychodzenie z turystycznego (i nie tylko) kryzysu wywołanego pandemią? Być może tak, choć ranga wydarzenia sugeruje coś innego (ale o…