Wielka Brytania

Brytyjska monarchini oddała nam to, co odebrało nam barbarzyństwo.

Wraz z odejściem wielkich postaci XX wieku, królowej Elżbiety II i Michaiła Gorbaczowa symbolicznie kończy się pewna epoka. W najnowszym wydaniu tygodnika „Wszystko Co Najważniejsze” próbujemy uchwycić tę zmianę i zapytać: jak wyglądać ma nowy świat?

W dzisiejszym komentarzu Najważniejsze Dnia Michał KŁOSOWSKI – zastępca redaktora naczelnego Wszystko co Najważniejsze – podkreśla, że śmierć królowej Elżbiety II, jak i ubiegłotygodniowa śmierć Michaiła Gorbaczowa, wskazuje na zakończenie starej epoki.

Śmierć Elżbiety II może stać się „końcem Imperium Brytyjskiego”, nawet w jego symbolicznym wymiarze. Jej następca nie zostanie z automatu głową Wspólnoty Narodów.

Wielka Brytania to fantastyczny kraj, który wciąż może i powinien się rozwijać. Ale żyjemy w trudnych czasach. Konsekwencje pandemii i wojny Putina są szokiem dla naszej gospodarki i obnażyły jej długotrwałe problemy.

Liderka rządzącej Partii Konserwatywnej Liz TRUSS została we wtorek nową premier Wielkiej Brytanii. Zastąpiła w tej roli Borisa JOHNSONA.

Boris JOHNSON ogłosił w czwartek, że zrezygnuje z funkcji brytyjskiego premiera po tym, jak stracił poparcie swoich ministrów i większości konserwatywnych ustawodawców.

Dalsza inwazja militarna Rosji na Ukrainę byłaby ogromnym błędem strategicznym i wiązałaby się z poważnymi kosztami dla rosyjskiej gospodarki, w tym skoordynowanymi sankcjami gospodarczymi ze strony sojuszników i partnerów, wymierzonymi w rosyjskie transakcje finansowe, aktywa i osoby fizyczne.

Podczas przemówienia wygłoszonego 21 stycznia 2022 r. w Instytucie Lowy’ego w Australii Minister Spraw Zagranicznych Wielkiej Brytanii Liz Truss powiadomiła o wstępnych planach utworzenia nowego trójstronnego sojuszu pomiędzy Wielką Brytanią, Polską i Ukrainą.

Choć obecny kryzys był dla UE sprawdzianem, Wielka Brytania nadal musi angażować się w debatę na temat większej europejskiej zdolności do działania.

W sposobie walki z pandemią widać zasadnicze różnice między Francją i Wielką Brytanią. Skąd się one biorą? To wynik procesów historycznych trwających od średniowiecza.

Wiele uwagi poświęcono dyplomatycznym skutkom porozumienia AUKUS. Pakt ten przynosi również znaczące korzyści strategiczne krajom członkowskim.

Asertywna polityka Chin w ostatnich latach wywołała wiele napięć. Bliska współpraca Australii, USA i Wielkiej Brytanii jest symptomem zmian, nie przyczyną.

USA i ich główni sojusznicy są zdeterminowani, by powstrzymać wzrost znaczenia Chin. Z kolei UE jest biernym obserwatorem, źle przygotowanym do geopolitycznej rywalizacji.

Na bilans brexitu jest stanowczo za wcześnie, jednak już dziś widać wyraźnie, że skrajne scenariusze pisane przez obie strony sporu o członkostwo Wielkiej Brytanii w UE nie sprawdziły się.

Niewielkiemu gronu konserwatywnych przeciwników polityki ustępstw nie tylko brakowało przywództwa i jedności, ale też wszelkie próby zdecydowanego sprzeciwu wobec Chamberlaina z coraz większą mocą likwidował potężny aparat partyj­ny torysów.

Socjalistyczny cud Izraela okazał się mirażem, Indie odrzuciły socjalistyczną ideologię, wybierając gospodarkę opartą w większym stopniu na wolnym rynku, a Wielka Brytania dała całemu światu przykład, stawiając na prywatyzację i deregulację. Bez względu na to, czy mówimy o kraju rolniczym z populacją 1,3 miliarda ludzi, czy małym bliskowschodnim kraju zamieszkanym przez wybitnie inteligentny naród, od socjalizmu zawsze lepszy jest kapitalizm.

Choć byłem żarliwym eurosceptykiem, dochodzę do wniosku, że opuszczenie Unii Europejskiej było straszną pomyłką.

Dobra wiadomość jest taka, że nie musimy szukać nowego słowa na określenie kolejnego etapu w naszych relacjach – ono już istnieje. Tym słowem jest przyjaźń.