Cracoviae

Po 22 latach 21 kwietnia 2024 r. zakończyła się pod Wawelem era prezydenta Jacka Majchrowskiego. 5434 głosy zadecydowały o tym, kto będzie rządził w milionowym Krakowie. Dzięki nierównej walce i brudnej kampanii, jakiej jeszcze krakowianie i chyba cała Polska nie widzieli, Aleksander Miszalski z Platformy Obywatelskiej wygrał o włos z Łukaszem Gibałą, kandydatem bezpartyjnym.

Tak brudnej kampanii Kraków nie pamięta. Po miesiącach wyborczej młócki werdykt jest już znany. Schedę po Jacku Majchrowskim przejmuje kandydat Platformy Obywatelskiej – Aleksander Miszalski. Jaka była cena wygranej?

Ostatecznie to Małgorzata Wassermann przesądziła, kto będzie rządzić Krakowem przez najbliższe pięć lat. Oświadczenie to mogło kosztować Łukasza Gibałę kilka tysięcy głosów.

Już w najbliższą niedzielę 21 kwietnia krakowianie i krakowianki zdecydują, kto zasiądzie w prezydenckim gabinecie przy placu Wszystkich Świętych w samym centrum królewskiego miasta. Na placu boju zostało dwóch kandydatów. Łukasz Gibała, który odrabia stratę z pierwszej tury oraz Aleksander Miszalski, który dostał wsparcie Jacka Majchrowskiego i warszawskiej centrali.

Krakowskie osiedla, zwłaszcza te nowsze, nie sprzyjają relacjom sąsiedzkim i budowaniu lokalnych społeczności. Chcemy to zmienić, tworząc mini rynki – miejsca, gdzie będzie można poznać sąsiadów, zorganizować akcję sąsiedzką, warsztaty czy zajęcia sportowe.

Kraków zaskoczył wszystkich. Łukasz Gibała, niezależny kandydat na prezydenta, faworyt wszystkich przedwyborczych sondaży, zdobył o 10 proc. mniej głosów niż Aleksander Miszalski, członek Platformy Obywatelskiej i obecny poseł PO. W wyborach do Rady Miasta zwyciężyło także PO, zdobywając bezwzględną większość. Przed nami druga tura wyborów prezydenckich – jeszcze wszystko może się zdarzyć.

Słowa, jakie najczęściej słyszałam po ogłoszeniu wyników exit poll w wyborach na prezydenta Krakowa, brzmiały: „Jak to jest możliwe, jak to się stało”?

Obawa o zakwestionowanie istniejącego porządku legła u podstaw dość emocjonalnej reakcji na wizję ewentualnego zwycięstwa Łukasza Gibały szeroko rozumianego krakowskiego establishmentu, w tym także środowiska deweloperskiego, finansującego negatywną kampanię. 

W pierwszą niedzielę kwietnia wybierzemy nie tylko prezydenta, przedstawicieli do sejmiku wojewódzkiego, ale także 43 osoby, które zasiądą w Radzie Miasta Krakowa. Szykuje się spore przetasowanie.

„Ktoś sobie ubzdurał, że bicie w temat betonozy i braku zieleni to dobry pomysł na zbicie kapitału politycznego” – mówił trzy lata temu prof. Jacek Majchrowski, prezydent Krakowa. „Chcę rozbetonować miasto” – mówi dziś wieloletni zastępca prezydenta, Andrzej Kulig, który w wyborach startuje z poparciem… obecnego włodarza.

W ostatnich latach za sprawą wszechobecnych wycinek, niszczenia terenów cennych przyrodniczo i „betonowania” miasta, szeroko rozumiana zieleń stała się jednym z najważniejszych tematów w Krakowie. Nic więc dziwnego, że jest to jedno z głównych zagadnień poruszanych w trwającej kampanii samorządowej.

Kraków już dziś jest najciekawszą areną w wyborach samorządowych wyznaczonych na 7 kwietnia 2024 roku. Analiza sondaży wskazuje, że to nie wielkie partie rozegrają między sobą te wybory.

Miała pomóc wyeliminować z krakowskich ulic najbardziej trujące pojazdy. Na razie została uchylona w całości i jest tematem gorących rozmów wśród mieszkańców. Pierwsza w Polsce strefa czystego transportu (SCT) prawdopodobnie nie powstanie w tym roku. Rozpoczęły się jednak rozmowy nad jej przyszłym kształtem. Także z udziałem zagorzałych przeciwników.

W 2024 roku, dokładnie 25 maja, minie 10 lat od lokalnego referendum, w którym 177 033 mieszkańców Krakowa (85,2 proc. głosujących), na pytanie: „Czy zdaniem Pani/Pana w Krakowie powinno się budować więcej ścieżek rowerowych?” odpowiedziało: TAK. Co władze Krakowa z tym zrobiły?

Społeczne działania wokół rzek w Krakowie trwają od dobrych kilkunastu lat. Problem jest jednak taki, że mimo starań wielu środowisk sytuacja krakowskich rzek się nie poprawia. Czy nowe inicjatywy aktywistów pomogą ruszyć z miejsca?

Już po raz dziewiąty mieszkańcy Krakowa wybierali składy lokalnych rad dzielnic. To zdecydowanie niedoceniany, a przecież będący najbliżej codziennych problemów szczebel krakowskiego samorządu. Opiniowanie nowych inwestycji, remonty dróg, chodników, żłobków i przedszkoli, a także nowe nasadzenia czy organizacja ruchu – to tylko niektóre sprawy, którymi zajmują się rady dzielnic. Po raz pierwszy w historii swój udział w wyborach do nich miały krakowskie ruchy miejskie.

Po 21 latach rządów Jacka Majchrowskiego i nikłego udziału ruchów miejskich w wyborach samorządowych dochodzi do sytuacji, w której Kraków staje się poligonem włączania aktywistów do lokalnej polityki. Zobaczymy w kwietniu, z jakim skutkiem.

Na konferencji prasowej prezentującej projekt budżetu na 2024 rok Jacek Majchrowski twierdził, że jako Kraków „jesteśmy w dobrej kondycji finansowej”. Patrząc jednak na proponowany budżet na 2024 rok, należy wyciągnąć inne wnioski. Stan finansów miasta jest bardzo zły, brakuje ważnych dla mieszkańców inwestycji i nie ma przestrzeni na dalsze zadłużanie.

Kraków staje w obliczu unikalnego paradoksu urbanistycznego – mimo że jest w Polsce liderem w pokryciu planami zagospodarowania, zmaga się z wyzwaniami w dziedzinie rozwoju miejskiego.

Kraków teatrami stoi – według danych magistratu w naszym mieście funkcjonuje ich co najmniej 65, a wśród nich znajdziemy aż 11 teatrów publicznych. Teatry w Krakowie to wielkie nazwiska, wspaniałe spektakle, piękna historia i bilety wykupione czasami na pół roku do przodu. Ale to też druga strona medalu: mobbing, niskie pensje, ręczne sterowanie przez polityków, dyrektorzy zasiadający 20 lat na stołkach i brak zabezpieczeń socjalnych. Dlatego ludzie kultury postanowili walczyć o siebie. Jak to zrobili, w czym ich wspieram i co jeszcze przed nami?