Cracoviae

„Kraków na wojnie z alkoholem!”, „Czy nocna prohibicja ma sens?”, „Po latach nieograniczonej imprezy Kraków zacznie trzeźwieć” – to kilka z nagłówków. Były pokłosiem decyzji Rady Miasta o wprowadzeniu w mieście ograniczenia nocnej sprzedaży alkoholu w sklepach. To krok w dobrą stronę. Ale czy wystarczający?

W Krakowie, mieście nauki, kultury, tradycji, tak ważnej dla naszego kraju, przyjęto ludzi, którzy dla rozrywki zabijają przyszłość naszej planety. I to za przyzwoleniem, a nawet z poparciem jego prezydenta.

Mimo szumnych dokumentów przedstawionych przez naukowców Urząd Miasta Krakowa nie ma żadnej koncepcji rozwoju turystyki.

Nazwę NIMBY (Not In My Back Yard – nie na moim podwórku) nauki społeczne odnoszą do specyficznej kategorii protestów społecznych osób.

Krakowskie Zakłady Sodowe SOLVAY powstały w 1906 roku i zostały zlikwidowane w latach 1989–1996 ze względu na negatywny wpływ na środowisko.

W Krakowie mówi się, że ukochanymi ptakami prezydenta miasta Jacka Majchrowskiego są żurawie, które wyrastają na każdym wolnym skrawku ziemi, jaki jeszcze pozostał. Nie licząc się z nikim, nie zważając uwagi na protesty mieszkańców, deweloperzy dostają pozwolenia na kolejne zabudowy – pisze prof. Joanna HAŃDEREK .W Krakowie patodeweloperka osiągnęła rozmiary absurdu. Osiedla budowane bez oddechu to walka, by wcisnąć na jeden metr kwadratowy tyle betonu, ile się da, wybudować jak najwięcej maleńkich mieszkanek, nie przejmując się komfortem ich lokatorów. To,…

Jak dowodzi Mariusz Waszkiewicz, ustawa o ochronie przyrody uzależnia usunięcie drzewa od uzyskania stosownego zezwolenia.

Remonty trzeba robić, a krakowscy użytkownicy dróg mają wiele cierpliwości i wyrozumiałości dla drogowców. Kiedy jednak wyraźnie widać, że zastosowano nieracjonalne rozwiązania, można tylko zastanawiać się, kto podejmuje takie decyzje i czy naprawdę jeździ po mieście, czy tylko wytycza zmiany palcem po mapie.

W Krakowie tereny nadrzeczne mogą być miejscem edukacji przyrodniczej mieszkańców. Tych młodszych i starszych.

Rok temu do Krakowa przybyły tysiące osób. Po pierwszym szoku dla wszystkich było jasne, że dorośli będą musieli podjąć pracę, aby zdobyć fundusze na życie, a dzieciaki kontynuować naukę. Przypuszczaliśmy, że mało kto, pakując się w pośpiechu i strachu, pomyślał, by zabrać ze sobą komputer. Nie pomyliliśmy się.

Krakowskie media miejskie wydają miliony na promocję dworu Jacka Majchrowskiego. Reprezentując Alternatywę Młodych dla Krakowa wraz ze Stowarzyszeniem Ulepszamy Kraków i Akcją Ratunkową dla Krakowa, złożyliśmy projekt uchwały w sprawie likwidacji spółki Kraków 5020.

Kraków wydaje setki milionów na inwestycje drogowe, zapożycza się na ten cel – i twierdzi, że nie ma pieniędzy na komunikację miejską. Władze miasta zapominają, że transport publiczny to nie usługa dobroczynna, lecz inwestycja w przyszłość, jeden z głównych elementów strategii adaptacji miasta do zmian klimatu. Nie samochód, tylko tramwaj i autobus. Czas na zmiany.

Posadzenie dużego drzewa, które pasuje do otoczenia, to wysoki, ale uzasadniony koszt. Wybudowanie ścieżki dla pieszych jest konieczne, choć coraz droższe. Czy jednak instalowanie trzech designerskich koszy na śmieci na odcinku 10 metrów jest wydatkiem uzasadnionym?

Walka o prawo do własnego miasta nie jest niczym nowym. Od dawna robi się to w Berlinie, Barcelonie, Mediolanie, Wenecji czy Rzymie. Kraków też chciałby mówić własnym głosem, jednak w ostatnich dekadach nasze wyjątkowe miasto stało się własnością patodeweloperów, a Rynek Główny, dawniej należący do poetów i bardów Piwnicy pod Baranami, tętni turystyczną wrzawą. Czy krakowianie mają szansę to zmienić?

Do limitu zadłużenia brakuje nam ok. 200 mln złotych – powiedział prezydent Krakowa Jacek Majchrowski w jednym z wywiadów z okazji 20-lecia swojego panowania. I choć ta informacja przeszła niemal bez echa – jest się o co martwić. Nawet gdy prezydenta na stanowisku już nie będzie, rekordowe długi i odsetki od zobowiązań będą drenowały kieszenie krakowian. 

Kraków to miasto specyficzne. W warstwie oficjalnej miasto nauki, sztuki, Smoka Wawelskiego, ciasnych ulic, Ewy Demarczyk, Brackiej zawsze w deszczu, Piotra Skrzyneckiego już na zawsze siedzącego na rynku. Kraków to miasto tradycji, pachnącej naftaliną, powagą, profesorską togą, kościelnymi dzwonami, to też miasto nadąsane, bo przecież gród to królewski i dawna stolica Polski.

W Krakowie stawki za przejazdy autobusów wzrosły względem zeszłego roku o 20–25 proc., tramwajów o kilkanaście, a prawdopodobnie od stycznia wszystkie pójdą ponownie w górę. Z podobnymi wzrostami borykają się obecnie właściwie wszystkie miasta, w których działa komunikacja miejska. Czy z kryzysu można wyjść zwycięsko?

W interesie Krakowa jest utrzymanie zaszczytnego tytułu „miasta akademickiego” i czynienie starań, by młodzi ludzie chcieli swoje studia i swoją przyszłość wiązać właśnie z tym miejscem. Kapitał ludzki w tych niepewnych gospodarczo czasach stanowi kluczowy składnik w przemianach, których jesteśmy świadkami.

Kraków jest drugim największym akademickim ośrodkiem w Polsce, zaraz po Warszawie. To 23 uczelnie wyższe, w tym 13 niepublicznych, a studenci to blisko ¼ mieszkańców miasta. Czy miasto z tego korzysta? Ostatnia jego umowa z krakowskimi uczelniami (tylko ośmioma) została podpisana 14 lat temu. Czy wizytówka „akademickości” daje coś studentom?

Przypadek krakowskiej Słonej Wody jak w soczewce ogniskuje urzędniczą krótkowzroczność.