.Jeżeli istnieje piękno edukacji, to przejawia się w działaniu i w przemianach, i… nie sądzę, by o przemiany systemowe chodziło… Świat rozwija się i zmienia, a edukacja wraz z nim. Choć niektórzy twierdzą, że zmienia się cztery razy za wolno. Istnieje dziś potrzeba rozmowy o edukacji – to konieczność i społeczna, i jednostkowa.

O szkole musimy rozmawiać. Ale w sposób całościowy – pokazując ją nie tylko jako przedmiot troski kolejnych reformatorów czy polityczną kartę przetargową. Edukacja – to ludzie. Relacje. Osiągnięcia. Porażki. To oczekiwania i rezultaty. Cały system działań, który tworzy tkankę zdrowego społeczeństwa w świecie nieustających zmian.

Edukacja to międzypokoleniowa przestrzeń, a jej stan odzwierciedla w pewnym sensie w skali makro stan państwa, w skali mikro – skupia jak w soczewce obraz pojedynczego człowieka. Dlatego trzeba rozmawiać o edukacji – ale holistyczne i krytyczne.

Chcemy o tym pisać, pokazując działania piękne i mądre, nowe i zaskakujące albo tak oczywiste, że budzą zdziwienie. Warto o tym mówić, gdy usłyszymy również głos ludzi spoza edukacji, bo ktoś z zewnątrz często więcej światła wnosi do sprawy niż ten, co tkwi w niej od zawsze…

.W ‘Pięknie edukacji’ znajdzie się więc miejsce na dyskusję o wartościach i antywartościach, o prawdzie i hipokryzji, o sukcesach i problemach, o pięknie nauczycielskiej pracy i urzędniczym piekle; o szkole, jaką pamiętamy, i tej, jaka obecnie jest. Postaramy się wydobywać raczej to, co w pięknie najważniejsze – prawdę i dobro…

Bo jeżeli istnieje takie piękno – piękno edukacji, to będzie się przejawiać w działaniach – gdy jedni uczą drugich i wspólnie dążą do refleksji, konstruktywnej zmiany wzajemnego rozwoju… Zapraszamy do współtworzenia tego miejsca.
redakcja@wszystkoconajwazniejsze.pl